Εμφανίστηκε κατά την Κλασική εποχή (?) ως μία βασική θεραπευτική μέθοδος των κλασικών ιατροφιλοσόφων. Αρχικά φαίνεται, ότι ασκούταν στον κλειστό κύκλο των Πυθαγορείων, αφού αποτελούσε τη βασική θεραπευτική μέθοδο στις κοινότητές τους.
Προφανώς η μέθοδος αυτή κληρονομήθηκε απ’ το απώτατο παρελθόν και μέσα απ’ τους Ορφικούς κύκλους. Ο Ιπποκράτης υπήρξε ο γιατρός, που ενσωμάτωσε την Ομοιοπαθητική μέσα στο σύστημα του επιστημονικοποιώντας την.
Ο πρώτος γνωστός γιατρός της αρχαιότητας που καταγεγραμμένα χρησιμοποιούσε την Ομοιοπαθητική είναι ο Μελάμπους ο Αργείος, γιός του Αμιθέωνος, ο οποίος θεράπευσε τον Ίφικλο από ανικανότητα, που προήλθε απ’ το μαχαίρι του πατέρα του, Φυλάκου, κατά την διάρκεια μίας θυσίας. Ο Μελάμπους βρήκε το μαχαίρι της θυσίας και απ’ την σκουριά του δημιούργησε το ομοιοπαθητικό φάρμακο («Ομήρου Οδύσσεια» ραψωδία λ΄ 35). Κατά την διάρκεια του Τρωικού πολέμου και με πανομοιότυπο τρόπο θεραπεύτηκε ο Τήλεφος γιός του Ηρακλή και βασιλιάς της Μυσίας, ύστερα απ’ την μονομαχία του με τον Αχιλλέα. Επειδή η πληγή του μολύνθηκε και δεν έκλεινε, πήρε χρησμό απ’ το μαντείο των Δελφών που έλεγε: «Ο τρώσας και ιάσεται», δηλαδή «εκείνος που σε τραυμάτισε θα σε θεραπεύσει». Ο Τήλεφος ανάγκασε τον Αχιλλέα να τον θεραπεύσει με την σκουριά της λόγχης, που τον τραυμάτισε (Εγκυκλοπαίδεια «Ήλιος» λήμμα «Τήλεφος».)
Ο Ηρόδικος, διδάσκαλος του Ιπποκράτη υπήρξε σπουδαίος ιατροφιλόσοφος της Κλασικής εποχής, που χρησιμοποιούσε την Ομοιοπαθητική ή Ολιστική μέθοδο διδάσκοντας ότι «ο πόνος θεραπεύεται με τον πόνο». Ο Ιπποκράτης πατέρας της φυσιοθεραπευτικής ιατρικής φαίνεται, ότι επιστημονικοποίησε την Ομοιοπαθητική μέθοδο παρουσιάζοντας τον νόμο των ομοίων: «Με τα όμοια αρρώστεια γίνεται και με τα όμοια πάλι οι άρρωστοι γίνονται καλά, όπως για παράδειγμα η στραγγουρία (ούρηση) σταματά χωρίς να υπάρχει πλέον (…) και κατά τον ίδιο τρόπο ο βήχας σταματά όπως η στραγγουρία, αφού με τον ίδιο τρόπο που δημιουργείται έτσι και σταματά» («Περί τόπων των κατ’ άνθρωπον», 42).
Ο Πλούταρχος στο έργο του («Περί ησυχίας της ψυχής», κεφ. 7, 468-b) αναφέρει, ότι ο Σοφοκλής έλεγε κατά τον 5ο αιώνα π.Χ., ότι «οι ιατροί εκκενώνουν την πικρή χολή με την βοήθεια ενός πικρού κλύσματος». Το 90 π.Χ. ο Θεμίσων ο Λαοδίκειος, μαθητής του ιατρού Ασκληπιάδη εκ της Προύσσας θα ιδρύσει την σχολή των Μεθοδικών.
Οι γιατροί της θεράπευαν τους ασθενείς βασιζόμενοι αποκλειστικά στη «μέθοδον». Μέγιστος γιατρών των Μεθοδικών αναδείχθηκε ο Σωρανός ο Εφέσιος. Οι Μεθοδικοί θεωρούσαν, ότι οι λειτουργίες ενός ζώντος οργανισμού υποκινούνταν από μία εσωτερική ενέργεια. Η υγεία ήταν αποτέλεσμα της ισορροπημένης διάχυσης αυτής της ενέργειας στον οργανισμό. Εδώ βλέπουμε αυτούσια την ομοιοπαθητική φιλοσοφία της ζωτικής δυνάμεως, ή της φύσας του Ιπποκράτη. Για κάποια οξέα περιστατικά οι Μεθοδικοί χρησιμοποιούσαν και την Εναντιοπαθητική μέθοδο (όπου στηρίζεται δηλαδή η σύγχρονη ιατρική) , περισσότερο όμως για να καταπραΰνουν παρά να θεραπεύουν.
Για τα επίμονα περιστατικά (άνω των δύο ημερών) χρησιμοποιούσαν την Ομοιοπαθητική μέθοδο όπως π.χ. για την περίπτωση της επίμονης δυσκοιλιότητας χρησιμοποιούσαν φάρμακα όπως το ψύλλιον, που απορροφά τα υγρά και αυξάνει τον όγκο των κοπράνων διεγείροντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον εντερικό περισταλτισμό. Όμοιο στο όμοιο.
Οι γιατροί της θεράπευαν τους ασθενείς βασιζόμενοι αποκλειστικά στη «μέθοδον». Μέγιστος γιατρών των Μεθοδικών αναδείχθηκε ο Σωρανός ο Εφέσιος. Οι Μεθοδικοί θεωρούσαν, ότι οι λειτουργίες ενός ζώντος οργανισμού υποκινούνταν από μία εσωτερική ενέργεια. Η υγεία ήταν αποτέλεσμα της ισορροπημένης διάχυσης αυτής της ενέργειας στον οργανισμό. Εδώ βλέπουμε αυτούσια την ομοιοπαθητική φιλοσοφία της ζωτικής δυνάμεως, ή της φύσας του Ιπποκράτη. Για κάποια οξέα περιστατικά οι Μεθοδικοί χρησιμοποιούσαν και την Εναντιοπαθητική μέθοδο (όπου στηρίζεται δηλαδή η σύγχρονη ιατρική) , περισσότερο όμως για να καταπραΰνουν παρά να θεραπεύουν.
Για τα επίμονα περιστατικά (άνω των δύο ημερών) χρησιμοποιούσαν την Ομοιοπαθητική μέθοδο όπως π.χ. για την περίπτωση της επίμονης δυσκοιλιότητας χρησιμοποιούσαν φάρμακα όπως το ψύλλιον, που απορροφά τα υγρά και αυξάνει τον όγκο των κοπράνων διεγείροντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον εντερικό περισταλτισμό. Όμοιο στο όμοιο.
Η ασθένεια και η καταπίεσή της
Σε οξείες ασθένειες ο οργανισμός μέσα απ’ την έντονη κρίση, που δημιουργεί αυτοθεραπεύεται ή πεθαίνει. Στις χρόνιες ασθένειες η ζωτική δύναμη δεν έχει αρκετή ισχύ μή μπορώντας να δημιουργήσει έντονη κρίση, με αποτέλεσμα τα συμπτώματα να επιμένουν για πολύ καιρό. Εδώ ο κίνδυνος θανάτου είναι μικρότερος λόγω των εξασθενημένων συμπτωμάτων. Επομένως, για να επιτευχθεί η ίαση και η επαναφορά της ισορροπίας του πεδίου ενός οργανισμού χρειάζεται να τον βοηθήσουμε με το να ενισχύσουμε προσεκτικά και σε ένα βαθύτερο επίπεδο την διαταραχή του, με τα ομοιοπαθητικά ενεργοποιημένα φάρμακα και όχι πηγαίνοντας κόντρα στα συμπτώματά του. Αποτέλεσμα της ενίσχυσης της ζωτικής δύναμης είναι η ίαση.
