Περί του τελειότερου αριθμού 9.
Η θεία γνώση αποκαλύπτεται αθροιστικώς μέσω πολλών πραγμάτων: μερικώς μέσω των λεξαρίθμων, μερικώς μέσω καθαρά αριθμητικών πράξεων, μέσω εννοιών κ.λπ..
Θα σας δείξω τώρα κάτι σημαντικό:
ΑΝ πολλάπλασιάσουμε 111.111.111 επί τον εαυτό του, τότε το αποτέλεσμα είναι 12.345.678.987.654.321 !
Τι έγινε?
Το 111.111.111 ουσιαστικά είναι η μονάδα 1 παρατιθέμενη 9 φορές. Γιατί 9 φορές?
Εννέα φορές διότι το 9 είναι ο τελικός αριθμός, έπειτα από αυτόν η αρίθμηση ξεκινάει από την αρχή.
Και ποιο είναι το αποτέλεσμα? 12.345.678.987.654.321 - Προσέξτε το θείο κάλλος της συμμετρίας 1,2,3,4 ως το 9, δηλ. τον τελικό – τέλειο αριθμό και την ανάστροφη αμέσως μετά πορεία, 7,6,5,4…, 1.
111.111.111 x 111.111.111 = 12.345.678.987.654.321
Αυτή είναι μια ‘αριθμητικής φύσεως’ αποκάλυψη που μας δείχνουν ότι όλα προέρχονται από το ΕΝ (1) και που με τον πολλαπλασιασμό αυτού, επιτυγχάνουμε ένα αποτέλεσμα ουσιαστικά τεράστιο, αλλά όχι άπειρο, το οποίο διέπεται από κάλλος, συμμετρία, αρμονία και λογική.
Λάβετε άλλη μία αποκάλυψη "αριθμητικής φύσεως":
Αν στα ψηφία που πολλαπλασιάζουμε στο 9 (το 1, το 2, το 3, το 4 κ.ο.κ., συνεχίζεται επ’άπειρον) βρούμε το αποτέλεσμα, π.χ. 3 x 9 = 27, στο 27 προσθέσουμε τα δύο συνθετικά ψηφία, δηλ. 2+7, το τελικό αποτέλεσμα είναι πάντα 9 !!!
Δείτε το:
1 x 9 = 9 ---> =9
2 x 9 = 18 ---> 1+8=9
3 x 9 = 27 ---> 2+7=9
4 x 9 = 36 ---> 3+6=9
5 x 9 = 45 ---> 4+5=9
6 x 9 = 54 ---> 5+4=9
7 x 9 = 63 ---> 6+3=9
8 x 9 = 72 ---> 7+2=9
9 x 9 = 81 ---> 8+1=9
10 x 9 = 90 ---> 9+0=9
11 x 9 = 99 ---> 9+9= 18 = 1+8=9 κ.ο.κ.
Προσέξτε την αρμονία, όπως γίνονται τα αθροίσματα των συνθετικών ψηφίων, προκειμένου να καταλήξουμε στο 9.
Τι μας δείχνει αυτή η αποκάλυψη?
Πως ότι παράγεται ως πολλαπλασιασμός του τελικού – τέλειου αριθμού 9, το αποτέλεσμα στο βάθος του είναι και αυτό, τέλειο.
Αν σε έναν οποιοδήποτε μεγάλο αριθμό, ας πούμε τριψήφιο και πάνω, μπορεί να είναι όσο μεγάλος θέλετε, προσθέσουμε το άθροισμα των συνθετικών του ψηφίων, βγάζουμε ένα άλλο άθροισμα. Το νούμερο αυτό που προέκυψε από το άθροισμα των συνθετικών του ψηφίων, το αφαιρούμε από το αρχικό μας νούμερο και προκύπτει ένα άλλο. Αν από αυτό το τελευταίο νούμερο, αθροίσουμε τα συνθετικά του ψηφία, βγαίνει ένα άλλο, το οποίο αθροίζοντάς το στα δικά του συνθετικά ψηφία, έως ότου βρούμε τον τελευταίο, πυθμενικό αριθμό, ε! αυτός ο πυθμενικός αριθμός θα είναι πάντα το 9.
