"Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις"

Του Μάριου Ευρυβιάδη
Ανάμεσα στις χιλιάδες οργανώσεις που δραστηριοποιούνται ανά τον κόσμο υπό την γενική μορφή των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) πολλές εκ των οποίων μας είναι και γνωστές και ως Δεξαμενές Σκέψεις ή thinkΤanks, υπάρχουν τρεις που χρήζουν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον μας.

Είναι η German Μarshall Fund ofthe United States (GΜFUS) που ιδρύθηκε στη Δυτική Γερμανία το 1972 και που χρηματοδοτήθηκε από τη γερμανική κυβέρνηση και άλλους, είναι η Ρeace and Research Ιnstitute (ΡRΙΟ) που ιδρύθηκε στη Νορβηγία το 1959 και που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση της Νορβηγίας και άλλους και είναι και η Ιnternational Crisis Group (ΙCG) που ιδρύθηκε από πρώην υψηλόβαθμους κυβερνητικούς αξιωματούχους δυτικών κρατών, Προέδρους, Πρωθυπουργούς, Υπουργούς Εξωτερικών, Στρατηγούς (με Αμερικανούς, Βρετανούς, Αυστραλούς και Σκανδιναβούς να κυριαρχούν) το 1995 και το οποίο χρηματοδοτείται από όλες σχεδόν τις ευρω-ατλαντικές χώρες, και άλλους.

Πέραν της δυτικής τους προέλευσης και οι τρεις αυτοδιαφημίζονται ως ανεξάρτητες, μη κερδοσκοπικές, μη κυβερνητικές οργανώσεις που παράγουν αντικειμενικό και επιστημονικό έργο.

Το έργο τους, λένε, στοχεύει στην εμπέδωση της ειρήνης, στην πρόληψη των συγκρούσεων, στην επίλυση διεθνών και ενδοκρατικών διενέξεων και γενικά στη δημιουργία συνθηκών για το σεβασμό των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων. Μία επίσκεψη στους ιστότοπους και των τριών οργανώσεων επιβεβαιώνει το παραπάνω.

Ωστόσο τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Και οι τρεις οργανώσεις ιδρύθηκαν επί σκοπώ και υπήρξαν από καταβολής τους στρατευμένες. Άρχισαν και συνεχίζουν να λειτουργούν ως πολιτικά δεκανίκια των κυβερνήσεών τους, που υπήρξαν και παραμένουν οι μεγαλύτεροι χρηματοδότες του.

Με τον καιρό και τις δραστηριότητές τους, διευρύνθηκαν και οι χρηματοδότες τους που σήμερα είναι κυρίως όπως στην περίπτωση των GΜFUS και ΙCG, μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, τράπεζες, χρηματοπιστωτικά και φιλανθρωπικά ιδρύματα ακόμα και φορείς όπως είναι η ευρωατλαντική Νατοϊκή συμμαχία.

Χωρίς όμως την οικονομική στήριξη και πολιτική αρωγή των κρατών που τα ίδρυσαν, χωρίς δηλαδή τον κρατικό κορβανά, οι οργανώσεις αυτές θα είχαν προ καιρού πτωχεύσει.

Διατηρούνται και λειτουργούν διότι εξυπηρετούν κρατικά συμφέροντα των κρατών τους ή, γενικότερα, διότι εξυπηρετούν μια ευρύτερη ιδεολογία και θεώρηση των πραγμάτων. Στην προκειμένη περίπτωση οι πρώτες δυο, που ιδρύθηκαν στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, λειτούργησαν με βάση την ευρω-ατλαντική ψυχροπολεμική διάταξη και σήμερα μαζί με την ΙCG που ιδρύθηκε μεταψυχροπολεμικά, εξυπηρετούν το ιδεολόγημα του ευρωατλαντισμού, δηλαδή του αμερικανικού ηγεμονισμού.

Συνεπώς καμία από τις τρεις δεν νομιμοποιείται να αυτοπροσδιορίζεται ως ΜΚΟ διότι το βασικό και ουσιαστικό χαρακτηριστικό κάθε αυθεντικής ΜΚΟ είναι η οικονομική της αυτονομία. Και όταν ένας μουσικός πληρώνεται (κατά τη λαϊκή σοφία δυτικής μάλιστα προέλευσης) αυτός που τον πληρώνει του λέει και τι να παίξει (“Ηe who pays the pipercalls the tune”).

