"Κανένας λοιπόν Έλληνας δεν θα φοβηθεί ποτέ να σκεφθεί πως δεν πρέπει οι θνητοί ν'ασχολούνται με τα θεία. Θα σκεφθεί το εντελώς αντίθετο, ότι το θείο ούτε είναι ποτέ άλογο ούτε αγνοεί κατά κάποιο τρόπο την ανθρώπινη φύση."
(Πλάτων "Επινομίς" 988)
ΠΟΛΟΣ
"ΠΟΛΟΣ: (ό) πέλω, πέλομαι πολέω, ακίνητον τι πράγμα περί ώ έταιρον τι στρέφεται, άξων, ο άξων σφαίρας...
...και νεώτερον έκαστον των δύο άκρων του άξονος περί ά στρέφεται πραγματικώς ή νοητώς οιαδήποτε σφαίρα, ιδίως δε νοητώς η γήϊνη. Πόλος βόρειος - νότιος το βόρειον άκρον της γήϊνης ή ουράνιας σφαίρας ή το νότιον...
...η σφαίρα η περί τον άξονα στρεφομένη, ο θόλος του ουρανού, το στερέωμα."
(Δ. Δημητράκου "Μέγα Λεξικόν όλης της Ελληνικής Γλώσσας")
"ΓΗΝ ΔΕ ΤΡΟΦΟΝ ΜΕΝ ΗΜΕΤΕΡΑΝ, ΕΙΛΟΥΜΕΝΗΝ ΔΕ ΠΕΡΙ ΤΟΝ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ ΠΟΛΟΝ ΤΕΤΑΜΕΝΟΝ"
"Την Γην που μας τρέφει και περιστρέφεται γύρω από τον άξονα τον τεντωμένον από το εν άκρον του σύμπαντος εις το άλλο"
(Πλάτων Τίμαιος 40Β)
Πράγμα ακίνητο γύρω από το οποίο περιστρέφεται κάτι... ο άξων, ο Πόλος με την αρχαία του σημασία, στρέφει τον νου κατ'αναλογία μακροκόσμου - μικροκόσμου προς την ορθή και σταθερή σπονδυλική στήλη γύρω από την οποία ρέοντα ανελίσσονται τα δύο ρεύματα της ζωής του θνητού.
Ο άνθρωπος ο έχων την σπονδυλική στήλη ορθή, όμοια με Πόλον, ακίνητο, γύρω του οποίου περιστρέφεται ο βίος του, θα πρέπει να έχει σαφή εικόνα της ακινησίας του Πόλου Γης και Ουρανού, διότι μέσω αυτού, δια "της ομού πολήσεως" μετά του Πόλου Απόλλωνος συνδέεται με τον ουράνιο θόλο.
Όπως λοιπόν ο πόλος/άξων της γης ταυτίζεται με τον πόλο/άξονα του ουρανού έτσι και καθ'ομοίωσιν αυτών, η σπονδυλική στήλη του ελλόγου και μόνο όντος, κάθετος και αυτή προς την Γη καθίσταται προέκταση της και συμπίπτει με τον Πόλο του Ουρανού. Το αίτιο στο νοητικό πεδίο ο Πόλος Απόλλων έχει τον καθρεπτισμό του μέσα στο αιτιατό του φυσικού πεδίου, το αθάνατο στο θνητό, το αόρατο στο ορατό, το μακροκοσμικό στο μικροκοσμικό.
Ο άνθρωπος ο έχων την σπονδυλική στήλη ορθή, όμοια με Πόλον, ακίνητο, γύρω του οποίου περιστρέφεται ο βίος του, θα πρέπει να έχει σαφή εικόνα της ακινησίας του Πόλου Γης και Ουρανού, διότι μέσω αυτού, δια "της ομού πολήσεως" μετά του Πόλου Απόλλωνος συνδέεται με τον ουράνιο θόλο.
Όπως λοιπόν ο πόλος/άξων της γης ταυτίζεται με τον πόλο/άξονα του ουρανού έτσι και καθ'ομοίωσιν αυτών, η σπονδυλική στήλη του ελλόγου και μόνο όντος, κάθετος και αυτή προς την Γη καθίσταται προέκταση της και συμπίπτει με τον Πόλο του Ουρανού. Το αίτιο στο νοητικό πεδίο ο Πόλος Απόλλων έχει τον καθρεπτισμό του μέσα στο αιτιατό του φυσικού πεδίου, το αθάνατο στο θνητό, το αόρατο στο ορατό, το μακροκοσμικό στο μικροκοσμικό.
