 |
| Μπορεί η πίστη πράγματι να κινεί βουνά, πρέπει όμως πρώτα να γνωρίζουμε και προς τα πού θα τα κινήσει, διότι σε μια τέτοια περίπτωση κανείς δεν μας εγγυάται πως τα βουνά δεν θα πέσουν επάνω μας ! |
Πόσες φορές στην ζωή μας δεν μας έχουν ζητήσει να προτάξουμε γενικά την Πίστη μας έναντι οποιουδήποτε εμποδίου, δυσκολίας, κακοτυχίας ασθένειας κλπ ; Πόσες φορές δεν μας έχουν εξιστορηθεί παραδείγματα ανθρώπων που πίστεψαν πως θα ξεπεράσουν τις ανυπέρβλητες δυσκολίες τους και τελικά τα κατάφεραν ;
Τα παραδείγματα με βάση άλλοτε την πίστη στον εαυτό μας και τις ικανότητες μας και άλλοτε τη θρησκευτική μας πίστη είναι άπειρα…
Πρώτα δεν τυχαίνει να πιστεύουμε πως θα συμβεί κάτι και μετά να έπεται αυτό που αναμένουμε, ή μήπως ισχύει το αντίστροφο ;
Τα παραδείγματα με βάση άλλοτε την πίστη στον εαυτό μας και τις ικανότητες μας και άλλοτε τη θρησκευτική μας πίστη είναι άπειρα…
Πρώτα δεν τυχαίνει να πιστεύουμε πως θα συμβεί κάτι και μετά να έπεται αυτό που αναμένουμε, ή μήπως ισχύει το αντίστροφο ;
Πρώτα π.χ. να πιστεύεις πως θα γιατρευτείς και μετά ο εγκέφαλος σου να μετατρέπει την πεποίθηση σου σε μια σειρά από χημικές εντολές μέσω των οποίων συνεργάζεται αρμονικά με το ανοσοποιητικό σου σύστημα και να εξισορροπεί μέσα σου την ενέργεια στα όργανα που πάσχουν, αφού πρώτα σε έχει οδηγήσει στο να κατανοήσεις το πρόβλημα και να κάνεις την σωστή διαβίωση και διατροφή.
Πρώτα να πιστεύεις στην φιλευσπλαχνία του θεού –ανάλογα και σε τι θεό πιστεύει ο καθένας- και μετά ο θεός να συνεκτιμά τη δύναμη της πίστης σου και επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον αυτήν τη διαδικασία πρεσβεύουν συνήθως όσοι θεωρούν τον εαυτόν τους άξιο ερμηνευτή των επιθυμιών του θεού.
Κάπως έτσι πάντως δεν θα έπρεπε να είναι η λογική σειρά ;
Πρώτα αντιλαμβάνομαι, αφομοιώνω και ενστερνίζομαι κάποιες ιδέες και μετά αναμένω η επιλογή μου αυτή να με οδηγήσει στη σωστή κατεύθυνση. Με πυξίδα τις ιδέες που πιστεύω, ακολουθώ άλλους ανθρώπους που δηλώνουν πως πρεσβεύουν τις ίδιες ιδέες και διαισθάνομαι πως έχουν τις ίδιες προθέσεις με εμένα έτσι ώστε με δεδομένο το «η ισχύς εν τη ενώσει», να σχηματίσω μαζί με άλλους μια πολιτική, θρησκευτική, συντεχνιακή ή άλλη ενότητα που θα επιφέρει το αποτέλεσμα που πιστεύω, έναντι άλλων ομάδων της κοινωνίας που δεν πιστεύουν τα ίδια...
Δεν είναι αυτή - με απλά λόγια - η σημερινή κοινή αντίληψη ;
Ο καθένας είναι βέβαια ελεύθερος να έχει την δική του γνώμη επάνω στο συγκεκριμένο θέμα.
