Ατέρμονη Μάχη

Γράφω με ότι με βοηθά να επικοινωνώ α-όρατα με την κλωστή που με καθοδηγεί ο 'δαιμόνιος' εαυτός. Μια κλωστή που ταλαιπώρησα αρκετά και την τέντωσα σκληρά και άδικα. Προ διετίας ένας 'θωρακισμένος' συνάδελφος λοιδόρησε όσους δημοσιοποιούν τις σκέψεις τους στο διαδίκτυο ως αν μια ατέρμονη ψυχοθεραπεία, αυτό που δεν εννόησε όμως ήταν ότι μια νέα διάσταση όπου μιλούμε ανέμελα και πάνω από την 3η διάσταση του (Κ)χρόνου δεν μπορεί παρά να αποτελεί εξέλιξη συνολική και δεν δύναται να επιμεριστεί στις προσωπικές παθογένειες του ανθρώπινου ψυχισμού.


Η προσωπικότητα 'κρύβεται' φανερά μέσα από τις λέξεις ως μια γεωμετρική σύμβαση των σκεπτομορφών μας. Προκαλούμε νοητικές διεισδύσεις στον εύπλαστο ιδεατό κόσμο των δυναμικών μας, αηδιασμένοι από την απάνθρωπη επίθεση των πολιτικά ορθών κρεατομηχανών που σχεδιάζουν, ασελγώντας ξεδιάντροπα στην νοόσφαιρα μας, το μέλλον των αγέννητων παιδιών μας.
Το κακό θρέφεται από τον αρνητισμό (χαμηλή δόνηση συχνοτικά) και την επίθεση που του επιφέρουμε με ποικιλώνυμες κατάρες, αφορισμούς και αναθέματα. Λατρεύει την αντί-δραση γιατί συντηρεί το δίπολο το ενεργειακό που του δίνει το πλεονέκτημα να κάνει το παραπάνω βήμα.
Έχει γνώση κατάλληλη για να το σχεδιάσει και δεν ενδιαφέρεται για τις μικρές απώλειες που παραχωρεί στο πεδίο μάχης. Η ισχυρή νοητική λειτουργία των προγόνων μας ήταν κάτι που δεν μπορούμε να βιώσουμε σήμερα, ούτε καν με προσομοιωτή τα όποια σωσμένα κείμενα τους.
Το επιπλέον που βιώνουμε είναι συμπαντικό, κοσμικό και έχει να κάνει με την μελέτη των επιδράσεων των πλανητών του ηλιακού μας και όχι μόνο συστήματος. Η αναμφισβήτητη μας σύνδεση με τις ακτινοβολίες των πλανητών, του Ηλίου αλλά και του κέντρου του Γαλαξία να συμβάλει και αυτό είναι μια παράμετρος που δεν είναι σταθερή εδώ και 2500 χρόνια. Η κίνηση μας στον ουράνιο θόλο δρα καταλυτικά. Η μελέτη των ανθρώπινων χαρακτήρων με την αρωγή της αστρολογίας-αστρονομίας ήταν είναι και θα είναι ένα 'κρυφό' μυστικό. 'Ολοι μα όλοι από τον πιο σκοτεινό αγύρτη εξουσιαστή μέχρι ενσαρκώσεις Θείες έχουν το αστρικό 'αποτύπωμα' τους.
 Χορεύουμε λοιπόν παρεούλα στον γαλάζιο πλανήτη σε ένα ξεχασμένο σταυροδρόμι του ουρανού και όπως σοφά δήλωσε καλός φίλος μαχητής του μεροκάματου στα όρια της φτώχειας ''κανείς δεν είναι ανώτερος κανενός! ούτε τα μυρμήγκια δεν είναι κατώτερα''. Ναι στα αριστοκρατικά πεζοδρόμια των Αθηναϊκών προαστίων που όλοι έχουμε πατήσει ζεί και αναπνέει ακόμα ατρόμητη η ΛΑΪΚΗ ελληνική ψυχή, ανθίσταται και φιλοσοφεί, στα συνεργεία, στα κουρεία, στα καφενεία, παντού χτυπά η καρδιά ακόμα και τώρα που σπέρνουν Βαβυλωνία δίχως τους κρεμαστούς κήπους.
Ποιός αναμασά λοιπόν την παράδοση του Γένους ποιός σπέρνει το φόβο, ποιός χαράκτης τρυπά βαθιά την τσιμεντομένη πρωτεύουσα για να αναπνεύσει η μάνα γή;. Ο κάθε ένας χωριστά μα και όλοι μαζί πλέκουμε το μη ορατό μέλλον ως μια δυνατότητα φωτός, ουράνια ουτοπία σαν πλαστελίνη. Δεν καταθέτουμε τα 'όπλα' αλλάζουμε όμως αρματωσιά.
Ναι λοιπόν συνάδελφε δημοσιοποιούμε τις ΣΚΕΠΤΟΜΟΡΦΕΣ μας στο διαδίκτυο σε μια ατέρμονη μάχη με σκοπό και όχι στόχο να διεισδύσουμε εις τα ενδότερα.


Et in Arcadia-Ego