"ΑΡ'ΟΥΝ ΗΝ Δ'ΕΓΩ Ο ΓΕ ΤΑΥΤΟΝ ΑΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΙΠΟΙ ΜΕΙΖΟΝ ΤΕ ΚΑΙ ΕΛΑΤΤΟΝ, ΑΝΟΜΟΙΟΝ ΤΥΓΧΑΝΕΙ ΟΝ ΤΑΥΤΗ Η ΤΑΥΤΟΝ ΠΡΟΣΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ, Η ΟΜΟΙΟΝ; - ΟΜΟΙΟΝ ΕΦΗ"
"Αρά γε λοιπόν, είπα εγώ, όταν δύο πράγματα, ένα μεγαλύτερο και ένα μικρότερο, τα ονομάσουμε με το ίδιο όνομα, είναι ανόμοια, αφού ονομάζονται το ίδιο ή όμοια; - Είναι όμοια είπε"
Η ορθή σπονδυλική στήλη, ο π ό λ ο ς, ιστάμενος ορθός επιτρέπει στον θόλο του κρανίου να δέχεται καθέτως, δηλαδή απ'ευθείας, τις απορροές των Αστέρων και του Πόλου Απόλλωνος του Ουράνιου Θόλου.(Πλάτων "Πολιτεία" 435Α)
Κατέχει ως εκ τούτου "δυνάμει" την τροφοδότηση της λογικής αλληλουχίας των συλλογισμών, διότι ο πόλος είναι ο σταθερός άξονας γύρω του οποίου περιστρέφεται καθ' ολοκληρίαν το ουράνιο στερέωμα και καθ'ομοίωση του επηρεάζεται η κίνηση της ψυχής.
Κατά περίεργη σύμπτωση η σπονδυλική στήλη που αποτελείται από 33 σπόνδυλους, εμπεριέχει μέσα της τις φυσικές ιδιότητες του πόλου..
(*Βλέπε: "Οι πέντε κανόνες της των ονομάτων επίσκεψις")
Πράγματι στην σπονδυλική στήλη υπάρχουν ο Νούς, ως Νωτιαίος μυελός και ο πόλος ως άξων, συγκρατών τους σπονδύλους σε όρθια στάση.
Επίσης βλέπουμε εκτός από τον Πόλο να ενυπάρχει και η λέξη ΔΥΝ, η δύναμις δηλαδή των ρευμάτων, τα οποία περιστρέφονται πέριξ του πόλου. Τα δύο ρεύματα Σ και Σ κινούμενα παλινδρομικά από το αρκτικό Σ της λέξεως ως και το τελικό της Σ.
Η Ελληνική Γλώσσα "ομειώνει" τους σπόνδυλους με τον Πόλο. Παρέχει δηλαδή τις προϋποθέσεις της επέκεινα έλξεως Αγαθότητας μεταξύ ομοειδών όντων, έχοντας την φυσική της αναπαράσταση στην λέξη σ π ό ν δ υ λ ο ς εγκατεστημένη στον φυσικό οργανισμό του ανθρώπου.
Η ιδέα της Αγαθότητας έλκει εκείνα τα θνητά όντα τα οποία έχουν συνειδητοποιήσει την αιωνιότητα της ύπαρξης του κεντρικού άξονα/πόλου τους και τείνουν προς τις ιδιότητες του Θείου Πόλου.
Μετατονίζοντας ο Πλάτωνας το φυσικό στο ψυχικό πεδίο, λέει ότι στον άνθρωπο υπάρχει μία ψυχή , η οποία από την φύση της είναι θεϊκή αλλιώς δεν θα ήταν δυνατό μέσω της "ομοιώσεως"να τείνει προς τα άνω.
"ΟΜΟΙΩΣΙΣ ΔΕ ΔΙΚΑΙΟΝ ΚΑΙ ΟΣΙΟΝ ΜΕΤΑ ΦΡΟΝΗΣΕΩς ΓΕΝΕΣΘΑΙ"
"Και η ομοίωσις σημαίνει να καταστώμεν δίκαιοι και ευσεβείς μετά συνέσεως"
(Πλάτων "Θεαίτητος" 176Β)
Πόλις, Πολιτεία, Πολίτευμα, Πολιτισμός, Πολίτης, Οπλίτης, Όπλον, Πόλεμος, Πλόος και Πλούς, Πλέω, Πλοίον, Πλεύσις, Πέλας, Πέλω, Πέλομαι, Πέλαγος, Πέλωρ, Πλύσις, Πλοηγός, Πλέγμα, Πλευρά, Πλήρωμα, Πληρότης, Πληρωμή, Πολλοί, Όλος + Π + Πόλος...
ΠΟΛΟΣ = ΟΛΟΣ + Π.