Πάντως, σύμφωνα με την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Η τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να είναι έτσι.
Είναι βέβαια γεγονός πως κάποτε «η πίστη μετακινεί βουνά» !
Συμβαίνει δηλαδή με μόνη κινητήριο δύναμη την πίστη να επιτυγχάνονται καταστάσεις που χωρίς αυτήν τα επιτευχθέντα θα έμοιαζαν με αποκυήματα φαντασίας.
Συμβαίνει δηλαδή με μόνη κινητήριο δύναμη την πίστη να επιτυγχάνονται καταστάσεις που χωρίς αυτήν τα επιτευχθέντα θα έμοιαζαν με αποκυήματα φαντασίας.
Αυτό βεβαιώνει ο κάθε πιστός, αυτό δέχεται και ο γράφων ότι πολλάκις συμβαίνει.
Όμως, το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση ΔΕΝ είναι η πίστη, ούτε καν η ευπιστία !
Το ζητούμενο θέμα προς διερεύνηση αφορά την ορθή σειρά προτεραιότητας δύο συνειδησιακών καταστάσεων :
Της Πίστης σε σχέση με την Γνώση.
Πρόβλημα λοιπόν αποτελεί η λανθασμένη προτεραιότητα που επιβάλλεται στη φυσική διαδοχή των συνειδησιακών καταστάσεων Γνώση και Πίστη που τελικά διαμορφώνουν την ορθή κρίση του κάθε ανθρώπου.
Η «λεπτομέρεια» αυτή ανατρέπει το όφελος που προσφέρει η Πίστη γενικώς και επιτρέπει την αισχρή εκμετάλλευση των ανθρώπων από τους επιτήδειους γνώστες και χειριστές της ψυχολογίας των μαζών.
Το γεγονός αυτό, το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά και οι κάθε λογής «μπροστάρηδες» : κομματικοί αρχηγοί, προπαγανδιστές, ‘δημοσιογράφοι’ - διαμορφωτές γνώμης, καθοδηγητές, λαοπλάνοι, προφήτες, δημαγωγοί κλπ. Με λίγα λόγια οι επαγγελματίες του ομαδικού χειρισμού της συνειδήσεως των μαζών.
Το ζητούμενο θέμα προς διερεύνηση αφορά την ορθή σειρά προτεραιότητας δύο συνειδησιακών καταστάσεων :
Της Πίστης σε σχέση με την Γνώση.
Πρόβλημα λοιπόν αποτελεί η λανθασμένη προτεραιότητα που επιβάλλεται στη φυσική διαδοχή των συνειδησιακών καταστάσεων Γνώση και Πίστη που τελικά διαμορφώνουν την ορθή κρίση του κάθε ανθρώπου.
Η «λεπτομέρεια» αυτή ανατρέπει το όφελος που προσφέρει η Πίστη γενικώς και επιτρέπει την αισχρή εκμετάλλευση των ανθρώπων από τους επιτήδειους γνώστες και χειριστές της ψυχολογίας των μαζών.
Το γεγονός αυτό, το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά και οι κάθε λογής «μπροστάρηδες» : κομματικοί αρχηγοί, προπαγανδιστές, ‘δημοσιογράφοι’ - διαμορφωτές γνώμης, καθοδηγητές, λαοπλάνοι, προφήτες, δημαγωγοί κλπ. Με λίγα λόγια οι επαγγελματίες του ομαδικού χειρισμού της συνειδήσεως των μαζών.