Φανταστείτε την ζωτική δύναμη σαν έναν άνθρωπο που προσπαθεί να σηκώσει ένα πολύ μεγαλύτερο απ’ την δύναμή του βάρος. Πρακτικά αδύνατον. Όμως αν ένας άλλος άνθρωπος έρθει και τον βοηθήσει στην προσπάθεια αυτή, θα καταφέρει να σηκώσει το βάρος. Αυτό κάνει και η Ομοιοπαθητική. Βοηθά συνεργάζεται και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, χωρίς να το καταπιέζει και ουσιαστικά να αντιπαρατίθεται σε αυτό.
Φανταστείτε την ζωτική δύναμη σαν έναν άνθρωπο που προσπαθεί να σηκώσει ένα πολύ μεγαλύτερο απ’ την δύναμή του βάρος. Πρακτικά αδύνατον. Όμως αν ένας άλλος άνθρωπος έρθει και τον βοηθήσει στην προσπάθεια αυτή, θα καταφέρει να σηκώσει το βάρος. Αυτό κάνει και η Ομοιοπαθητική. Βοηθά συνεργάζεται και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, χωρίς να το καταπιέζει και ουσιαστικά να αντιπαρατίθεται σε αυτό.
Με το να σταματήσουμε τα συμπτώματα με χημικά φάρμακα ή με τις άλλες βίαιες μεθόδους που χρησιμοποιεί η Κλασική Ιατρική σχολή, δεν θεραπεύουμε αλλά σπρώχνουμε την διαταραχή σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο του οργανισμού. Π.χ. αν η παθολογία εμφανιστεί στο δέρμα και δεχθεί πολλαπλές επιθέσεις από χημικά φάρμακα ή εγχειρήσεις, υπάρχει η πιθανότητα μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα να εξαφανιστεί. Ο τρόπος αυτός όμως είναι καταπίεση των συμπτωμάτων ή κουκούλωμα της παθολογίας και όχι θεραπεία. Αυτό σημαίνει ότι η παθολογία ή θα εμφανιστεί ξανά ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα στο ίδιο σημείο επειδή δεν έχει θεραπευτεί και απλά έχει καταπιεστεί, ή σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο του οργανισμού. Π.χ. ακμή και εκζέματα που δέχονται επίθεση από χημικά φάρμακα μπορούν να μεταλλαχθούν σε κύστες και άσθμα αντιστοίχως. Αν αυτές οι νέες παθήσεις δεχθούν ξανά επίθεση, πιθανόν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να εμφανιστούν ακόμα βαθύτερες παθολογίες όπως π.χ. ερυθηματώδης λύκος και αρθροπάθειες. Το επόμενο βήμα θα είναι η παθολογία να φθάσει σε ακόμα πιο βαθύ επίπεδο, π.χ. καρδιοπάθειες, καρκίνοι, εγκεφαλικά κ.ά.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η Ομοιοπαθητική υπήρξε μία βασική μέθοδος θεραπείας, που χρησιμοποιούνταν κατά κόρον απ’ τις περισσότερες ιατρικές σχολές της Αρχαιότητας. Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα η ιατρική υποβαθμίστηκε εν γένει. Ειδικά η Ομοιοπαθητική εξαφανίστηκε μαζί με τις άλλες φυσικές μεθόδους θεραπείας, που χρησιμοποιούσαν οι Κλασικοί ιατροί (θέατρο, μαγνητοθεραπεία, κρυσταλλοθεραπεία, ύπνωση, φυσιοθεραπευτική, μουσικοθεραπεία κ.ά.).
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ
Στη δημιουργία υπάρχουν νόμοι που διέπουν την ελεύθερη ροή της Ενέργειας ζωής διαμέσου του σώματος της ψυχής και του πνεύματος. Αυτοί οι οικουμενικοί νόμοι είναι σαν τους φυσικούς νόμους που η επιστήμη έχει ανακαλύψει. Η Ορφική παράδοση τους ονομάζει δημιουργούς νόμους του Θεού ή νοητικούς νόμους.
Τα ζώα και τα φυτά δεν έχουν τη δυνατότητα εκλογής στο αν θα υποταχθούν σε αυτούς τους νόμους ή όχι. Ζουν ασυνείδητα, εναρμονισμένα με αυτούς τους νόμους κυβερνώμενα μηχανικά από δυνάμεις πολύ μεγαλύτερες από αυτά.
Τα ζώα και τα φυτά δεν έχουν τη δυνατότητα εκλογής στο αν θα υποταχθούν σε αυτούς τους νόμους ή όχι. Ζουν ασυνείδητα, εναρμονισμένα με αυτούς τους νόμους κυβερνώμενα μηχανικά από δυνάμεις πολύ μεγαλύτερες από αυτά.
Αντίθετα εμείς οι άνθρωποι έχουμε την ελεύθερη βούληση να ζήσουμε ή όχι εναρμονισμένοι με αυτούς τους νόμους. Όταν είμαστε εναρμονισμένοι μ' αυτούς, βιώνουμε υγεία, αρμονία, ευτυχία. Όταν εξ' αιτίας της άγνοιας και της ελαττωματικότητάς μας τους παραγνωρίζουμε και με τον τρόπο ζωής μας τους καταστρατηγούμε, βιώνουμε ασθένεια, δυσαρμονία και δυστυχία.
Υγεία είναι μια δυναμική κατάσταση στην οποία η Ενέργεια ζωής ρέει ελεύθερα και ανεμπόδιστα μέσα στα διάφορα σώματα του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια ελεύθερη και αρμονική ροή Ενέργειας δια μέσου του πνεύματος, της νόησης, της ψυχής, του συναισθηματικού πεδίου, του αιθερικού και του υλικού σώματος. Εάν υπάρχει κάποια ανωμαλία ή μπλοκάρισμα ροής μέσα σε οποιαδήποτε από τα παραπάνω επίπεδα της ύπαρξής μας, τότε σιγά-σιγά αναπτύσσεται μια αρρώστια που εκδηλώνεται με τα πρώτα δυσάρεστα συμπτώματα.
Κατά συνέπεια ασθένεια είναι το αποτέλεσμα αναστολής ή μπλοκαρίσματος της ροής της Ενέργειας ζωής. Κατά έναν αόρατο τρόπο, οι ασθένειες οφείλονται σε τέσσερις βασικές κατηγορίες αιτιών:
1. Μια κατηγορία αιτιών όπου οφείλεται η αναστολή της Ενέργειας ζωής, δηλαδή οι ασθένειες, είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν τον έμφυτο χαρακτήρα.
Ο έμφυτος χαρακτήρας συνθέτεται από τις ιδιότητες της ζώσης ύλης που είναι:
η ερεθιστικότητα, (ικανότητα αντιδράσεως σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα)
η κίνηση, (αλλιώς καλείται πρωτοπλασμική ροή και είναι η κίνηση ζωής)
ο μεταβολισμός, (ταυτίζεται με τη θρέψη, περιλαμβάνει το σύνολο των μεταβολών που γίνονται μέσα στο πρωτόπλασμα, όπως η αποσύνθεση, η απελευθέρωση ενέργειας, η μετατροπή σε θερμότητα, η παραγωγή κινητικής ενέργειας κλπ.)
η αναπαραγωγή και
η πλαστικότητα, (δηλαδή η προσαρμοστικότητα, η ικανότητα να μεταβάλει την ισορροπία, να συμβιβάζεται, να ελίσσεται, να ανθίσταται κλπ.)