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:
4589 ---> 4+5+8+9=26
4589 – 26 = 4563 ---> 4+5+6+3=18 ---> 1+8 = 9
999 ---> 9+9+9=27
999 – 27 = 972 ---> 9+7+2=18 ---> 1+8 = 9
153 ---> 1+5+3=9
153 – 9 = 144 ---> 1+4+4= 9
2897 ---> 2+8+9+7=26
2897 – 26 = 2871 ---> 2+8+7+1=18 ---> 1+8 = 9
12753 ---> 1+2+7+5+3=18
12753 – 18 = 12735 ---> 1+2+7+3+5=18 ---> 1+8 = 9
2307 ---> 2+3+0+7=12
2307 – 12 = 2295 ---> 2+2+9+5=18 ---> 1+8 = 9
6926 ---> 6+9+2+6=23
6926 – 23 = 6903 ---> 6+9+0+3=18 ---> 1+8 = 9
125745 ---> 1+2+5+7+4+5=24
125745 – 24 = 125721 ---> 1+2+5+7+2+1=18 ---> 1+8 = 9
Βλέπετε? Όλα καταλήγουν με την ΔΙΑ-δικασία που σας περιέγραψα στο 9. Γιατί στο εννέα? Διότι το εννέα είναι το τελικό – τέλειο νούμερο (Νούμερο = μέρος του Νου, κομμάτι του Νου), μετά από το οποίο η αρίθμηση ξεκινάει από την αρχή. Και εφόσον τα νούμερα είναι μέρη του Νοός, δεν μπορεί παρά να είναι ιδεατά, νοητικές ΕΝέργιες.
Τι έχουμε λοιπόν εδώ? Έχουμε την ‘αριθμητικής φύσεως’ αποκάλυψη θείας γνώσης ότι το πλήθος των διαφορετικών Νου-μερών συνδέονται με το τελικό - τέλειο νούμερο του 9, εννέα.
Μα τι είναι το 9?
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:
4589 ---> 4+5+8+9=26
4589 – 26 = 4563 ---> 4+5+6+3=18 ---> 1+8 = 9
999 ---> 9+9+9=27
999 – 27 = 972 ---> 9+7+2=18 ---> 1+8 = 9
153 ---> 1+5+3=9
153 – 9 = 144 ---> 1+4+4= 9
2897 ---> 2+8+9+7=26
2897 – 26 = 2871 ---> 2+8+7+1=18 ---> 1+8 = 9
12753 ---> 1+2+7+5+3=18
12753 – 18 = 12735 ---> 1+2+7+3+5=18 ---> 1+8 = 9
2307 ---> 2+3+0+7=12
2307 – 12 = 2295 ---> 2+2+9+5=18 ---> 1+8 = 9
6926 ---> 6+9+2+6=23
6926 – 23 = 6903 ---> 6+9+0+3=18 ---> 1+8 = 9
125745 ---> 1+2+5+7+4+5=24
125745 – 24 = 125721 ---> 1+2+5+7+2+1=18 ---> 1+8 = 9
Βλέπετε? Όλα καταλήγουν με την ΔΙΑ-δικασία που σας περιέγραψα στο 9. Γιατί στο εννέα? Διότι το εννέα είναι το τελικό – τέλειο νούμερο (Νούμερο = μέρος του Νου, κομμάτι του Νου), μετά από το οποίο η αρίθμηση ξεκινάει από την αρχή. Και εφόσον τα νούμερα είναι μέρη του Νοός, δεν μπορεί παρά να είναι ιδεατά, νοητικές ΕΝέργιες.
Τι έχουμε λοιπόν εδώ? Έχουμε την ‘αριθμητικής φύσεως’ αποκάλυψη θείας γνώσης ότι το πλήθος των διαφορετικών Νου-μερών συνδέονται με το τελικό - τέλειο νούμερο του 9, εννέα.
Μα τι είναι το 9?
ΕΝ = Είσαι Νους
νέα = σε νέα διάταξη
Νάσου και μια λεξαριθμικής φύσεως αποκάλυψη: Το Εννέα δεν είναι παρά το ‘ορόσημο’ του πολλαπλασιασμού του ΕΝός σε νέα ΔΙΑ-ταξη. Όταν δε, έχεις μία συνεχόμενη νέα διάταξη ακολουθίας και το σχήμα είναι στρογγυλό όπως οτιδήποτε θείο, τι σχήμα λαμβάνουμε? Αυτό της ανελισσόμενης σπείρας.
