* Η ανθρώπινη φύση είναι τμήμα της παγκόσμιας φύσης, η οποία καθοδηγείται και κυβερνάται από τον συμπαντικό νόμο της Λογικής (τούτη η αρχή αποτελεί τη βασική σκέψη της φιλοσοφίας των Στωϊκών). Ο άνθρωπος, ως έλλογο ον, συγγενεύει όχι μόνο με τα άλογα όντα αλλά και με τους Θεούς, και πέραν του ενστίκου διαθέτει και ηθική αίσθηση. Κύριο ζητούμενο του βίου είναι συνεπώς το να ζει κάποιος σύμφωνα με την φύση του, η οποία πρέπει να εναρμονίζεται με την παγκόσμια φύση (πρακτικά και πνευματικά), που αποτελεί τμήμα της, η οποία για τον άνθρωπο, μέσω της λογικότητάς του (στα λατινικά ratio), ωθεί προς την Αρετή. και άρα το «κατά Φύσιν ζην» σημαίνει κατ' ουσίαν το «κατ' Αρετήν ζην». Η περιβαλλοντική ηθική, ως τρόπος στάσης και συμπεριφοράς του ανθρώπου στον κόσμο του, σε αυτή τη στέρεα βάση στηρίζεται και από αυτήν αντλεί το βαθύ νόημά της.
 |
| Η σημασία της γης στη ζυγαριά της ανθρώπινης δραστηριότητας... |