Ο έμφυτος χαρακτήρας συνθέτεται από τις ιδιότητες της ζώσης ύλης που είναι:
η ερεθιστικότητα, (ικανότητα αντιδράσεως σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα)
η κίνηση, (αλλιώς καλείται πρωτοπλασμική ροή και είναι η κίνηση ζωής)
ο μεταβολισμός, (ταυτίζεται με τη θρέψη, περιλαμβάνει το σύνολο των μεταβολών που γίνονται μέσα στο πρωτόπλασμα, όπως η αποσύνθεση, η απελευθέρωση ενέργειας, η μετατροπή σε θερμότητα, η παραγωγή κινητικής ενέργειας κλπ.)
η αναπαραγωγή και
η πλαστικότητα, (δηλαδή η προσαρμοστικότητα, η ικανότητα να μεταβάλει την ισορροπία, να συμβιβάζεται, να ελίσσεται, να ανθίσταται κλπ.)
Αυτές τις ιδιότητες εξυπηρετεί ο ανθρώπινος οργανισμός με τα συστήματά του και τα όργανά του και οφείλονται στην Ενέργεια ζωής που ζωοποιεί το υλικό μας σκήνωμα.
Στον έμφυτο χαρακτήρα δηλαδή ανάγεται ο ιδιαίτερος τρόπος των εσωτερικών λειτουργιών και διεργασιών κάθε μορφή ζωής του ανθρώπου (λειτουργία του οργανισμού, δημιουργία και τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων, τρόπος αντίληψης και σκέψης).
Οι παράγοντες που καθορίζουν και επηρεάζουν τις διεργασίες αυτές, οπότε αποτελούν αίτια των ασθενειών είναι:
Α) Οι πλανητικές και κοσμικές επήρειες π.χ. όταν την ώρα που γεννιέται ένας άνθρωπος ο πλανήτης Ουρανός είναι πολύ κοντά στη γη, τότε οι δονήσεις του επηρεάζουν το γενετικό σύστημα του εμβρύου, αποκτώντας έτσι ο άνθρωπος αυτός ευαισθησία στα γενετικά όργανα που ενδεχομένως του δημιουργήσει αργότερα, προβλήματα στη γενετήσιά του δραστηριότητα.
Β) Η κληρονομικότητα και οι προγονικές καταβολές.
Δηλαδή το εξελικτικό επίπεδο της φυλής, της χώρας και του τόπου που γεννιέται και μεγαλώνει ο άνθρωπος, καθώς και το ομαδικό πεπρωμένο της κοινωνίας μέσα στην οποία ζει. π.χ
Δηλαδή το εξελικτικό επίπεδο της φυλής, της χώρας και του τόπου που γεννιέται και μεγαλώνει ο άνθρωπος, καθώς και το ομαδικό πεπρωμένο της κοινωνίας μέσα στην οποία ζει. π.χ
α) η στενή αλληλεπίδραση των ανθρώπων που ζουν κάτω από τις σύγχρονες συνθήκες και ο συνωστισμός των ανθρώπων σε συνοικισμούς και πόλεις.
β) Το έδαφος το οποίο είναι βαθιά εμποτισμένο με τα σπέρματα και τα υπολείμματα που προέρχονται από περασμένες εποχές.
γ) Η ψυχική ατμόσφαιρα του χώρου στο οποίο υπάρχουν παγιωμένοι αιθερικοί κόμβοι που δημιουργήθηκαν από ανώμαλες καταστάσεις του παρελθόντος, της κοινωνίας ή της φυλής, ή της οικογένειας. Οι κόμβοι αυτοί σφραγίζουν το αιθερικό σώμα του ανθρώπου που ενσαρκώνεται, με αποτέλεσμα την αναστολή της αιθερικής ροής και τη γένεση της ασθένειας.
2. Οι υπόλοιπες κατηγορίες αιτιών ανάγονται στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Όσο πιο ποιοτικό καθιστά ο άνθρωπος τον εσωτερικό του κόσμο ή την προσωπικότητά του, τόσο ενεργοποιημένες και εναρμονισμένες καθίστανται οι υποστάσεις του, οπότε τόσο καλύτερος θα είναι και ο βαθμός, η έκταση και η ένταση των ιδιοτήτων της ζώσης ύλης και κατά συνέπεια τόσο ποιο υγιής θα είναι ο ανθρώπινος οργανισμός.
Η εργασία αυτή της καλλιέργειας και εξέλιξης της προσωπικότητας, χωρίζεται σε τρία στάδια, τα οποία επιδρούν στον ανθρώπινο οργανισμό και προκαλούν ή θεραπεύουν τις οργανικές ανωμαλίες.
Η εργασία αυτή της καλλιέργειας και εξέλιξης της προσωπικότητας, χωρίζεται σε τρία στάδια, τα οποία επιδρούν στον ανθρώπινο οργανισμό και προκαλούν ή θεραπεύουν τις οργανικές ανωμαλίες.
Έτσι, η επόμενη κατηγορία αιτιών που οφείλονται οι ασθένειες, είναι οι συνθήκες που δημιουργεί ο άσχημος τρόπος διαβίωσης και οι ψυχολογικές καταστάσεις και αντιλήψεις του ανθρώπου.
Η κατηγορία αυτή ανάγεται στο πρώτο στάδιο εξέλιξης. Αφορά τον άνθρωπο που απορροφά ερεθίσματα από το περιβάλλον χωρίς να τα επεξεργάζεται με την κρίση του και τη λογική του. Οπότε ο άνθρωπος αυτός δομεί μία προσωπικότητα που εξαρτάται καθαρά και μόνο, από το περιβάλλον μέσα στο οποίο κατά καιρούς ζει.
Αυτό σημαίνει ότι είναι ευάλωτος σε κάθε επήρεια, εξωτερικά ερεθίσματα και εμπειρίες, που διαμορφώνουν ολοένα τον εσωτερικό του κόσμο και τον τρόπο ζωής του. Οι εμπειρίες αυτές ποικίλουν ανάλογα με το κοινωνικό περιβάλλον, την ηλικία, την τάξη, το φύλλο, το χρώμα, το θρήσκευμα, το επάγγελμα, την πολιτική ένταξη, τη σωματική και νοητική διαφορά, κλπ. Έτσι, εάν π.χ. αποκτήσουμε μια νοητική ένταση ή αρνητικές σκέψεις και
αρνητικά συναισθήματα (που όπως όλοι μας ξέρουμε πολύ καλά, συνήθως τέτοια μας δημιουργεί η ανεξέλεγκτη επαφή μας με το περιβάλλον), αυτά είναι αρνητικές, καταστρεπτικές και διαλυτικές ενέργειες που θίγουν την ψυχική μορφή ζωής μας και μπορούν να δημιουργήσουν ανωμαλία στη ροή της ζωογόνου Ενέργειας, οπότε μπορεί σαν αποτέλεσμα, να δημιουργηθεί μια ένταση στο νευρικό σύστημα και μια δυσαρμονία στο ενδοκρινικό. Αυτό τελικά θα προκαλέσει κακή λειτουργία στο πεπτικό ή κυκλοφορικό ή ανοσολογικό ή ερειστικό ή αναπνευστικό ή μυϊκό σύστημα.
Η κατηγορία αυτή ανάγεται στο πρώτο στάδιο εξέλιξης. Αφορά τον άνθρωπο που απορροφά ερεθίσματα από το περιβάλλον χωρίς να τα επεξεργάζεται με την κρίση του και τη λογική του. Οπότε ο άνθρωπος αυτός δομεί μία προσωπικότητα που εξαρτάται καθαρά και μόνο, από το περιβάλλον μέσα στο οποίο κατά καιρούς ζει.