Στόχος τους είναι να σε κάνουν Πρώτα να πιστέψεις οτιδήποτε και Μετά να αποκομίζουν τα οφέλη που συνεπάγεται η τρομακτική δύναμη της Πίστης σου,
όντας ενωμένη με αυτήν του διπλανού σου. Πρώτα θα διαλαλήσουν τις πιο ξεκάθαρες θέσεις για την υπεράσπιση των αδικημένων και αναξιοπαθών
ή θα απαιτήσουν την προστασία των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Άλλοι αντίστοιχα Πρώτα θα διαδώσουν τις πιο λατρευτικές για την πατρίδα ιδέες και τις
πλέον ανθρωπιστικές απόψεις για την κοινωνική ευημερία, καλύπτοντας όλο το φάσμα των ‘ιδεών’ στις διάφορες κομματικές παρατάξεις από τις περιγραφόμενες
ως ‘Δεξιά’ μέχρι και ‘Αριστερά’..
Όταν επενδύεις στην παραπλάνηση, τα λόγια δεν κοστίζουν απολύτως τίποτα, οσοδήποτε ανέφικτα και αν είναι τα λεγόμενα.
Επίσης, όσο πιο άψογο φαίνεται το κάθε ιδεολογικό μοντέλο τόσο πιο δύσκολο είναι για τον πολίτη να το αμφισβητήσει επί της αρχής.
Ανάλογα με το ιδεολογικό ή το κομματικό στρατόπεδο θα ακούσεις ακραία εξιδανικευμένες απόψεις που θα κυμαίνονται από την υπεράσπιση ενός εργασιακού παραδείσου μέσα από την ηρωική αυταπάρνηση της ατομικής ευημερίας προς όφελος της συνολικής, μέχρι «διθυραμβικές» «ελεγείες» προς τις ιδέες της Πατρίδας της Θρησκείας, της Ελευθερίας ή της Δικαιοσύνης.
Στόχος του κοινού νεoταξικoύ ‘σπόνσορα’ πίσω από τον συντονισμό των κομματικών ιδεολογιών και της κατευθυνόμενης προπαγάνδας ΔΕΝ είναι οι αφελείς δυστυχώς. Στόχος είναι οι όσον το δυνατόν ικανότεροι και ευφυέστεροι των πολιτών, με δεδομένο ότι οι καθ’ οιανδήποτε έννοια υστερούντες αυτών σε αντίληψη, είναι βέβαιο πως θα είναι ακόμη ευκολότερο να πεισθούν με την ίδια επιχειρηματολογία, από τους ευφυέστερους ή εμπειρότερους που έχουν ήδη ‘προσηλυτιστεί’, χωρίς την σπατάλη επί πλέον ενεργείας.
Με αυτό το σκεπτικό οπωσδήποτε αληθεύει απόλυτα πως η πίστη από μόνη της δίνει τρομακτική δύναμη και ισχυρά οφέλη :
Αν κάποιος επιτήδειος και ικανός επαγγελματίας σε αυτήν τη δύσκολη δουλειά βρη τρόπο να σε κάνει Πρώτα να πιστέψεις π.χ. πως ο κύλινδρος από μαλακό λευκό χαρτί που σου προσφέρει είναι τυλιγμένα χαρτονομίσματα των 100 ευρώ και ότι σου ανήκουν, τότε οπωσδήποτε θα έχει καταφέρει ένα διπλό όφελος:
Αφ’ ενός θα σε έχει κάνει να αισθάνεσαι πλούσιος και ασφαλής και αφ’ ετέρου θα έχει καρπωθεί άκοπα τον ιδρώτα σου ανταλλάσσοντας τον θαυμασμό και την εκτίμηση σου με ένα ευτελές υλικό.
Αν κάποιος θεοκρατικός ηγέτης σε κάνει πρώτα να πιστέψεις πως μόνο ο θάνατος στη μάχη για την πίστη θα σε οδηγήσει στον παράδεισο, θα έχει επίσης καταφέρει διπλό όφελος : Σε εσένα θα έχει δώσει την ελπίδα της αιώνιας ευτυχίας και τη δύναμη να ξεπεράσεις τον φόβο του θανάτου, ενώ ο ίδιος θα έχει κερδίσει έναν ακόμη ακαταμάχητο πολεμιστή που πρόσχαρα (και προς όφελος βέβαια του θεοκρατικού υποκινητή του) θα υπερασπιστή δια του θανάτου του τα «ιδανικά»
και «συμφέροντα» των ομοϊδεατών του, πιστεύοντας βέβαια πως δρα για το προσωπικό του συμφέρον.
