Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
"Οι αγανακτισμένοι"...
Ένα μωσαϊκό ανθρώπων με μόνο ένα κοινό.
Έλλειψη χρημάτων για να επιβιώσουν. Πολλοί όπως και εγώ είχαμε άλλους λόγους που κατεβήκαμε στο σύνταγμα και είχαμε υπ' όψιν μας ότι "Οι αγανακτισμένοι" ήταν μια ξενόφερτη κίνηση (πέρα από τα ηρωικά αγόρια και κορίτσια, άντρες και γυναίκες που καθημερινά ήταν παρόντες κάνοντας ότι μπορούσαν).
Εντάξει... πέρα από τις κομπίνες και προδοσίες των πολιτικών κλπ, γιατί και πως φτάσαμε ως εδώ;
Πότε θα κάναμε την αυτοκριτική μας;
Γιατί δεν οργανωθήκαμε;
Που είναι σήμερα "Οι Αγανακτισμένοι";
Τι μήνυμα περνάνε στον κόσμο; Αυτό ήτανε;
Δυστυχώς η αλήθεια είναι σκληρή : η ανεπάρκεια πολιτών σε ποιοτικό και αριθμητικό επίπεδο ήταν και είναι προφανής και δεδομένη.
Γιατί άλλο πολίτης, άλλο υπήκοος.
Με τι επίπεδο θα μπορούσαν οι υπήκοοι της πλατείας και μερικοί πολίτες, να οργανωθούν και να δράσουν;
Αυτό είναι και το πλεονέκτημα των "στρατών" του ΚΚΕ και Συνασπισμού. Αλλά... δεν ενώθηκαν με τον λαό! Δεν βοήθησαν! Τυχαίο;
"Οι Αγανακτισμένοι" τελικά σκόρπισαν!
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομα τους... Το θέμα είναι και πολιτικό αλλά και οντολογικό (αυτό δεν θα σας το πει κανένας αριστερός).
Πολλοί δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε καν σε οικογενειακό επίπεδο και σκοτώνονται μεταξύ τους και θα οργανωθούν;
Έρχονται στιγμές ή καταστάσεις, καθημερινές στην ζωή, όταν πρέπει να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας και κοιτάζουμε τους άλλους.
Άλλες φορές, όταν πρέπει, δεν βλέπουμε τον άλλον, βλέπουμε συνεχώς τον εαυτό μας (λόγω συμφέροντος, παθητικότητας, ή έλλειψης αντιληπτικής ικανότητας).
Δεν παρατηρούμε σχεδόν ποτέ την πραγματικότητα,
μέχρι να μας συμβεί κάτι το συνταρακτικό, ή κάποια εκστατική εμπειρία (σπάνιο).
Βλέπουμε ό,τι προβάλλουν, ή ό,τι ερμηνεύουν οι εν-τυπωμένες σκέψεις μας:
ζούμε στην ερμηνεία (σαν ηθοποιοί), στην εικονική πραγματικότητα των εντυπωμένων "προγραμμάτων" που διαθέτουμε και διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μας, ειδικά από τις τρυφερές ηλικίες μέχρι και των δώδεκα ετών που ακόμα πλάθεται (χαράσσεται) ο χαρακτήρας μας... Μετά οι προσωπικές μας ερμηνείες δίδονται πλέον βάσει των προαναφερομένων και των παθών μας, σύμφωνα με τις προσδοκίες και το εγώ μας.
Είμαστε και όντα της συνήθειας (συν + έθος).
Όταν συν-ηθίσει κανείς σε έναν τρόπο, δεν προβληματίζεται για το αν αυτό πού κάνει είναι σωστό ή λάθος. Μηχανισμοί όπως το Εγώ θα του προσφέρουν άπειρες δικαιολογίες πως κάνουν το σωστό.
Η δυτική κοινωνία προώθησε και στηρίζει αυτές τις συμπεριφορές, που απέχουν και είναι ξένες από τα αγαθά του γνώθι σαυτόν και του μηδέν άγαν και γενικώς από τις Ιδέες και το Όραμα που έχει μέσα του ο αληθινός Έλληνας.