Οι τρείς σημασίες της λέξεως Πόλος αποτελούν το Όλον, δηλαδή την ενότητα της έννοιας της λέξεως όπου το σύμφωνο Π ορίζει την Πύλη η οποία ανοίγει το Όλον δια του Πόλου.
Ο Πλάτων στην "Πολιτεία" ή αλλιώς "Περί Δίκης" (=Δικαίου) χρησιμοποιεί οκτώ φορές μέσα σε έντεκα γραμμές τις παραπάνω λέξεις με "κορυφαία του χορού" την λέξη "Πολιτεία".
Η Π Ο Λ - Ι Τ Ε Ι Α είναι αφιερωμένη καθ'ολοκληρίαν με την μυστική της σημασία στον Α - ΠΟΛ - ΛΩΝΑ δηλαδή... στην Ουράνια Πολιτεία όπως λέει και ο ίδιος ο Πλάτων.(Νόμοι 739D και Πολιτεία 592)
Έχοντας ο Πλάτων κατά νου τον "σύνδεσμον της πόλεως" και το "συναρμόττειν τους πολίτας" αποσκοπεί μέσω της προσφοράς του κάθε πολίτη στα κοινά, να συντελεί ο καθένας στον ενωτικό δεσμό της πόλεως για την ευημερία όχι μια τάξης πολιτών, αλλά για το σύνολο της πόλεως.
Λέξεις Α+Πολ-λώνιες οι παραπάνω διασταλείσες έννοιες....
επανασυστελλόμενες...
εστιάζουν και σκοπεύουν με καταιγιστικά βέλη,
τα βέλη του "Εκατηβελέτου" (του μακράν ρίπταντος) Απόλλωνος...
...την διεσπασμένη ελληνική διάνοια...
....ο στόχος είναι ΈΝΑΣ: Η ΕΝΟΤΗΣ! ΤΟ "ΕΝ ΔΕ ΑΠΟΛΛΩΝ".
Η ενότητα του Λόγου επαναφέρει την ενότητα στην ψυχή..!...
....όταν αυτό γίνεται συνειδητά, όταν έχουμε την επίγνωση της σημασίας των λέξεων που χρησιμοποιούμε...
Θυμηθήτε: όπως πάνω έτσι και κάτω... έτσι και μέσα μας!
Ο Πόλος της Γης στην περίπτωση του κύκλου του ημερονυκτίου παραμένει σχεδόν ακίνητος.
Στην περίπτωση του ετήσιου κύκλου της Γης ο Πόλος της κινείται με τον αργότατο ρυθμό 50" 27 εκατοστά της μοίρας σε ανάδρομη φορά.
Στην περίπτωση της Μετατόπισης των Ισημεριών πραγματοποιεί πλήρη κύκλο 360° πέριξ των Αστερισμών (Ζωδιακού) μέσα σε περίπου 26.000* ηλιακά χρόνια.
Όλα αυτά έχονται σε αναλογική σχέση με την ζωή των θνητών...
*(Ώ Μέγα (Σύμπαν) = Ω = το εικοστό έκτο γράμμα του Αρχαίου Ελληνικού Αλφαβήτου σε απόλυτη αναλογική αντιστοιχία και σημασία των 26.000 ημερών του ενεργού βίου των θνητών κατάτον Ηρόδοτο.)
Καθ' ομοίωσιν του Πόλου η ψυχή οφείλει να εισχωρήσει σε κάθε κατάσταση κινήσεως του Πόλου ξεχωριστά.
Πρώτα να δια-κρίνει την σημασία του κύκλου του ημερονυκτίου (σχεδόν ακινησίας του Πόλου).
Στην διάρκεια του κύκλου αυτού ελάχιστα ή σχεδόν καθόλου δεν φωτίζεται από το νοητό Φως του Φωτοδότη Απόλλωνος.
Στην συνέχεια με την μικρή ετήσια κίνηση του Πόλου η ψυχή λαμβάνει αμυδρώς το άϋλο φως αυτού...
Μόνο στην τρίτη φάση αντιλαμβάνεται την πλήρη περιφορά της κινήσεως του Πόλου κατά τον κύκλο δηλαδή της Μεταπτώσεως των Ισημεριών, αφομοιώνουσα μέσα στο μέγιστο χρονικό διάστημα των ενσαρκώσεων της το υπέρτατο της Ουσίας... το Φως του Απόλλωνος.
Τι υπονοεί ο Σωκράτης όταν λέει στην "Πολιτεία":
"Γιατί δεν θα παραλείψω κανένα μέσον, ως ότου ή να πείσω και αυτόν και τους άλλους, ή τουλαχιστον να τους προπαρασκευάσω κάποια ωφέλεια γιά την άλλην ζωή, όταν, άμα ξαναγεννηθούν, τύχη και ευρεθούν εις παρόμοιες συζητήσεις.- Πολύ μικρό χρονικό διάστημα, είπε, τους ορίζεις. - Αυτό λοιπόν το διάστημα, είπα, δεν είναι τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα. Δεν είναι όμως καθόλου παράξενο ότι το πλήθος δεν πιστεύει στα λεγόμενα."