όντας ενωμένη με αυτήν του διπλανού σου. Πρώτα θα διαλαλήσουν τις πιο ξεκάθαρες θέσεις για την υπεράσπιση των αδικημένων και αναξιοπαθών
ή θα απαιτήσουν την προστασία των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Άλλοι αντίστοιχα Πρώτα θα διαδώσουν τις πιο λατρευτικές για την πατρίδα ιδέες και τις
πλέον ανθρωπιστικές απόψεις για την κοινωνική ευημερία, καλύπτοντας όλο το φάσμα των ‘ιδεών’ στις διάφορες κομματικές παρατάξεις από τις περιγραφόμενες
ως ‘Δεξιά’ μέχρι και ‘Αριστερά’..
Όταν επενδύεις στην παραπλάνηση, τα λόγια δεν κοστίζουν απολύτως τίποτα, οσοδήποτε ανέφικτα και αν είναι τα λεγόμενα.
Επίσης, όσο πιο άψογο φαίνεται το κάθε ιδεολογικό μοντέλο τόσο πιο δύσκολο είναι για τον πολίτη να το αμφισβητήσει επί της αρχής.
Ανάλογα με το ιδεολογικό ή το κομματικό στρατόπεδο θα ακούσεις ακραία εξιδανικευμένες απόψεις που θα κυμαίνονται από την υπεράσπιση ενός εργασιακού παραδείσου μέσα από την ηρωική αυταπάρνηση της ατομικής ευημερίας προς όφελος της συνολικής, μέχρι «διθυραμβικές» «ελεγείες» προς τις ιδέες της Πατρίδας της Θρησκείας, της Ελευθερίας ή της Δικαιοσύνης.
Στόχος του κοινού νεoταξικoύ ‘σπόνσορα’ πίσω από τον συντονισμό των κομματικών ιδεολογιών και της κατευθυνόμενης προπαγάνδας ΔΕΝ είναι οι αφελείς δυστυχώς. Στόχος είναι οι όσον το δυνατόν ικανότεροι και ευφυέστεροι των πολιτών, με δεδομένο ότι οι καθ’ οιανδήποτε έννοια υστερούντες αυτών σε αντίληψη, είναι βέβαιο πως θα είναι ακόμη ευκολότερο να πεισθούν με την ίδια επιχειρηματολογία, από τους ευφυέστερους ή εμπειρότερους που έχουν ήδη ‘προσηλυτιστεί’, χωρίς την σπατάλη επί πλέον ενεργείας.
Με αυτό το σκεπτικό οπωσδήποτε αληθεύει απόλυτα πως η πίστη από μόνη της δίνει τρομακτική δύναμη και ισχυρά οφέλη :
Αν κάποιος επιτήδειος και ικανός επαγγελματίας σε αυτήν τη δύσκολη δουλειά βρη τρόπο να σε κάνει Πρώτα να πιστέψεις π.χ. πως ο κύλινδρος από μαλακό λευκό χαρτί που σου προσφέρει είναι τυλιγμένα χαρτονομίσματα των 100 ευρώ και ότι σου ανήκουν, τότε οπωσδήποτε θα έχει καταφέρει ένα διπλό όφελος:
Αφ’ ενός θα σε έχει κάνει να αισθάνεσαι πλούσιος και ασφαλής και αφ’ ετέρου θα έχει καρπωθεί άκοπα τον ιδρώτα σου ανταλλάσσοντας τον θαυμασμό και την εκτίμηση σου με ένα ευτελές υλικό.