Αυτό σημαίνει ότι είναι ευάλωτος σε κάθε επήρεια, εξωτερικά ερεθίσματα και εμπειρίες, που διαμορφώνουν ολοένα τον εσωτερικό του κόσμο και τον τρόπο ζωής του. Οι εμπειρίες αυτές ποικίλουν ανάλογα με το κοινωνικό περιβάλλον, την ηλικία, την τάξη, το φύλλο, το χρώμα, το θρήσκευμα, το επάγγελμα, την πολιτική ένταξη, τη σωματική και νοητική διαφορά, κλπ. Έτσι, εάν π.χ. αποκτήσουμε μια νοητική ένταση ή αρνητικές σκέψεις και
αρνητικά συναισθήματα (που όπως όλοι μας ξέρουμε πολύ καλά, συνήθως τέτοια μας δημιουργεί η ανεξέλεγκτη επαφή μας με το περιβάλλον), αυτά είναι αρνητικές, καταστρεπτικές και διαλυτικές ενέργειες που θίγουν την ψυχική μορφή ζωής μας και μπορούν να δημιουργήσουν ανωμαλία στη ροή της ζωογόνου Ενέργειας, οπότε μπορεί σαν αποτέλεσμα, να δημιουργηθεί μια ένταση στο νευρικό σύστημα και μια δυσαρμονία στο ενδοκρινικό. Αυτό τελικά θα προκαλέσει κακή λειτουργία στο πεπτικό ή κυκλοφορικό ή ανοσολογικό ή ερειστικό ή αναπνευστικό ή μυϊκό σύστημα.
Ανάποδα τώρα, ο άσχημος τρόπος ζωής μας που και αυτός είναι αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης επαφής μας με το περιβάλλον, ο οποίος συνίσταται από κακή διατροφή, κακή στάση ή έλλειψη άσκησης, μπορεί να είναι υπεύθυνος για την κακή λειτουργία διαφόρων συστημάτων όπως του πεπτικού, μυϊκού ή ερειστικού, τα οποία, στη συνέχεια μπορούν να δημιουργήσουν ανωμαλίες στο νευρικό και ενδοκρινικό. Αυτά τα συστήματα τότε μεταφέρουν αυτή τη διαταραχή στο ψυχικό σώμα και δημιουργούν εμπόδια στην αρμονική ροή της Ενέργειας, οπότε διαταράσσεται η λειτουργία του νου δημιουργώντας νοητικές εντάσεις, αρνητικές σκέψεις και τελικά αρνητική συμπεριφορά.
3. Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία αιτιών που αναστέλλουν τη ζωογόνο Ενέργεια, η οποία είναι περισσότερο εμφανή στους ανθρώπους που έχουν αρχίσει να ασχολούνται με την εξέλιξη της προσωπικότητάς τους.
Είναι γνωστό πως ο πραγματικός άνθρωπος είναι ο ανώτερος Εαυτός, το ον που εκπορεύεται από τον ίδιο τον Θεό και ενσαρκώνεται σε άνθρωπο. Το ον αυτό εκφράζεται μέσα από την προσωπικότητα, όταν αυτή είναι αγνή και ισορροπημένη, δηλαδή ικανή να ανταποκριθεί σε ανώτερες πνευματικές επιδιώξεις.
Ο παράγοντας από τον οποίο εξαρτάται αυτή η ικανότητα της προσωπικότητας είναι οι ιδιότητες της ψυχής και του πνεύματος του ανθρώπου (αίσθος, πίστη, θέληση, ισχύς κλπ.) οι οποίες κατευθύνουν και ελέγχουν την προσωπικότητα. Όταν αυτές οι ιδιότητες δεν λειτουργούν σωστά τότε η προσπάθεια του ανώτερου Εαυτού να εκδηλωθεί καταπιέζει κατά κάποιο τρόπο τη μη ικανή προσωπικότητα, πράγμα που δημιουργεί δυσαρμονία στη ροή της ζωογόνου Ενέργειας.
Είναι γνωστό πως ο πραγματικός άνθρωπος είναι ο ανώτερος Εαυτός, το ον που εκπορεύεται από τον ίδιο τον Θεό και ενσαρκώνεται σε άνθρωπο. Το ον αυτό εκφράζεται μέσα από την προσωπικότητα, όταν αυτή είναι αγνή και ισορροπημένη, δηλαδή ικανή να ανταποκριθεί σε ανώτερες πνευματικές επιδιώξεις.
Ο παράγοντας από τον οποίο εξαρτάται αυτή η ικανότητα της προσωπικότητας είναι οι ιδιότητες της ψυχής και του πνεύματος του ανθρώπου (αίσθος, πίστη, θέληση, ισχύς κλπ.) οι οποίες κατευθύνουν και ελέγχουν την προσωπικότητα. Όταν αυτές οι ιδιότητες δεν λειτουργούν σωστά τότε η προσπάθεια του ανώτερου Εαυτού να εκδηλωθεί καταπιέζει κατά κάποιο τρόπο τη μη ικανή προσωπικότητα, πράγμα που δημιουργεί δυσαρμονία στη ροή της ζωογόνου Ενέργειας.
Με πιο απλά λόγια είναι οι συγκρούσεις του ανώτερου Εαυτού μας με τον κατώτερο εαυτό μας ή τη ζωώδη φύση μας, που βιώνουμε καθημερινά σαν τύψεις συνειδήσεως. Οι συγκρούσεις αυτές είναι υπεύθυνες για έναν σεβαστό αριθμό ασθενειών όπως οι ψυχικές διαταραχές, που συνδέονται κυρίως με κρίσεις απόρριψης, που οδηγούν π.χ. σε μελαγχολίες ή άλλες ψυχικές διαταραχές με τα γνωστά επακόλουθα που προαναφέραμε.
Στην κατηγορία αυτή ανήκουν και οι κίνδυνοι που υπάρχουν σε όσους ασχολούνται με την άσκηση του πνεύματος και της ψυχής χωρίς σύνεση, μέσα από βίαιες τεχνικές και βραχύχρονες μεθόδους.
Υπεύθυνα, για τη μη σωστή λειτουργία των ιδιοτήτων των υποστάσεων του ανθρώπου, είναι τα διάφορα ηθικά και νοητικά βάρη όπως π.χ. προλήψεις, δεισιδαιμονίες, δογματισμοί, κανόνες ήθους, κοινωνικά κατεστημένα κλπ. που εισπράττει ο άνθρωπος από το περιβάλλον.
Στην κατηγορία αυτή ανήκουν και οι κίνδυνοι που υπάρχουν σε όσους ασχολούνται με την άσκηση του πνεύματος και της ψυχής χωρίς σύνεση, μέσα από βίαιες τεχνικές και βραχύχρονες μεθόδους.
Υπεύθυνα, για τη μη σωστή λειτουργία των ιδιοτήτων των υποστάσεων του ανθρώπου, είναι τα διάφορα ηθικά και νοητικά βάρη όπως π.χ. προλήψεις, δεισιδαιμονίες, δογματισμοί, κανόνες ήθους, κοινωνικά κατεστημένα κλπ. που εισπράττει ο άνθρωπος από το περιβάλλον.
4. Στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου, το επόμενο στάδιο αναφέρεται στον άνθρωπο που συναισθάνεται ένα θεμελιώδες καθήκον που έχει απέναντι στην ίδια του την ύπαρξη, το να γνωρίσει τον εαυτό του και τα διάφορα κίνητρα που τον κάνουν να δρα στην υλική ζωή. Ο άνθρωπος του επιπέδου αυτού επεξεργάζεται τα ερεθίσματα που παίρνει με την κρίση του και τη λογική του, δέχεται ότι ταιριάζουν στον χαρακτήρα του και απορρίπτει τα περιττά. Οπότε δομεί μία προσωπικότητα που εξαρτάται καθαρά και μόνο, από το επεξεργασμένο, σύμφωνα με τον ιδιαίτερό του χαρακτήρα, συναισθηματικό και νοητικό του περιεχόμενο.