Μα πως είναι το αρχικό σχέδιο μιας δεξιόστροφης (κατά την φορά των δεικτών ρολογιού) ανελισσόμενης σπείρας? Για σκεφτείτε το…
9
Ας δούμε το Εννέα καθαρά λεξαριθμικώς:
ΕΝΝΕΑ = 111 ---> 1+1+1= 3 (Πυθμενικός Λεξάριθμος)
Βλέπουμε ότι επιβεβαιώνεται η τελειότητα του 9 αφού ο λεξάριθμός του είναι 111, δηλ. τρεις φορές το ΕΝ.
Το 3 δεν είναι καθόλου τυχαίο: έχει φοβερή ενεργητικότητα, γι’αυτό και όσοι ασκούν μαγεία, λένε το μαγικό ξόρκι, 3 φορές, όταν κάποιος ξεματιάζει τον άλλο λέει την προσευχούλα 3 φορές κ.ο.κ..
νέα = σε νέα διάταξη
Νάσου και μια λεξαριθμικής φύσεως αποκάλυψη: Το Εννέα δεν είναι παρά το ‘ορόσημο’ του πολλαπλασιασμού του ΕΝός σε νέα ΔΙΑ-ταξη. Όταν δε, έχεις μία συνεχόμενη νέα διάταξη ακολουθίας και το σχήμα είναι στρογγυλό όπως οτιδήποτε θείο, τι σχήμα λαμβάνουμε? Αυτό της ανελισσόμενης σπείρας.
Μα πως είναι το αρχικό σχέδιο μιας δεξιόστροφης (κατά την φορά των δεικτών ρολογιού) ανελισσόμενης σπείρας? Για σκεφτείτε το…
9
Ας δούμε το Εννέα καθαρά λεξαριθμικώς:
ΕΝΝΕΑ = 111 ---> 1+1+1= 3 (Πυθμενικός Λεξάριθμος)
Βλέπουμε ότι επιβεβαιώνεται η τελειότητα του 9 αφού ο λεξάριθμός του είναι 111, δηλ. τρεις φορές το ΕΝ.
Το 3 δεν είναι καθόλου τυχαίο: έχει φοβερή ενεργητικότητα, γι’αυτό και όσοι ασκούν μαγεία, λένε το μαγικό ξόρκι, 3 φορές, όταν κάποιος ξεματιάζει τον άλλο λέει την προσευχούλα 3 φορές κ.ο.κ..
Γι’αυτό και οι Χριστιανοί μίλησαν περί Τριαδικότητας κ.λπ..
Το αντίθετο της δεξιόστροφης ανελισσόμενης σπείρας, είναι η αριστερόστροφη κατελισσόμενη σπείρα, δηλ. αυτή που η πορεία της είναι αντίθετη με αυτήν της φοράς δεικτών ρολογιού. Τι σχήμα μας δίνει αυτή η αριστερόστροφη κατελισσόμενη σπείρα? Το σχήμα του 6.
ΕΞ = 65 ---> 1+1= 2 (Πυθμενικός Λεξάριθμος)
Το ΕΞ δεν είναι κακό, αλλά σίγουρα έχει μια αντιθετική ιδιότητα ως προς το 9 στα πλαίσια της δυικότητας, εξού και η δυάς, ως πυθμενικός λεξάριθμος του ΕΞ.
ΕΞ = 65 ---> 1+1= 2 (Πυθμενικός Λεξάριθμος)
Το ΕΞ δεν είναι κακό, αλλά σίγουρα έχει μια αντιθετική ιδιότητα ως προς το 9 στα πλαίσια της δυικότητας, εξού και η δυάς, ως πυθμενικός λεξάριθμος του ΕΞ.
Νούμερο = μέρος του Νου, κομμάτι του Νου! Φοβερό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι επίσης:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Έχουμε την ‘αριθμητικής φύσεως’ αποκάλυψη θείας γνώσης ότι το πλήθος των διαφορετικών Νου-μερών συνδέονται με το τελικό - τέλειο νούμερο του 9, εννέα.
Μα τι είναι το 9?
ΕΝ = Είσαι Νους
νέα = σε νέα διάταξη
Νάσου και μια λεξαριθμικής φύσεως αποκάλυψη: Το Εννέα δεν είναι παρά το ‘ορόσημο’ του πολλαπλασιασμού του ΕΝός σε νέα ΔΙΑ-ταξη. Όταν δε, έχεις μία συνεχόμενη νέα διάταξη ακολουθίας και το σχήμα είναι στρογγυλό όπως οτιδήποτε θείο, τι σχήμα λαμβάνουμε? Αυτό της ανελισσόμενης σπείρας."