Αν κάποιος θεοκρατικός ηγέτης σε κάνει πρώτα να πιστέψεις πως μόνο ο θάνατος στη μάχη για την πίστη θα σε οδηγήσει στον παράδεισο, θα έχει επίσης καταφέρει διπλό όφελος : Σε εσένα θα έχει δώσει την ελπίδα της αιώνιας ευτυχίας και τη δύναμη να ξεπεράσεις τον φόβο του θανάτου, ενώ ο ίδιος θα έχει κερδίσει έναν ακόμη ακαταμάχητο πολεμιστή που πρόσχαρα (και προς όφελος βέβαια του θεοκρατικού υποκινητή του) θα υπερασπιστή δια του θανάτου του τα «ιδανικά»
και «συμφέροντα» των ομοϊδεατών του, πιστεύοντας βέβαια πως δρα για το προσωπικό του συμφέρον.
Οι διάφοροι κομματικοί χώροι –όντας ελεγχόμενοι- αποτελούν τις «μάνδρες» ανάμεσα στα όρια των οποίων μας έχουν επιτρέψει να κινούμεθα έτσι ώστε να διατηρούμε μία -απαραίτητη για την μεγιστοποίηση της παραγωγικότητας μας-, ψευδαίσθηση πολιτικής ελευθερίας.
Οι ιδεολογικές τους κατευθύνσεις και γενικά η λειτουργία τους, εκτός από το να μας χωρίζει και να διατηρή διασπασμένη την δύναμη μας, χρησιμεύει και στο να χτίζονται κάποια «είδωλα» πίστης μέσα στο μυαλό μας.
Οι ιδεολογικές τους κατευθύνσεις και γενικά η λειτουργία τους, εκτός από το να μας χωρίζει και να διατηρή διασπασμένη την δύναμη μας, χρησιμεύει και στο να χτίζονται κάποια «είδωλα» πίστης μέσα στο μυαλό μας.
Τα είδωλα αυτά –πολιτικά, θρησκευτικά, ιδεολογικά ή άλλα- λειτουργούν ως ιδανικά μοντέλα, περίπου όπως τα τοτέμ των πρωτόγονων φυλών. Είναι δομημένα
με το πιο αστραφτερό και αψεγάδιαστο ιδεολογικό υλικό, έτσι ώστε κάθε απόπειρα προσβολής,παραμερισμού ή υποβάθμισης τους να ομοιάζει με καθαρή ιεροσυλία !
με το πιο αστραφτερό και αψεγάδιαστο ιδεολογικό υλικό, έτσι ώστε κάθε απόπειρα προσβολής,παραμερισμού ή υποβάθμισης τους να ομοιάζει με καθαρή ιεροσυλία !
Είναι πασίγνωστο πως κάποιοι αποκομίζουν τεράστια οφέλη από την κάθε είδους προκατασκευασμένη μαζική Πίστη προς τα απρόσβλητα αυτά ιδεολογικά «τοτέμ».
Εμφανέστεροι είναι κυρίως αυτοί που απολαμβάνουν τιμές ως οι επίσημοι ερμηνευτές των «κρυφών» ή σύνθετων για τον πολύ κόσμο μηνυμάτων που περιέχουν, αλλά και ως οι αρμοδιότεροι διαχειριστές του τρόπου εφαρμογής των ιδεών που εισάγουν στη ζωή των «πιστών».
Αφανέστεροι βεβαίως αλλά και γενικώς πιο ωφελημένοι είναι όσοι διαχειρίζονται τις τεράστιες περιουσίες που δημιουργούνται και διακινούνται στο όνομα της κάθε Ομαδικής Πίστης.
Εμφανέστεροι είναι κυρίως αυτοί που απολαμβάνουν τιμές ως οι επίσημοι ερμηνευτές των «κρυφών» ή σύνθετων για τον πολύ κόσμο μηνυμάτων που περιέχουν, αλλά και ως οι αρμοδιότεροι διαχειριστές του τρόπου εφαρμογής των ιδεών που εισάγουν στη ζωή των «πιστών».