Στο επίπεδο αυτό εξέλιξης ο άνθρωπος ακολουθώντας κανόνες υγιεινής διατροφής και υγιεινού τρόπου ζωής, κανόνες για καλλιέργεια θετικών συναισθημάτων και σκέψεων και τρόπους για μελέτη και έρευνα των νόμων που διέπουν τη ζωή του, απελευθερώνει την Ενέργεια ζωής, ενεργοποιώντας τους φυσικούς έμφυτους μηχανισμούς άμυνας της προσωπικότητάς του και τους μηχανισμούς αυτοθεραπείας του οργανισμού του, και απαλλάσσεται από οτιδήποτε νοητικά, ηθικά και υλικά βάρη του έχει προσδώσει το περιβάλλον.
Οι ασθένειες που βιώνει ο άνθρωπος του επιπέδου αυτού οφείλονται αφενός, όπως είδαμε, στην ελαττωματικότητα του έμφυτου χαρακτήρα του, και αφετέρου στις διάφορες οργανικές δυσλειτουργίες που δημιουργεί, η αυτοίαση του οργανισμού και η αποβολή των νοητικών και ψυχικών ρύπων (θεραπευτικές κρίσεις).
Παρατηρήστε τον εαυτό σας όταν κάνετε μια απλή αποτοξινωτική δίαιτα. Ανάλογα με τις τοξίνες που αποβάλλονται θα παρουσιάζονται και κάποια οργανικά συμπτώματα π.χ., πονοκέφαλοι, εξανθήματα, κακοδιαθεσίες, νοητικές συγχύσεις κλπ. Μάλιστα γνωρίζοντας αυτό οι γιατροί προσέχουν στις θεραπευτικές αγωγές τους διότι μια απότομη θεραπευτική αγωγή μπορεί να προκαλέσει τέτοια αντίδραση του οργανισμού που μπορεί να επιφέρει ακόμα και τον θάνατο.
Παρατηρήστε τον εαυτό σας όταν κάνετε μια απλή αποτοξινωτική δίαιτα. Ανάλογα με τις τοξίνες που αποβάλλονται θα παρουσιάζονται και κάποια οργανικά συμπτώματα π.χ., πονοκέφαλοι, εξανθήματα, κακοδιαθεσίες, νοητικές συγχύσεις κλπ. Μάλιστα γνωρίζοντας αυτό οι γιατροί προσέχουν στις θεραπευτικές αγωγές τους διότι μια απότομη θεραπευτική αγωγή μπορεί να προκαλέσει τέτοια αντίδραση του οργανισμού που μπορεί να επιφέρει ακόμα και τον θάνατο.
Ο άνθρωπος κατέχει μία τεράστια δύναμη ανοσίας, που τον προστατεύει από όλες αυτές τις ασθένειες, που προέρχονται από την επαφή με τους άλλους, από τις ασθένειες που επικρατούν στην ατμόσφαιρα, από τις εν δυνάμει ασθένειες του ίδιου του οργανισμού του, και από τις ασθένειες που κληρονομεί απ' τους προγόνους του.
Έχουμε λοιπόν επιγραμματικά τα 4 αίτια των ασθενειών:
α) Πλανητικές επήρειες, κληρονομικότητα και κοινωνικό πεπρωμένο
β) Αφύσικος τρόπος ζωής
γ) Εξωτερικές αρνητικές επήρειες
δ) Θεραπευτικές κρίσεις
β) Αφύσικος τρόπος ζωής
γ) Εξωτερικές αρνητικές επήρειες
δ) Θεραπευτικές κρίσεις
Στη β και γ κατηγορία ο βασικός παράγοντας θεραπείας είναι το ψυχικό σθένος, η θέληση και η πνευματική διαύγεια που πρέπει να αποκτήσουμε ώστε να προστατευθούμε από τις διάφορες αρνητικές επήρειες του περιβάλλοντος και να αλλάξουμε τρόπο ζωής.
Στη δ κατηγορία ο βασικός παράγοντας θεραπείας είναι η ψυχική συμπαράσταση και η αδελφοσύνη που πρέπει να ασκείται μεταξύ των μυημένων που οδεύουν τον δρόμο της εξέλιξης. Δεν είναι τυχαίο που η Χριστιανική θρησκεία θέσπισε την εξομολόγηση.
Η ορθή κατανόηση των κυριαρχικών αυτών αιτιών, θα μας βοηθήσει να αποκτήσουμε την ολιστική θεώρηση της υγείας η οποία, κατά την γνώμη μου, αποδίδεται με τα παρακάτω τρία συμπεράσματα:
· Οι ασθένειες που βιώνουμε και μας ταλαιπωρούν, δεν οφείλονται στην κακοτυχία μας, αλλά έχουν άρρηκτη σχέση αφενός με την εξέλιξη της προσωπικότητάς μας η οποία εξάλλου είναι και ο σκοπός της ζωής μας, και αφετέρου με την ηθική και πνευματική εξέλιξη της κοινωνίας και κατ' επέκταση της ανθρωπότητας.
· Ο εαυτός μας είναι μία ενιαία τρισυπόστατη μονάδα (υλικοψυχικοπνευματική), όπου όταν νοσεί το σώμα, νοσούν όλες οι υποστάσεις μας και είμαστε εξ' ολοκλήρου υπεύθυνοι για την αποκατάσταση της υγείας μας. Η αποκατάσταση της υγείας μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θέλησή μας.
Εξάλλου το λέει και η λέξη: Α-σθένεια = έλλειψη σθένους.
· Η πραγματική θεραπεία μας είναι το αναλλοίωτο για 25 αιώνες αξίωμα που ήταν γραμμένο στην προμετωπίδα του Μαντείου των Δελφών και που επανέλαβε ο Σωκράτης "Άνθρωπε γνώθι σ' εαυτό".
Η επιστήμη αντιμετωπίζει τις ασθένειες καταστέλλοντας τα συμπτώματα. Η ολιστική θεραπευτική όμως, αντιμετωπίζει τις ασθένειες με την αυτογνωσία, ωθώντας τον άνθρωπο να ερευνήσει τον εαυτό του, να αναχθεί στα πραγματικά αίτια των ασθενειών του, και με την ισχύ της προσωπικότητά του και την βοήθεια της φύσης (δηλ. των εναλλακτικών μορφών θεραπείας), να τα αναστείλει.
Η ολιστική θεραπευτική λοιπόν, αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σαν μία οντότητα ενιαία και αδιαίρετη τόσο ως προς τον εαυτό του, όσο και ως προς το περιβάλλον του.
"Θεραπεύω" στα ελληνικά σημαίνει, υπηρετώ, φροντίζω, περιποιούμαι, ασχολούμαι με ζήλο, καλλιεργώ.
Ο "θεραπευτής" που ασκεί την ολιστική θεραπευτική, δεν ασχολείται μόνο με το επιμέρους σωματικό, ή ψυχολογικό πρόβλημα του πάσχοντος, αλλά είναι έμφαση στην ολιστική αποκατάσταση της υγείας, βοηθά και υποστηρίζει τον πάσχοντα στην προσπάθεια του να αντιληφθεί την αιτία ή τις αιτίες της πάθησης του και να αναλάβει ο ίδιος ο πάσχων την ευθύνη της υγείας του και κατ' επέκταση της ζωής του.
Ο "θεραπευτής" που ασκεί την ολιστική θεραπευτική συστηματικά με υπομονή και επιμονή εργάζεται με το δικό του σωματικό, συναισθηματικό και νοητικό μηχανισμό σε μία διαρκή διαδικασία υγείας και εναρμόνισης, τόσο με τον εαυτό του, όσο και με το περιβάλλον του.