Όταν τόσα χρόνια ζούσαμε χωρίς τα σημερινά αδιέξοδα (βεβαίως υπήρχαν, αλλά δεν επηρέαζαν τόσο την τσέπη μας) και δεν μπορούσαμε να δούμε ότι πλησιάζουμε στον γκρεμό, απασχολημένοι με το "μεγάλο γλέντι" καταναλωτισμού και ανηθικότητας (όχι με την χριστιανική έννοια) νομίζαμε και κάπου αυθυποβληθήκαμε πως είμαστε ευτυχισμένοι...
Αυτοί που λέγανε τι συμβαίνει ήταν γραφικοί, ή τρελλοί...
Κάποιοι ανέλαβαν τον ρόλο του να λένε μισές αλήθειες, όπως το ΛΑΟΣ, ΚΚΕ, Συνασπισμός και διάφοροι "χρήσιμοι" για το σύστημα ακραίοι..
Όταν κάποιος νοήμων "έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου" λέγοντας την αλήθεια θα τον χαρακτήριζαν: ή ακροδεξιό - φασίστα, ή κομμουνιστή, ή ακραίο, αφού την αλήθεια την είχανε "κάψει" οι προαναφερόμενοι και τα κόμματα τους. Σατανικό! Και όμως πολλοί ακόμα δεν το βλέπουνε! Γιατί άραγε;
Σήμερα στα δύσκολα... και στα ακόμη πιο δύσκολα που έρχονται, τι;
Όλη μας η ζωή είναι μια ερμηνεία..
Δεν σχετιζόμαστε με την γλώσσα, το πνεύμα, με αληθινούς ανθρώπους, με τη φύση, με το σύμπαν, αλλά με ολογράμματα κατασκευασμένα από εμάς τους ίδιους, ή προκατασκευασμένα από άλλους για εμάς.
Όλα έτοιμα.. Να μην εργαστούμε από μόνοι μας...και πάνω από όλα να μην σκεφτούμε εμείς για εμάς.
Ακόμα και όταν το κάνουμε δεν έχουμε τα απαραίτητα γνωσιολογικά, αλλά και πνευματικά-ηθικά εφόδια ώστε να το κάνουμε σωστά.
"Σηκώνεται, στρέφει το λαιμό του, περπατά, κοιτάζει προς το μέρος της φωτιάς και εν συνεχεία προς τα αντικείμενα που περιδιαβαίνουν το παρατείχισμα" (Σπήλαιο-Πλάτωνος).
Η άγνοια της πραγματικότητας για όσους ζουν έτσι, είναι η ρίζα των λαθών σε αυτό το θέατρο των σκιών και η ταφόπλακα στην συνειδητότητα και στο γνώθι σαυτόν.
Άλλο ζω και άλλο βιώνω, ή άλλο ζω και άλλο διάγω βίο.
Λέει ο Ηράκλειτος: « Ξεχνούν και δεν προσέχουν ό,τι συμβαίνει γύρω τους, στον ξύπνιο τους οι άνθρωποι, όπως στον ύπνο τους.
Οι ανόητοι, αν και ακούν είναι σαν τους κουφούς : Σ' αυτούς ταιριάζει το γνωμικό πως: "και παρόντες απουσιάζουν". Δεν πρέπει να μιλά κανένας και να πράττει σαν να είναι κοιμισμένος. Ένας και κοινός είναι ο κόσμος για τους ξυπνητούς. Οι κοιμισμένοι ζουν ο καθένας στο δικό του κόσμο. Θάνατος είναι ό,τι βλέπουμε στον ξύπνιο μας κι όνειρα ό,τι βλέπουμε στον ύπνο μας ». Είναι πλέον σήμερα σαφές πως τα λεγόμενα του Θείου Ηρακλείτου, τους εμπόδιζαν τα σχέδια, για την κοινωνία που έφτιαχναν, γι' αυτό του κόλλησαν το επίθετο-ύβρη "ο σκοτεινός"!
Μόνο αν σπάσουμε το σαγόνι του εγωισμού μας, θα δούμε ότι ο άκρατος υλισμός μάς έφτασε όπως και την υπόλοιπη ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής και αν δούμε μέσα και μετά γύρω μας, πραγματικά, θα έρθει σιγά-σιγά και η απαραίτητη διαύγεια ώστε να συνεργασθούμε και να σηκώσουμε το σκυμμένο κεφάλι, γιατί.........................................................................
...λύσεις υπάρχουν!
Απλά οι περισσότεροι δεν έχουν την δυνατότητα να τις δούνε.
