Στὴν Πατρίδα

       





















       
         Μάγεμ᾿ ἀσημούφαντο, φῶς μαργαριταρένιο, 

λιώνονται σ᾿ ἕνα χάραμα ξανθό, μαλαματένιο.

Γιομάτος μόσχους καὶ δροσιὲς ὁ Ζέφυρος τερπνᾶ

μέσ᾿ ἀπ᾿ ἀγάπης φαντασιὲς τὰ πλάσματα ξυπνᾶ.

Κι ἀνάμεσα στὰ χρώματ᾿ ἀπὸ χίλια οὐράνια τόξα,

προβαίνει πάλ᾿ ὁ ἥλιος εἰς ὅλη του τὴ δόξα.

Καί, σὰν τοῦ μεγαλείου σου σύμβολο φωτεινό,

ἕως τὸ χρυσὸ βασίλεμα λάμπει στὸν οὐρανό.

Ἑλλάς, τὸ μεγαλεῖο σου βασίλεμα δὲν ἔχει,

καὶ δίχως γνέφια τοὺς καιροὺς ἡ δόξα σου διατρέχει.

Ὅσες φορὲς ὁ ἥλιος σου νὰ σὲ φωτίσει ἐρθεῖ,

θὲ νὰ σὲ βρεῖ πεντάμορφη, στεφανωμένη ὀρθή.

Απόσπασμα από το ποιήμα Στὴν Πατρίδα του Λ. Μαβίλη