Ο "θεραπευτής" που ασκεί την ολιστική θεραπευτική, δεν ασχολείται μόνο με το επιμέρους σωματικό, ή ψυχολογικό πρόβλημα του πάσχοντος, αλλά είναι έμφαση στην ολιστική αποκατάσταση της υγείας, βοηθά και υποστηρίζει τον πάσχοντα στην προσπάθεια του να αντιληφθεί την αιτία ή τις αιτίες της πάθησης του και να αναλάβει ο ίδιος ο πάσχων την ευθύνη της υγείας του και κατ' επέκταση της ζωής του.
Ο "θεραπευτής" που ασκεί την ολιστική θεραπευτική συστηματικά με υπομονή και επιμονή εργάζεται με το δικό του σωματικό, συναισθηματικό και νοητικό μηχανισμό σε μία διαρκή διαδικασία υγείας και εναρμόνισης, τόσο με τον εαυτό του, όσο και με το περιβάλλον του.
Η Ρεφλεξολογία, το Σιάτσου μασάζ, ο Βελονισμός, η Ομοιοπαθητική, ο Ηλεκτροβελονισμός, η Ηλεκτρομαγνητική θεραπευτική, η Βιοενεργειακή Θεραπευτική, η Εσωτερική Θεραπευτική και πάρα πολλές άλλες μέθοδοι είναι εναλλακτικές μορφές θεραπείας που αποτελούν την ολιστική θεραπευτική.
Όλες αυτές οι μέθοδοι είναι συμπληρωματικές, προληπτικές μέθοδοι φυσικής θεραπείας, που σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστούν ή αντικαθιστούν την ιατρική θεωρία και πρακτική. Οι Εναλλακτικές θεραπείες δεν είναι μόνο απλές τεχνικές ή "φυσικά χαπάκια" που θα ανακουφίσουν προς στιγμή τα συμπτώματα και τον άνθρωπο από το πρόβλημα του. Απαιτούν από τον θεραπευτή θεωρητική κατάρτιση, πρακτική εξάσκηση και βαθιά γνώση. Απαιτούν από τον πάσχοντα συνεργασία με τον θεραπευτή, και την ανάληψη της ευθύνης της υγείας του. Είναι επιστήμες που μεταμορφώνουν τόσο τον θεραπευτή όσο και τον πάσχοντα.
Όλες αυτές οι μέθοδοι είναι συμπληρωματικές, προληπτικές μέθοδοι φυσικής θεραπείας, που σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστούν ή αντικαθιστούν την ιατρική θεωρία και πρακτική. Οι Εναλλακτικές θεραπείες δεν είναι μόνο απλές τεχνικές ή "φυσικά χαπάκια" που θα ανακουφίσουν προς στιγμή τα συμπτώματα και τον άνθρωπο από το πρόβλημα του. Απαιτούν από τον θεραπευτή θεωρητική κατάρτιση, πρακτική εξάσκηση και βαθιά γνώση. Απαιτούν από τον πάσχοντα συνεργασία με τον θεραπευτή, και την ανάληψη της ευθύνης της υγείας του. Είναι επιστήμες που μεταμορφώνουν τόσο τον θεραπευτή όσο και τον πάσχοντα.
Η Βιοενεργειακή και η Πνευματική Θεραπευτική στηρίζονται στο νόμο που λέει ότι, Υγεία είναι μια δυναμική κατάσταση στην οποία η Ενέργεια ζωής ρέει ελεύθερα και ανεμπόδιστα μέσα στα διάφορα σώματα του ανθρώπου.
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια ελεύθερη και αρμονική ροή Ενέργειας δια μέσου του πνεύματος, της νόησης, της ψυχής, του συναισθηματικού πεδίου, του αιθερικού και του υλικού σώματος.
Οποιαδήποτε ασθένεια η δυσαρμονία τόσο στο υλικό όσο στο ψυχικό και στο πνευματικό σώμα του ανθρώπου, οφείλεται στην αναστολή των ζωογόνων ενεργειών του όντος-ανθρώπου, που έχει σαν αποτέλεσμα την διαταραχή και δυσαρμονία στο αιθερικό σώμα του, το γνωστό με την ονομασία "Αύρα".
Οποιαδήποτε ασθένεια η δυσαρμονία τόσο στο υλικό όσο στο ψυχικό και στο πνευματικό σώμα του ανθρώπου, οφείλεται στην αναστολή των ζωογόνων ενεργειών του όντος-ανθρώπου, που έχει σαν αποτέλεσμα την διαταραχή και δυσαρμονία στο αιθερικό σώμα του, το γνωστό με την ονομασία "Αύρα".
Η Ενέργεια Ζωής που ζωοποιεί τον τρισυπόστατο άνθρωπο, ρέει συνεχώς διαμέσου του αιθερικού σώματος. Η συνεχής αυτή ροή, δημιουργεί στο αιθερικό σώμα τα λεγόμενα Ενεργειακά Κέντρα.
Ουσιαστικά το αιθερικό σώμα είναι ένα σύνολο αιθερικών καναλιών μέσα από τα οποία ρέουν οι ζωογόνες ενέργειες. Αποτελούν ένα πολύπλοκο και πολύ εκτεταμένο δίκτυο ενεργειών παράλληλο προς το σύστημα των νεύρων του σώματος.
Είναι δηλαδή το αιθερικό αντίστοιχο του νευρικού συστήματος και καθορίζει τη φύση και την ποιότητά του.
Τα σημεία επαφής των ενεργειακών αυτών καναλιών, αποτελούν τα Ενεργειακά Κέντρα, τα οποία είναι επτά τον αριθμό.
Το ενδοκρινικό σύστημα μαζί με το νευρικό και το κυκλοφορικό, είναι τα κυριότερα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού.
Ελέγχει, 7 μεγάλες περιοχές του φυσικού σώματος. Αποτελεί ένα μεγάλο συνδετικό σύστημα που ρυθμίζει τη λειτουργία των οργάνων και θέτει όλα τα μέρη του φυσικού φορέα σε αμοιβαία σχέση.
Ευθύνεται έτσι για την ορθή λειτουργία ολόκληρου του οργανισμού, προκαλώντας φυσιολογικά και ψυχολογικά αποτελέσματα, καθώς οι 7 ενδοκρινείς αδένες είναι τα όργανα στα οποία εφαρμόζονται και αντανακλώνται, μέσω των επτά Ενεργειακών Κέντρων, οι ζωογόνες ενέργειες των δημιουργών νόμων του Θεού.
Ουσιαστικά το αιθερικό σώμα είναι ένα σύνολο αιθερικών καναλιών μέσα από τα οποία ρέουν οι ζωογόνες ενέργειες. Αποτελούν ένα πολύπλοκο και πολύ εκτεταμένο δίκτυο ενεργειών παράλληλο προς το σύστημα των νεύρων του σώματος.
Είναι δηλαδή το αιθερικό αντίστοιχο του νευρικού συστήματος και καθορίζει τη φύση και την ποιότητά του.
Τα σημεία επαφής των ενεργειακών αυτών καναλιών, αποτελούν τα Ενεργειακά Κέντρα, τα οποία είναι επτά τον αριθμό.
Το ενδοκρινικό σύστημα μαζί με το νευρικό και το κυκλοφορικό, είναι τα κυριότερα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού.
Ελέγχει, 7 μεγάλες περιοχές του φυσικού σώματος. Αποτελεί ένα μεγάλο συνδετικό σύστημα που ρυθμίζει τη λειτουργία των οργάνων και θέτει όλα τα μέρη του φυσικού φορέα σε αμοιβαία σχέση.
Ευθύνεται έτσι για την ορθή λειτουργία ολόκληρου του οργανισμού, προκαλώντας φυσιολογικά και ψυχολογικά αποτελέσματα, καθώς οι 7 ενδοκρινείς αδένες είναι τα όργανα στα οποία εφαρμόζονται και αντανακλώνται, μέσω των επτά Ενεργειακών Κέντρων, οι ζωογόνες ενέργειες των δημιουργών νόμων του Θεού.