ΕΓΕΡΤΙΟΣ
"Οι αγανακτισμένοι"...
Ένα μωσαϊκό ανθρώπων με μόνο ένα κοινό.
Έλλειψη χρημάτων για να επιβιώσουν. Πολλοί όπως και εγώ είχαμε άλλους λόγους που κατεβήκαμε στο σύνταγμα και είχαμε υπ' όψιν μας ότι "Οι αγανακτισμένοι" ήταν μια ξενόφερτη κίνηση (πέρα από τα ηρωικά αγόρια και κορίτσια, άντρες και γυναίκες που καθημερινά ήταν παρόντες κάνοντας ότι μπορούσαν).
Εντάξει... πέρα από τις κομπίνες και προδοσίες των πολιτικών κλπ, γιατί και πως φτάσαμε ως εδώ;
Πότε θα κάναμε την αυτοκριτική μας;
Γιατί δεν οργανωθήκαμε;
Που είναι σήμερα "Οι Αγανακτισμένοι";
Τι μήνυμα περνάνε στον κόσμο; Αυτό ήτανε;
Δυστυχώς η αλήθεια είναι σκληρή : η ανεπάρκεια πολιτών σε ποιοτικό και αριθμητικό επίπεδο ήταν και είναι προφανής και δεδομένη.
Γιατί άλλο πολίτης, άλλο υπήκοος.
Με τι επίπεδο θα μπορούσαν οι υπήκοοι της πλατείας και μερικοί πολίτες, να οργανωθούν και να δράσουν;
Αυτό είναι και το πλεονέκτημα των "στρατών" του ΚΚΕ και Συνασπισμού. Αλλά... δεν ενώθηκαν με τον λαό! Δεν βοήθησαν! Τυχαίο;
"Οι Αγανακτισμένοι" τελικά σκόρπισαν!
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομα τους... Το θέμα είναι και πολιτικό αλλά και οντολογικό (αυτό δεν θα σας το πει κανένας αριστερός).
Πολλοί δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε καν σε οικογενειακό επίπεδο και σκοτώνονται μεταξύ τους και θα οργανωθούν;
Έρχονται στιγμές ή καταστάσεις, καθημερινές στην ζωή, όταν πρέπει να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας και κοιτάζουμε τους άλλους.
Άλλες φορές, όταν πρέπει, δεν βλέπουμε τον άλλον, βλέπουμε συνεχώς τον εαυτό μας (λόγω συμφέροντος, παθητικότητας, ή έλλειψης αντιληπτικής ικανότητας).
Δεν παρατηρούμε σχεδόν ποτέ την πραγματικότητα,
μέχρι να μας συμβεί κάτι το συνταρακτικό, ή κάποια εκστατική εμπειρία (σπάνιο).
Βλέπουμε ό,τι προβάλλουν, ή ό,τι ερμηνεύουν οι εν-τυπωμένες σκέψεις μας:
ζούμε στην ερμηνεία (σαν ηθοποιοί), στην εικονική πραγματικότητα των εντυπωμένων "προγραμμάτων" που διαθέτουμε και διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μας, ειδικά από τις τρυφερές ηλικίες μέχρι και των δώδεκα ετών που ακόμα πλάθεται (χαράσσεται) ο χαρακτήρας μας... Μετά οι προσωπικές μας ερμηνείες δίδονται πλέον βάσει των προαναφερομένων και των παθών μας, σύμφωνα με τις προσδοκίες και το εγώ μας.
Είμαστε και όντα της συνήθειας (συν + έθος).
Όταν συν-ηθίσει κανείς σε έναν τρόπο, δεν προβληματίζεται για το αν αυτό πού κάνει είναι σωστό ή λάθος. Μηχανισμοί όπως το Εγώ θα του προσφέρουν άπειρες δικαιολογίες πως κάνουν το σωστό.
Η δυτική κοινωνία προώθησε και στηρίζει αυτές τις συμπεριφορές, που απέχουν και είναι ξένες από τα αγαθά του γνώθι σαυτόν και του μηδέν άγαν και γενικώς από τις Ιδέες και το Όραμα που έχει μέσα του ο αληθινός Έλληνας.