Αφανέστεροι βεβαίως αλλά και γενικώς πιο ωφελημένοι είναι όσοι διαχειρίζονται τις τεράστιες περιουσίες που δημιουργούνται και διακινούνται στο όνομα της κάθε Ομαδικής Πίστης.
Αυτοί που έχουν κριθεί κατάλληλοι να χειρίζονται δημοσίως τέτοια «ιδανικά» μοντέλα πίστης, έχουν προφανώς επιλεγεί με ένα πολύ βασικό κριτήριο, χωρίς βέβαια αυτό να είναι και το μοναδικό :
Να μπορούν να κοιτούν κατάματα το πλήθος με το ασάλευτο βλέμμα και την αθωότητα πεντάχρονου παιδιού στα μάτια, να του μιλούν με θερμά και ενθαρρυντικά λόγια όπως η μάνα που αγκαλιάζει προστατευτικά το αδικημένο παιδί της, ενώ ταυτόχρονα να πράττουν εναντίον του έργα τόσο εγκληματικά που θα το οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στον όλεθρο.
Τέτοιοι «βιρτουόζοι» του είδους, εξαγοράσθηκαν και τοποθετήθηκαν ως γνωστόν σε ρόλους πρωθυπουργών, πολιτικών αρχόντων και πάσης φύσεως διαχειριστών εξουσίας, με κριτήριο την ικανότητα τους στον χειρισμό των προτεραιοτήτων Γνώσης & Πίστης στη συνείδηση των μαζών. Έφεραν μεθοδικά τη χώρα μας στο σημερινό της κατάντημα, εμπνέοντας στα πλήθη την μοναδική εμπιστοσύνη που συνήθως εμπνέει ο λόγος του πατέρα μέσα στην οικογένεια, ενώ την ίδια στιγμή την κατέστρεφαν, με την παγερότητα του εκτελεστή που κοιτάζει κατάματα το θύμα του και το πυροβολεί εν ψυχρώ χωρίς ίχνος συναισθήματος.
Τέτοιοι «βιρτουόζοι» του είδους, εξαγοράσθηκαν και τοποθετήθηκαν ως γνωστόν σε ρόλους πρωθυπουργών, πολιτικών αρχόντων και πάσης φύσεως διαχειριστών εξουσίας, με κριτήριο την ικανότητα τους στον χειρισμό των προτεραιοτήτων Γνώσης & Πίστης στη συνείδηση των μαζών. Έφεραν μεθοδικά τη χώρα μας στο σημερινό της κατάντημα, εμπνέοντας στα πλήθη την μοναδική εμπιστοσύνη που συνήθως εμπνέει ο λόγος του πατέρα μέσα στην οικογένεια, ενώ την ίδια στιγμή την κατέστρεφαν, με την παγερότητα του εκτελεστή που κοιτάζει κατάματα το θύμα του και το πυροβολεί εν ψυχρώ χωρίς ίχνος συναισθήματος.
Αυτό λοιπόν που θα έπρεπε να ισχύει κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, είναι η προτεραιότητα της Γνώσης.
Η πολύ καλή γνώση ενισχύει καθοριστικά την πίστη, η μεγάλη πίστη ενισχύει την επιμονή και δημιουργεί την δύναμη που τελικά επιφέρει το αποτέλεσμα.
Αρκεί η αρχική γνώση να έχει αποκτηθεί ως άμεση επίγνωση και όχι ως συρραφή αλλοτρίων εξιστορήσεων, εντυπώσεων και ψευδαισθήσεων.
Εάν πρώτα πιστέψω πως είμαι ικανός να πετάξω, απλά και μόνο επειδή το πιστεύω απόλυτα και δοκιμάσω να πετάξω από την ταράτσα μου στο απέναντι κτίριο χωρίς να γνωρίζω τους νόμους της Φύσης -που είναι ταυτόχρονα για τους πιστούς και νόμοι του Θεού-, το μόνο που θα πετύχω είναι μια σύντομη αποχώρηση από τον μάταιο τούτο κόσμο.
Η πολύ καλή γνώση ενισχύει καθοριστικά την πίστη, η μεγάλη πίστη ενισχύει την επιμονή και δημιουργεί την δύναμη που τελικά επιφέρει το αποτέλεσμα.
Αρκεί η αρχική γνώση να έχει αποκτηθεί ως άμεση επίγνωση και όχι ως συρραφή αλλοτρίων εξιστορήσεων, εντυπώσεων και ψευδαισθήσεων.
Εάν πρώτα πιστέψω πως είμαι ικανός να πετάξω, απλά και μόνο επειδή το πιστεύω απόλυτα και δοκιμάσω να πετάξω από την ταράτσα μου στο απέναντι κτίριο χωρίς να γνωρίζω τους νόμους της Φύσης -που είναι ταυτόχρονα για τους πιστούς και νόμοι του Θεού-, το μόνο που θα πετύχω είναι μια σύντομη αποχώρηση από τον μάταιο τούτο κόσμο.
Ίσως τελικά θα έπρεπε να εμβαθύνουμε περισσότερο στο γνωστό ερώτημα :
Γνωρίζω επειδή πιστεύω ή πιστεύω επειδή γνωρίζω ;
Δεν μπορεί κανένας να μου ζητήσει να πιστέψω σε κάτι ή σε κάποιον που δεν γνωρίζω απλά επειδή δείχνει σεμνός, ιδεολόγος, ταπεινόφρων, καλοπροαίρετος, ευφυής, όμορφος και εν γένει ιδιαίτερα πειστικός.
Όχι επειδή ακούγονται αληθοφανή τα λόγια του και αθώο το παρουσιαστικό του.
Ακόμα περισσότερο όχι επειδή ακούγεται υπερασπιστικός προς τα συμφέροντα μου ο λόγος του. Ειδικά τότε είναι που απαιτείται ιδιαίτερα αυξημένη προσοχή και εγρήγορση !
Πρώτα λοιπόν οφείλω να γνωρίζω καλά τα έργα και το ποιόν των ανθρώπων που με παροτρύνουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και μετά αποφασίζω εάν θα τους δείξω πίστη. Πρώτα γνωρίζω τους νόμους της Φύσης όσο καλύτερα μπορώ και μετά αποφασίζω αν αυτό που μου εξιστορείται είναι «υπερφυσικό», «θεόσταλτο», «μαγικό» ή είναι κάτι άλλο, που απλά χρησιμοποιείται ως «περιστασιακό ενισχυτικό πίστης».
Αν δεν είμαι σε θέση να κάνω τίποτα από όλα αυτά, τότε καλό είναι τουλάχιστον να γνωρίζω πως η οσοδήποτε υψηλού επιπέδου γνώση, εμπειρία, ευφυΐα
ή επιστημοσύνη των ‘εκπροσώπων’ μας, καθόλου δεν εγγυάται την εντιμότητα τους, ούτε και προδιαγράφει αναγκαστικά οποιαδήποτε τάση προς αλτρουισμό, κοινωνική ευαισθησία ή φιλανθρωπία.
Δεν υπήρξε ποτέ κανένας επιτυχημένος λαοπλάνος που να μην φαινόταν και να μην ακουγόταν ιδιαίτερα πειστικός και αληθοφανής.
Εν τέλει, μπορεί η πίστη πράγματι να κινεί βουνά, πρέπει όμως πρώτα να γνωρίζουμε και προς τα πού θα τα κινήσει, διότι σε μια τέτοια περίπτωση κανείς δεν μας εγγυάται πως τα βουνά δεν θα πέσουν επάνω μας !
Κ. Σ.