Στην ουσία οργανώσεις όπως η προαναφερθείσα είναι Κυβερνητικές Οργανώσεις. Και έτσι αναφέρονται σε φορείς όπως τα Ηνωμένα Έθνη για παράδειγμα. Ως GΟΝGΟs τις αναφέρουν, δηλαδή Governmental Νon Governmental Οrganizations.

Η χειρότερη συνέπεια της κατάχρησης που γίνεται είναι ότι οι οργανώσεις αυτές έχουν δώσει κακό όνομα στις πραγματικές αυθεντικές ΜΚΟ. Οι τελευταίες λειτουργούν υπό αντίξοες συνθήκες και με χρηματοδοτήσεις από τις ατομικές εισφορές των μελών τους.

Επιπλέον, στην εξέλιξή τους οι GΟΝGΟs χρησιμοποιήθηκαν και ως φορείς που προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν κάλυψη (cover) για κατασκοπικές και άλλες υπονομευτικές δραστηριότητες σε τρίτες χώρες, των κρατών που τις χρηματοδοτούν. Δέλεαρ, κατά κανόνα, είναι το άφθονο χρήμα που ανοιχτόχερα παραχωρείται σε άτομα και τοπικούς φορείς που είτε υφίστανται ή δημιουργούνται επί τούτου.

Αυτό που εμείς εδώ πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι οι τρεις αυτές οργανώσεις, GΜFUS, ΡRΙΟ, ΙCG, είναι δραστηριοποιημένες σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά ιδιαίτερα δραστηριοποιημένες στο δικό μας βαλκανικό χώρο και την Ανατολική Μεσόγειο. Υλοποιούν μια δική τους ατζέντα πλουσιοπάροχα και αδιαφανώς χρηματοδοτούμενη.



Πιο συγκεκριμένα και σ’ ό,τι αφορά σε Ελλάδα και Κύπρο και οι τρεις αυτές GΟΝGΟs υλοποιούν μια ευρωατλαντική ατζέντα που αντιστρατεύεται κατά τρόπο προκλητικό τα συμφέροντά τους. Το προκλητικό και απαράδεκτο είναι ότι άμεσα στην περίπτωση της GΜFUS και της ΙCG και έμμεσα της ΡRΙΟ, οι οργανώσεις αυτές χρηματοδοτούνται και από δικούς μας πόρους. Χρηματοδότες της GΜFUS και της ΙCG υπήρξαν κατά καιρούς όλα τα νατοϊκά κράτη, τα Υπουργεία Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, ευαγή ελληνικά ιδρύματα ελληνικά και μη, τουρκικά εμπορικά επιμελητήρια κ.α. Μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα της GΜFUS όχι μόνο θα εκπλήξει, αλλά θα εντυπωσιάσει.

Πιο δύσκολη είναι η διερεύνηση της ΙCG και των πηγών χρηματοδότησής της. Πέραν της ιστοσελίδας της ΙCG, που είναι ελλιπέστατη, όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να ενημερωθούν από την ποιοτικά εξαιρετική έρευνα του Τom Ηazeldine “Τhe Νorth ΑtlanticCounsel “ στην επιθεώρηση ΝewLeft Review 63 (Μay-June 2010, www. newleftreview.org).

Απο τη μελέτη του Ηazeldine ξεπροβάλλουν σε όλο τους το μεγαλείο και προσωποποιημένα ο αμοραλισμός, η υποκρισία, ο κυνισμός και η ηθική της χαβούζας που χαρακτηρίζουν τους θιασώτες της νεοταξικής ηγεμονικής ιδεολογίας του ευρωατλαντισμού και των πρόθυμων διανοουμένων ιθαγενών και μη, που την διακινούν και την εξαγνίζουν.