Τα 7 αυτά Ενεργειακά Κέντρα που συγκροτούν το Αιθερικό Σώμα του ανθρώπου έχουν ως φυσικό έρεισμα τους 7 ενδοκρινείς αδένες του φυσικού σώματος, τους οποίους ενεργοποιούν και κυβερνούν.
Βρίσκονται στην ευθεία της σπονδυλικής στήλης, 2 με 3 εκατοστά έξω από το σώμα.
Υπάρχουν επίσης και 21 δευτερεύοντα ενεργειακά κέντρα που αντιστοιχούν στα διάφορα όργανα του φυσικού σώματος και 49 μικρότερα κέντρα διάσπαρτα στο σώμα. Μέσω των κέντρων αυτών μεταφέρεται η ενέργεια, από τα 7 κύρια κέντρα στα όργανα ζωοποιώντας όλο τον οργανισμό.
Οι αδένες συνδέουν τον άνθρωπο με το αιθερικό σώμα καθώς και με την κυκλοφορία του αίματος, τον φορέα του στοιχείου της ζωής σ' όλα τα μέρη του σώματος.
Βρίσκονται στην ευθεία της σπονδυλικής στήλης, 2 με 3 εκατοστά έξω από το σώμα.
Υπάρχουν επίσης και 21 δευτερεύοντα ενεργειακά κέντρα που αντιστοιχούν στα διάφορα όργανα του φυσικού σώματος και 49 μικρότερα κέντρα διάσπαρτα στο σώμα. Μέσω των κέντρων αυτών μεταφέρεται η ενέργεια, από τα 7 κύρια κέντρα στα όργανα ζωοποιώντας όλο τον οργανισμό.
Οι αδένες συνδέουν τον άνθρωπο με το αιθερικό σώμα καθώς και με την κυκλοφορία του αίματος, τον φορέα του στοιχείου της ζωής σ' όλα τα μέρη του σώματος.
Οι εισερχόμενες ενέργειες μετουσιώνονται μέσα στα κέντρα σε δυνάμεις. Αυτό συνεπάγεται μια διαδικασία αυτόματης διαφοροποίησης της αρχικής ενέργειας σε δευτερεύουσες ενέργειες. Ο βαθμός της διαδικασίας της μετουσίωσης, η ισχύς των δυνάμεων που προκύπτουν και η επακόλουθη ακτινοβόλος δραστηριότητα, εξαρτώνται από την έκταση της αναπτύξεως των κέντρων και από την αφυπνισμένη κατάστασή τους.
Οι δυνάμεις που εξέρχονται από το κέντρο δρουν πάνω στο αιθερικό αντίστοιχο ολόκληρου του πολύπλοκου δικτύου των νεύρων που αποτελούν το νευρικό σύστημα.
Οι δυνάμεις που εξέρχονται από το κέντρο δρουν πάνω στο αιθερικό αντίστοιχο ολόκληρου του πολύπλοκου δικτύου των νεύρων που αποτελούν το νευρικό σύστημα.
Όταν λοιπόν από το ενεργειακό κέντρο ρέει αρμονικά η ενέργεια ζωής, το κέντρο δονείται και γίνεται δεκτικό, ακτινοβόλο, επηρεάζοντας τα ενεργειακά κανάλια και κατά συνέπεια τα νεύρα και τους αδένες που βρίσκονται σε άμεση ενεργειακή σχέση. Έτσι εξηγείται γιατί το αιθερικό σώμα των υγιών ανθρώπων είναι λαμπερό.
Αν η ενέργεια που φθάνει στο αιθερικό σώμα δεν ρέει αρμονικά, τότε το κέντρο παραμένει αδρανές, μη αφυπνισμένο, χάνοντας την ακτινοβολία του, με συνέπεια οι αδένες, τα όργανα και τα κύτταρα να χάνουν τον παλμό ζωής του και να συρρικνώνονται. Το αιθερικό σώμα γεμίζει σκούρες περιοχές, ή γίνεται όλο σκιερό, πράγμα που στο φυσικό σώμα εκδηλώνεται με τις ασθένειες ή με τον θάνατο.
Αν η ενέργεια που φθάνει στο αιθερικό σώμα δεν ρέει αρμονικά, τότε το κέντρο παραμένει αδρανές, μη αφυπνισμένο, χάνοντας την ακτινοβολία του, με συνέπεια οι αδένες, τα όργανα και τα κύτταρα να χάνουν τον παλμό ζωής του και να συρρικνώνονται. Το αιθερικό σώμα γεμίζει σκούρες περιοχές, ή γίνεται όλο σκιερό, πράγμα που στο φυσικό σώμα εκδηλώνεται με τις ασθένειες ή με τον θάνατο.
Επίσης η ποιοτική λειτουργία των κέντρων, δεν είναι αίτιο μόνο για τις ασθένειες του υλικού μας φορέα, αλλά ευθύνεται και για την αρμονική ζωή και των δύο άλλων μας υποστάσεων, της ψυχικής και της πνευματικής.
Αν οι ενέργειες είναι αρνητικές, καταστρεπτικές, διαλυτικές, δηλαδή αν φιλοξενούμε αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, τότε τα ενεργειακά κέντρα που θίγονται από τις ενέργειες αυτές, χάνουν τον κραδασμό τους, η ζωογόνος ενέργεια μπλοκάρεται, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ψυχικοί κόμβοι, νοητικές συγχύσεις και διαστρεβλωμένες αντιλήψεις, καθώς και ασθένειες.
Αν οι ενέργειες είναι αρνητικές, καταστρεπτικές, διαλυτικές, δηλαδή αν φιλοξενούμε αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, τότε τα ενεργειακά κέντρα που θίγονται από τις ενέργειες αυτές, χάνουν τον κραδασμό τους, η ζωογόνος ενέργεια μπλοκάρεται, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ψυχικοί κόμβοι, νοητικές συγχύσεις και διαστρεβλωμένες αντιλήψεις, καθώς και ασθένειες.
Έτσι εξηγείται και ο λόγος που οι σωματικές ασθένειες είναι άμεσα
συνυφασμένες με τις ψυχολογικές μας καταστάσεις και με τις αντιλήψεις μας.
Η Βιοενεργειακή και η Πνευματική θεραπευτική επιδιώκουν, με την βοήθεια εσωτερικών τεχνικών δια της αφής ή εξ αποστάσεως, την εξισορρόπηση των Ενεργειακών Κέντρων και την απελευθέρωση των Ενεργειών Ζωής (ηλεκτρομαγνητική, βιοενεργειακή και βιοχημική, ενέργεια του οργανισμού), έτσι ώστε να ρέουν αρμονικά διαμέσου του πνεύματος, της νόησης, της ψυχής, του συναισθηματικού πεδίου, του αιθερικού και του υλικού σώματος.
συνυφασμένες με τις ψυχολογικές μας καταστάσεις και με τις αντιλήψεις μας.
Η Βιοενεργειακή και η Πνευματική θεραπευτική επιδιώκουν, με την βοήθεια εσωτερικών τεχνικών δια της αφής ή εξ αποστάσεως, την εξισορρόπηση των Ενεργειακών Κέντρων και την απελευθέρωση των Ενεργειών Ζωής (ηλεκτρομαγνητική, βιοενεργειακή και βιοχημική, ενέργεια του οργανισμού), έτσι ώστε να ρέουν αρμονικά διαμέσου του πνεύματος, της νόησης, της ψυχής, του συναισθηματικού πεδίου, του αιθερικού και του υλικού σώματος.