Καλημέρα. Το εννέα δεν είναι ο τελικός αριθμός αν εννοείς ως "τελικό" το "τέλος"=τελείωση=ολοκλήηρωση, αλλά η δεκάς, επί αυτού πρβλ σε πολλά σχόλια του Πρόκλου, του Πολουτάρχου, του Ιαμβλίχου (Θεολογούμενα της Αριθμητικής. Για αυτό και ο Πλάτων ως συμβολική τελείωση των όντων-ψυχών έθεσε τα 10.000 έτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και δεν αρνούμαι την σημαντικότατη αξία του εννέα, όπου κατά Ιάμβλιχο(Θεολογούμε της Αριθμητικής) η λέξη ετυμολογικά αναφέρεται εις την ενάδα ήτοι έχει ονομασθεί εννεάς ως εάν να ήτο ενάς κατά παραγωγή από το έν, εντός του οποίου τα πάντα περιέχονται.
Περί του εξ, που ανέφερες, και ούτος εστί σημαντικότατος αριθμός και ιδιαιτέρως ο 6*6*6=6^3=216, ο ψυχογονικός κύβος των Πυθαγορείων, δηλαδή τα έτη κατά τα οποία (εδώ δεν είναι συμβολικά όπως του Πλάτωνος) η ψυχή χρειάζεται για να μετενσαρκωθεί. Επίσης, 6^2=6*6=36, μας πληροφορεί ο Πλούταρχος ότι είναι η μεγάλη τετρακτύς(Ίσις και Όσιρις, και Περί της εν Τιμαίου Ψυχογονίας)
Εξ άλλου κατά τους Έλληνες τα τρία εξάρια ήταν σύμβολο νίκης, προερχόμενο από την κυβεία (ζάρια) όπου παίζοντας με τρία ζάρια ο καλύτερος αριθμός, δηλαδή εκείνος που έφερνε τη νίκη ήταν 666 (βλ Αισχύλος "Αγαμέμνων", Εγκυκλοπαίδεια Πυρσός στο λήμμα για κυβεία, και Λεξικό του Αρχαίου Κόσμου-Ελλάδα/Ρώμη του Γιάννη Λάμψα εκδόσεις Δομή, στο ίδιο λήμμα)
Κατά δε την αστρολογία, και εδώ προσοχή, ΟΧΙ αυτή των ημερών μας, αλλά την αρχαία Ελληνική και όχι την καμπαλιστική έκδοσή της (αυτή είναι η σημερινή μορφή, δηλαδή προέκταση της καμπλαστικής αστρολογίας, βλ Το σύμπαν που αγάπησα, "Η αλήθεια για την αστρολογία") όπου το σύμβολο του καρκίνου είναι το 69, και κατά Πορφύριο και Πρόκλο, ο Καρκίνος είναι η πύλη της καθόδου των ψυχών(συμβατικά πάντα, σήμερα έχει αλλάξει, τότε όμως εκείνος ήταν)
Επίσης, μιας και έχουν βγει διάφοροι και ομιλούν περί κακού άνθρακα (πέρα του ότι είναι γελοία και μόνο η έκφραση, κακός άνθρακας) και κατηγορούν το 666 ως αριθμός του Θηρίου κλπ κλπ, πέρα του ότι δεν είναι, (βλ αρκετές εκδόσεις της Καινής Διαθήκης, αυτή που έχω μαζί μου τώρα είναι έκδοση της Ιεράς Μητρόπολης Νέας Σμύρνης, Αθήνα, εγκεκριμένη από την Ιερά Σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδος, όπου σου αναφέρει στο λήμμα αντίχριστος πως στα χειρόγραφα της Αποκαλύψεως του Ιωάννου, μαρτυρούνται και άλλοι αριθμοί, όπως το 646, 616 και 645)
να θυμήσω ότι βασική δομή της ζωντανής μορφής επί και ιδιαίτερα του ανθρώπου είναι ο άνθρακας C. Το πιο διαδεδομένο ισότοπο του άνθρακα C είναι ο άνθρακας 12 C12 με 6 πρωτόνιο, 6 νετρόνια και 6 ηλεκτρόνια! Αυτά και μόνο για να μη μιλάνε μερικοί που αναφέρουν για κακούς άνθρακας και για ηλεκτρόνια του αντιχρίστου και για ότι αρλούμπα θες.
Πολύ σωστή η παρατήρηση σου και σε ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή