Τη μεγάλη ποικιλία των ανθρώπων, από το πού και πώς και για ποιο σκοπό αναζητούν τη γνώση, θα μπορούσαμε να την κατατάξουμε σε δυο ομάδες: τους θεωρητικούς και τους πρακτικούς.
Οι θεωρητικοί, προικισμένοι με λεπτή διάνοια και φιλόσοφο, δηλ. ανήσυχο, ερευνητικό διεισδυτικό νου, δεν αρκούνται στη διαπίστωση των πραγμάτων, αλλά προωθούν τη σκέψη βαθύτερα, επιχειρώντας την αποκάλυψη σχέσεων και αιτίων γέννησης και σκοπού ύπαρξης.
Στην έρευνά τους συμπεριλαμβάνουν κάθε τι το "επιστητό" (αυτό που μπορεί να γίνει γνωστό) κι από τις παραμέτρους της μελέτης και των ίδιων και των άλλων συνάγουν συμπεράσματα για τα πάντα και επινοούν θεωρίες και κοσμοθεωρίες.
Οι θεωρητικοί αυτοί χαράζουν κατευθύνσεις και με τις εμπνεύσεις τους και τα επιτεύγματά τους επιτυγχάνεται η πρόοδος και η εξέλιξη του πολιτισμού.
Σ' αυτούς ανήκουν οι μεγάλοι ποιητές, καλλιτέχνες, επιστήμονες, φιλόσοφοι.
Οι πρακτικοί αρκούνται στη διαπίστωση των πραγμάτων· παίρνουν έτοιμα τα επινοήματα των θεωρητικών και τα εφαρμόζουν σε πρακτικά έργα· γίνονται μεγάλοι επιχειρηματίες, έμποροι, βιομήχανοι, τεχνικοί· μαζεύουν πλούτο και διαθέτουν όλη τους την πνευματικότητα και δραστηριότα στην αύξησή του και στη μερική απόλαυσή του.
Οι πρακτικοί αυτοί έχουν σχεδόν μόνο "Έξω Εγώ". Είναι τόση η επέκταση του Εγώ σε υλικά πράγματα και τόση η απασχόληση του Νου τους μ' αυτά ώστε τα περί αυτογνωσίας, αυτοσυγκέντρωσης, αυτοενδοσκόπησης, ευτυχίας εκ των έσω κλπ. να τα νομίζουν, το λιγότερο, χαμένο χρόνο.
Να άλλη αιτία για την παραμέληση της αυτογνωσίας.
Κι όμως, οι πρακτικοί αυτοί ούτε μια στιγμή γαλήνης και ψυχικής ηρεμίας απολαμβάνουν· διαρκώς συμβαίνει να είναι ανήσυχοι, σκεπτικοί, πολυπράγμονες, αγωνιώντες, απορροφημένοι από πρακτικά σχέδια, από υλικά αποκτήματα, απ' την αγωνία της επιτυχίας ή της αποτυχίας, από το άγχος της αύξησης των όσων έχουν ή της εξαφάνισης απ' τα χέρια τους.
Η επέκταση του Εγώ τους προς τα έξω έχει τόσο διευρυνθεί ώστε χάνουν την αίσθηση του εαυτού τους.
Πόσους απ' αυτούς δεν ακούμε να παραπονιούνται συχνά ότι "δεν προφταίνουν να φάνε και να ξεκουραστούν". Κανείς σχεδόν απ' αυτούς δεν λέει: αφήνω λίγο χρόνο και για τον εαυτό μου, για τα εκλεκτά βιβλία μου, για τις σκέψεις μου. Θα χαιρόντουσαν κι αυτοί στιγμές γαλήνης και μακαριότητας αν μάθαιναν τη σύμμετρη στροφή και επέκταση του Εγώ τους προς τα έσω και προς τα έξω. Θα απέφευγαν να διατηρούν σε συνεχή συναγερμό τον εαυτό τους· δεν θα διαδέχονταν τις στιγμιαίες χαρές τους έντονες θλίψεις· τις παροδικές τους υλικές απολαύσεις πικρίες και κάποτε και εξευτελισμοί.
Οι θεωρητικοί, αυτοί οι λίγοι εκλεκτοί, πρέπει να διακριθούν σε δυο κατηγορίες: α) τους εξωστρεφικούς· αυτούς που περισσότερο στρέφονται προς την ετερογνωσία· και β) τους εσωστρεφικούς ή ενδοσκοπικούς αυτούς που θέτουν ως κύριο μέλημα τη μελέτη του εαυτού τους πρώτα.
Οι πρώτοι ενδιαφέρονται και αρχίζουν την έρευνα, μελέτη, φιλοσόφηση του εκτός του Εγώ τους κόσμου, για να καταλήξουν, τέλος, σε συμπεράσματα και περί του Είναι τους. Αποτελούν το μεγαλύτερο πλήθος των θεωρητικών· σ' αυτούς ανήκουν οι μεγάλοι δημιουργοί πνευματικών έργων.
Οι δεύτεροι, λίγοι, ελάχιστοι, αλλά οι πιο εκλεκτικοί, με ζήλο και αυτοθυσία επιδίδονται στη διείσδυση και διερεύνηση των μύχιων πτυχών του Εγώ· με την αυτοσυγκέντρωση, το διαλογισμό, το στοχασμό, τις ενοραματικές συγκινήσεις και δονήσεις της ψυχής τους κατορθώνουν να αξιοποιήσουν ανεξάντλητες δυνατότητες του Εγώ τους προς μεγάλη και πανανθρώπινη ωφέλεια.
Οι επινοήσεις τους, τα σοφά τους διδάγματα, οι ενάρετες πράξεις τους και ο άγιος βίος τους προβάλλονται ως φωτεινά παραδείγματα για όσους μπορούν να τα εννοήσουν αυτά και να τα ακολουθήσουν.
Σ' αυτούς ανήκουν οι μεγάλες οντότητες, οι μύστες, οι άγιοι, οι ιδρυτές θρησκειών και οι ερμηνευτές τους.
Αυτοί ανέγειραν και ανεγείρουν τους φωτοβόλους τηλαυγείς φάρους του πνευματικού και ηθικού προσανατολισμού· ανήκουν στους φωτισμένους οδηγούς και τους άξιους ευεργέτες της ανθρωπότητας. Ανήκουν στους μεγαλοφυείς.
Γι' αυτούς, ο σύγχρονος Ινδός φιλόσοφος Κρισναμούρτι σε ποιητική γλώσσα λέει: "ο μεγαλοφυής έχει πάντοτε μέσα του ένα ηφαίστειο που δημιουργεί ταραχή και εξακοντίζει φλόγες στους Ουρανούς· ενώ ο μικρός (κοινός) άνθρωπος αρκείται να προχωρεί ήρεμα, χωρίς να δημιουργεί αυτές τις φλόγες, χωρίς να εξακοντίζει αυτά τα άστρα προς το στερέωμα" (βλ. Κρισναμ. "Η πηγή της Σοφίας", 1930 σελ. 32)
Ο κύριος παράγοντας για να γεννηθεί κανείς μεγαλοφυής και να αναδειχτεί σε προσωπικότητα είναι η φύση, δηλ. η δωρεά από έμφυτο ισχυρών προσόντων· με το επίκτητο, δηλ. με τη ζωή, καλλιεργούνται μόνο και εκδηλώνονται οι εξαίρετες ή μη ικανότητες τις οποίες το πρόσωπο εκ γενετής φέρει.
Οι έξοχες φύσεις (μεγαλοφυείς και ιδιοφυείς) με το παράστημα, την υγεία, τη σφρυγηλότητα, την ευκινησία, του βλέμματος, της ικανότητας για μάθηση, της πνευματικής υπεροχής, του ψυχικού σθένους, της αγνότητας, του ήθους, της σταθερότητας, της άκαμπτης προσήλωσης στα υψηλά ιδανικά και στις υπόλοιπες εκδηλώσεις του Εγώ, ακτινοβολούν επιρροή και εκπέμπουν μαγνητικά κύματα ανάλογα με το κύρος της προσωπικότητάς τους.
Η μαγνητική ακτινοβολία υπέροχων προσωπικοτήτων στάθηκε ικανή να ακινητοποιήσει ή να ανατρέψει τους γνωστούς ως φυσικούς νόμους. Τούτο φανερώνει ότι μέσα του το Εγώ διαθέτει μυστηριώδεις ανεξάντλητες δυνάμεις. Μ' αυτές οι μεγάλοι μύστες και οι `Αγιοι πέτυχαν καταπληκτικά έργα, μερικά απ' τα οποία, δύσκολο να εξηγηθούν με τους γνωστούς νόμους της φύσης, αποκαλούνται θαύματα.
Αποστόλου Π. Φωτοπούλου
Φιλολόγου - Γυμνασιάρχου
ΜΥΣΤΑΓΩΓΗΜΑΤΑ - ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ
(αποσπάσματα)
Πηγή:http://www.xrysalogia.gr