Όταν τόσα χρόνια ζούσαμε χωρίς τα σημερινά αδιέξοδα (βεβαίως υπήρχαν, αλλά δεν επηρέαζαν τόσο την τσέπη μας) και δεν μπορούσαμε να δούμε ότι πλησιάζουμε στον γκρεμό, απασχολημένοι με το "μεγάλο γλέντι" καταναλωτισμού και ανηθικότητας (όχι με την χριστιανική έννοια) νομίζαμε και κάπου αυθυποβληθήκαμε πως είμαστε ευτυχισμένοι...
Αυτοί που λέγανε τι συμβαίνει ήταν γραφικοί, ή τρελλοί...
Κάποιοι ανέλαβαν τον ρόλο του να λένε μισές αλήθειες, όπως το ΛΑΟΣ, ΚΚΕ, Συνασπισμός και διάφοροι "χρήσιμοι" για το σύστημα ακραίοι..
Όταν κάποιος νοήμων "έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου" λέγοντας την αλήθεια θα τον χαρακτήριζαν: ή ακροδεξιό - φασίστα, ή κομμουνιστή, ή ακραίο, αφού την αλήθεια την είχανε "κάψει" οι προαναφερόμενοι και τα κόμματα τους. Σατανικό! Και όμως πολλοί ακόμα δεν το βλέπουνε! Γιατί άραγε;
Σήμερα στα δύσκολα... και στα ακόμη πιο δύσκολα που έρχονται, τι;
Όλη μας η ζωή είναι μια ερμηνεία..
Δεν σχετιζόμαστε με την γλώσσα, το πνεύμα, με αληθινούς ανθρώπους, με τη φύση, με το σύμπαν, αλλά με ολογράμματα κατασκευασμένα από εμάς τους ίδιους, ή προκατασκευασμένα από άλλους για εμάς.
Όλα έτοιμα.. Να μην εργαστούμε από μόνοι μας...και πάνω από όλα να μην σκεφτούμε εμείς για εμάς.
Ακόμα και όταν το κάνουμε δεν έχουμε τα απαραίτητα γνωσιολογικά, αλλά και πνευματικά-ηθικά εφόδια ώστε να το κάνουμε σωστά.
"Σηκώνεται, στρέφει το λαιμό του, περπατά, κοιτάζει προς το μέρος της φωτιάς και εν συνεχεία προς τα αντικείμενα που περιδιαβαίνουν το παρατείχισμα" (Σπήλαιο-Πλάτωνος).
Η άγνοια της πραγματικότητας για όσους ζουν έτσι, είναι η ρίζα των λαθών σε αυτό το θέατρο των σκιών και η ταφόπλακα στην συνειδητότητα και στο γνώθι σαυτόν.
Άλλο ζω και άλλο βιώνω, ή άλλο ζω και άλλο διάγω βίο.
Λέει ο Ηράκλειτος: « Ξεχνούν και δεν προσέχουν ό,τι συμβαίνει γύρω τους, στον ξύπνιο τους οι άνθρωποι, όπως στον ύπνο τους.
Οι ανόητοι, αν και ακούν είναι σαν τους κουφούς : Σ' αυτούς ταιριάζει το γνωμικό πως: "και παρόντες απουσιάζουν". Δεν πρέπει να μιλά κανένας και να πράττει σαν να είναι κοιμισμένος. Ένας και κοινός είναι ο κόσμος για τους ξυπνητούς. Οι κοιμισμένοι ζουν ο καθένας στο δικό του κόσμο. Θάνατος είναι ό,τι βλέπουμε στον ξύπνιο μας κι όνειρα ό,τι βλέπουμε στον ύπνο μας ». Είναι πλέον σήμερα σαφές πως τα λεγόμενα του Θείου Ηρακλείτου, τους εμπόδιζαν τα σχέδια, για την κοινωνία που έφτιαχναν, γι' αυτό του κόλλησαν το επίθετο-ύβρη "ο σκοτεινός"!
Μόνο αν σπάσουμε το σαγόνι του εγωισμού μας, θα δούμε ότι ο άκρατος υλισμός μάς έφτασε όπως και την υπόλοιπη ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής και αν δούμε μέσα και μετά γύρω μας, πραγματικά, θα έρθει σιγά-σιγά και η απαραίτητη διαύγεια ώστε να συνεργασθούμε και να σηκώσουμε το σκυμμένο κεφάλι, γιατί.........................................................................
...λύσεις υπάρχουν!
Απλά οι περισσότεροι δεν έχουν την δυνατότητα να τις δούνε.
ΕΓΕΡΤΙΟΣ