Στην περίπτωση της ΡRΙΟ οι χρηματοδοτήσεις, πέραν από το νορβηγικό κορβανά, προέρχονται και από υπεργολαβίες που αυτή έχει αναπτύξει την τελευταία δεκαετία κυρίως με την USΑΙD και με πόρους που το αμερικανικό Κογκρέσο διέθετε για την Κύπρο τη χρήση των οποίων η αμερικανική πρεσβεία στην Λευκωσία άλλαξε αυθαίρετα και χωρίς τη γνώση του Κογκρέσου και τη συναίνεση της Λευκωσίας, για την προώθηση του Σχεδίου Ανάν.

Οι προαναφερθείσες GΟΝGΟs έχουν υπέρμετρη δραστηριότητα στα Βαλκάνια και στο τρίγωνο Ελλάδας - Κύπρου -Τουρκίας. Οι εκθέσεις τους, κλειστά και ανοικτά σεμινάρια, fοcus groups, πολυπολιτισμικές συνάξεις και μουσικές εκδηλώσεις, ανέρχονται σε εκατοντάδες. Χωρίς καμία εξαίρεση οι εκθέσεις τους υπερθεματίζουν υπέρ των Σκοπίων, του Σχεδίου Ανάν, ενώ η GΜFUS ανέλαβε εργολαβικά και επιπλέον να αναγάγει την Τουρκία ως τον ευμενή ηγεμόνα των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου. Όλα όσα αποδίδονται στον ισλαμιστή μέγα μάγιστρο Νταβούτογλου, περί νέο-οθωμανισμού, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να εντοπίσουν στο ρεπερτόρια της GΜFUS και της ΙCG για την Τουρκία χωρίς την αλαζονική γλώσσα του ισλαμιστή υπουργού.

Επίσης τόσο η GΜFUS όσο και η ΙCG έχουν ταυτιστεί με την ατλαντικής έμπνευσης τουρκική στρατηγική απονομιμοποίησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχουν κινηθεί προς την κατεύθυνση αυτή με δραστηριότητες στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου. Η GΜFUS οργάνωσε με την συνεργασία Ουάσιγκτον και Άγκυρας την πρώτη «επίσημη» επίσκεψη επαγγελματικών μελών του Κογκρέσου στα κατεχόμενα για να σπάσει δήθεν το «εμπάργκο» της απομόνωσής τους.

Η πρώτη δε, έκθεση της ΙCG μετά το 2004, καταφέρεται με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κατά του προέδρου Παπαδόπουλου και προτείνει την έναρξη κατευθείαν εμπορίου με τα κατεχόμενα. Η συγγραφή της προαναφερθείσας έκθεσης της ΙCG (2006) καθοδηγήθηκε από τον Τούρκο πρέσβη στις Βρυξέλλες και εξυμνήθηκε από Κύπριους και Ελλαδίτες θιασώτες του Σχεδίου Ανάν (δες κείμενό μου «Το ευαγές ίδρυμα ΙCG και οι μυρωμένες εκθέσεις του» Φιλελεύθερος 19 Μαρτίου 2006) σε επίσημες παρουσιάσεις σε Αθήνα και Λευκωσία.

Θα πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί ότι ΙCG και ΡRΙΟ έχουν κυκλοφορήσει σχεδόν πανομοιότυπες εκθέσεις οι οποίες αμφισβητούν την εγκυρότητα των τίτλων ιδιοκτησίας των προσφύγων και την αξιοπιστία του κυπριακού κτηματολογίου υποστηρίζοντας έτσι, με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο, την τουρκική θέση στο περιουσιακό.

Τέλος και οι δύο αυτές GΟΝGΟs υποστηρίζουν με εκθέσεις που αποτελούν την επιτομή του σουρεαλισμού και της ψεύτικης ειδημοσύνης, ότι μία λύση του κυπριακού στα δικά τους προτεινόμενα μέτρα θα αυξήσει κατά πολλές χιλιάδες το ετήσιο εισόδημα κάθε Κύπριου, ενώ θα προσθέσει στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν σε Κύπρο, Ελλάδα, Τουρκία πολλά δισεκατομμύρια ευρώ.

* Ο Μάριος Ευρυβιάδης διδάσκει διεθνείς σχέσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.