Η θεραπεία δια της εναρμονίσεως των Ενεργειακών Κέντρων ήταν γνωστή τόσο στους αρχαίους Έλληνες. Η ύπαρξη του Κένταυρου Χείρωνα ως διδασκάλου του Θεού Ασκληπιού, στην ελληνική μυθολογία, υποδηλώνει ότι ήταν κάτοχοι της θεραπευτικής της Αύρας, αφού ετυμολογικά η λέξη "κέντ-αυρος Χείρων", αναλύεται στο "κεντάω την αύρα δια των χειρών".
7. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ το Ορφικό Ωάριο.
Αριστερόστροφο, χρώματος μωβ. Είσοδος ουρανίων επηρειών, πνευματικού φωτός - γνωρίζει το καλό και το κακό - στο επίπεδο αυτό το κακό αντιτίθεται - είναι συνειδητό εν δυνάμει και μπορεί να γίνει υπερσυνείδητο. Μέρος της έδρας διευθύνσεως του σώματος πηγή συνειδήσεως, εξυπηρετεί τη νόηση, πηγή ενέργειας και δύναμης. Φαντάζετα - Συλλογίζεται - Σκέφτεται - Συνδυάζει και ερευνά.
Κέντρο των αρετών Φαντασία- Θέληση - Ισχύ.
Αριστερόστροφο, χρώματος μωβ. Είσοδος ουρανίων επηρειών, πνευματικού φωτός - γνωρίζει το καλό και το κακό - στο επίπεδο αυτό το κακό αντιτίθεται - είναι συνειδητό εν δυνάμει και μπορεί να γίνει υπερσυνείδητο. Μέρος της έδρας διευθύνσεως του σώματος πηγή συνειδήσεως, εξυπηρετεί τη νόηση, πηγή ενέργειας και δύναμης. Φαντάζετα - Συλλογίζεται - Σκέφτεται - Συνδυάζει και ερευνά.
Κέντρο των αρετών Φαντασία- Θέληση - Ισχύ.
6. ΜΕΤΩΠΙΚΟ
Δεξιόστροφο, χρώματος μωβ ανοιχτό. Κέντρο της γνώσης και της συνείδησης. Διανομέας πνευματικής ενέργειας. Ευαίσθητο σε επήρειες των οφθαλμών των άλλων ή σημείο που μπορούμε να επηρεάσουμε τους άλλους για καλό ή για κακό.
Δεξιόστροφο, χρώματος μωβ ανοιχτό. Κέντρο της γνώσης και της συνείδησης. Διανομέας πνευματικής ενέργειας. Ευαίσθητο σε επήρειες των οφθαλμών των άλλων ή σημείο που μπορούμε να επηρεάσουμε τους άλλους για καλό ή για κακό.
5. ΛΑΡΥΓΓΙΚΟ
Αριστερόστροφο, χρώματος μπλε. Ένα από τα σημεία ανύψωσης ή κατάπτωσης του ανθρώπου. Νοητική δημιουργικότητα, χρησιμοποίηση ενέργειας.
Αριστερόστροφο, χρώματος μπλε. Ένα από τα σημεία ανύψωσης ή κατάπτωσης του ανθρώπου. Νοητική δημιουργικότητα, χρησιμοποίηση ενέργειας.
4. ΚΑΡΔΙΑΚΟ
Δεξιόστροφο, χρώματος πράσινου. Αγάπη, οικουμενισμός.
Επηρεάζεται από τις αισθήσεις και τα συναισθήματα.
Στο επίπεδο αυτό το καλό εναλλάσσεται με το κακό.
Δεξιόστροφο, χρώματος πράσινου. Αγάπη, οικουμενισμός.
Επηρεάζεται από τις αισθήσεις και τα συναισθήματα.
Στο επίπεδο αυτό το καλό εναλλάσσεται με το κακό.
3. ΗΛΙΑΚΟΥ ΠΛΕΓΜΑΤΟΣ
Αριστερόστροφο, χρώματος κίτρινου. Νευρικό ή ζωικής ενέργειας.
Συμπάθεια - επιθυμίες - ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Αριστερόστροφο, χρώματος κίτρινου. Νευρικό ή ζωικής ενέργειας.
Συμπάθεια - επιθυμίες - ένστικτο αυτοσυντήρησης.
2. ΓΕΝΝΗΤΙΚΩΝ κέντρο ιερού, κοιλιακό, ή νεφρικής κυκλοφορίας.
Δεξιόστροφο, χρώματος πορτοκαλί. Απόλαυση, σεξ, διαχείριση υλικών αγαθών. Μεταβιβάζει ενέργεια, ζωτικότητα. Δέχεται τις φυσικές δυνάμεις.
Δεξιόστροφο, χρώματος πορτοκαλί. Απόλαυση, σεξ, διαχείριση υλικών αγαθών. Μεταβιβάζει ενέργεια, ζωτικότητα. Δέχεται τις φυσικές δυνάμεις.
1. ΡΙΖΑ Ή ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ βάση σπονδυλικής στήλης.
Αριστερόστροφο, χρώματος κόκκινου.
Είσοδος γήινων επηρειών - ένστικτο αναπαραγωγής - επιθυμία για ζωή
- βασική ενέργεια. Στο επίπεδο αυτό το καλό παλεύει με το κακό. Είναι
ασυνείδητο και μπορεί να γίνει υποσυνείδητο. Δέχεται από τα έγκατα της γης τον μαγνητισμό αυτής.
Αριστερόστροφο, χρώματος κόκκινου.
Είσοδος γήινων επηρειών - ένστικτο αναπαραγωγής - επιθυμία για ζωή
- βασική ενέργεια. Στο επίπεδο αυτό το καλό παλεύει με το κακό. Είναι
ασυνείδητο και μπορεί να γίνει υποσυνείδητο. Δέχεται από τα έγκατα της γης τον μαγνητισμό αυτής.
Μappa Mundi. H Xάρτα του Κόσμου είναι πυθαγόρειας προέλευσης. Εντάσσει τα τέσσερα στοιχεία της Φύσης και τις τέσσερις ιδιοσυγκρασίες των ανθρώπων σε μιά οκταπλή ταξινόμηση απεικονίζοντας: το πύρ (επάνω), τον αέρα (κάτω), το ύδωρ (δεξιά) και τη γή (αριστερά), καθώς και τους τέσσερις βασικούς ανθρώπινους χαρακτήρες: αιματώδης (άνω δεξιά), μελαγχολικός (κάτω αριστερά), χολερικός (άνω αριστερά) και φλεγματικός (κάτω δεξιά), οι οποίοι αντιστοιχίζονται και με τις τέσσερις εποχές. Το πέμπτο στοιχείο, που είναι ο αιθήρ βρίσκεται παντού στον κύκλο περικλείοντας όλα τα άλλα, αποτελώντας το πρωταρχικό και αδιαφοροποίητο στοιχείο.Ο Ιπποκράτης συσχέτισε τα τέσσερα στοιχεία με τα θεμελιώδη ρευστά του σώματος, την χολή, την μέλαινα χολή, το φλέγμα και το αίμα. Ο Αριστοτέλης προσέδωσε στους χυμούς του σώματος τις τέσσερις ιδιότητες: της θερμότητας, του ψύχους, της υγρασίας και της ξηρότητας, αλλά και των τεσσάρων γεύσεων, του πικρού, του γλυκού, του ξινού και του αλμυρού. Αργότερα προστέθηκαν και άλλες καταστάσεις. Την Υγεία δηλαδή την ισορροπημένη δυναμική των στοιχειακών δυνάμεων, μπορούμε να την οραματιστούμε ως ελευθερία των κινήσεων με κέντρο την καρδιά του κύκλου στο σημείο «Ο», ενώ την Α-σθένεια ως ένα πολύ στενό άξονα που διαπερνά την χάρτα μέσω του κέντρου απ’ το ένα άκρο στο άλλο (συνεπώς ως ελάττωση της ελευθερίας).