Ο συνολικός χρόνος κατά τον οποίο ο Άξων/Πόλος του βίου του ανθρώπινου έλλογου όντος, η σπονδυλική του στήλη, ο π ό λ ο ς του, είναι σύμφωνα με τα λεγόμενα του Σωκράτη το " άπαν χρονικόν διάστημα ", που δεν περιορίζεται στην τρέχουσα ενσάρκωση, αλλά είναι αυτό που έχει την αναμφισβήτητη προ-ύπαρξη και συνέχεια στους προηγηθέντες και στους μελλοντικούς βίους.
Η σύγκρισης των αναλογιών είναι μέγιστο μάθημα για τον αναζητητή.
Η αστρονομική παρατήρηση καθίσταται ενσυνείδητη παραγματικότητα.
...εφόσων αυτή είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένη με την ονομασία του Θεού του Φωτός.
Ο βίος των Ελλήνων θα ήταν πλυμμύρα καθαρού φωτός, εάν...
...αυτοί αναγνώριζαν την ενότητα του Λόγου, την οποία με τόση διακριτικότητα και γενναιοδωρία προσφέρει ο Φοίβος.
"Φοίβον ονόμαζαν οι αρχαίοι κάθε καθαρόν και αγνόν".
"Επομένως αρμόζει εις το εν το απρόσμικτον να συνευρίσκεται αιωνίως μετά του αφθάρτου και του καθαρού."
Πλούταρχος (Περί του ΕΙ εν Δελφοίς)
Το Άφθαρτον και Καθαρόν του Φοίβου είναι η ισχύς της "εξομοιωματικής" ιδιότητας της νοητικής οθόνης του Έλληνα που δια της Θείας Ελληνικής Γλώσσας μπορεί να ενεργοποιήσει την "δυνάμει" ικανότητα του απορροφήσεως της λάμψης του καθαρού αμιγούς φωτός του Φοίβου,
του ΕΝ ΔΕ ΑΠΟΛΛΩΝ.
Ο ΑΡΜΟΣ στην προκειμένη περίπτωση είναι η κοινή συνδετική ρίζα ΠΟΛ- .
Η στήριξις είναι ισχυρότατη.
Ο Α+Πόλ- λων από τον πατέρα του Δία έχει προπάππου του τον Ουρανόν και από την μητέρα του: " τον Κοίον, ή Κρόνον, ή Πόλον, υιόν του Ουρανού " κατά τον Αθ. Σταγειρήτη.
Η σύλληψις είναι εφικτή μόνο δια του...
...Φωτισμού!
Μόνον έτσι... ..."εκ -δηλ - ούται" και εκφράζεται με την Θεία αυτή Οντότητα του Απόλλωνος ο οποίος:
" επιστατεί στην αρμονία κινώντας όλα μαζί συγχρόνως (ομοπολών) σε θεούς και ανθρώπους "
(Πλάτων Κρατύλος 405D)
Ο Πόλος - Απόλλων είναι εκείνος ο οποίος βλέπει ολόκληρο τον απέραντο αιθέρα, την γή μέχρι τα θεμέλια του απέραντου κόσμου.
"διότι εσύ βλέπεις όλον αυτόν τον απέραντον αιθέρα και από πάνω βλεπεις την ευτυχισμένη γη και από κάτω στο σκοτάδι κατά την νύκτα εν ώρα ησυχίας που έχεις για μάτια τα άστρα, βλεπεις τις ρίζεις (τα θεμέλια) και έχεις τα πέρατα όλου του κόσμου κάτω από τα μάτια σου"
(Ι.Δ. Πασσά "Τα Ορφικά")
Ο γάμος Απόλλωνος - Αστρονομίας τελείται κάτω από την επίβλεψη της κοινής ρίζας -πολ-
 |
| "Θεοί, Σύμβολα, Αρχέτυπα των Ελλήνων" Αλτάνη |
Πηγές:
Αλτάνη "Θεοί, Σύμβολα, Αρχέτυπα των Ελλήνων" , εκδ. Γεωργιάδη
Δ. Δημητράκου "Μέγα Λεξικόν όλης της Ελληνικής Γλώσσας"
Πλάτωνος "Πολιτεία" εκδ. Πάπυρος
Ι.Δ. Πασσάς "Τα Ορφικά" Εκδ. "Ήλιος"
