Σωστό! Σκέφτομαι και αναρωτιέμαι ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα μιας κοινωνίας που καλλιεργείται από μικρή ηλικία από τον Αριστοτέλη και όχι από τις κουτσομπολίστικες, πικρόχολες, τερατογονικές εκπομπές της τηλεόρασης. Από παρορμήσεις διαφημίσεων αντί αισθήσεων, άνθρωποι που μαθαίνουν την ζωή από στίκερ και γυαλιστερές ιδεολογίες.
Τελικά φτιάξαμε μια κοινωνία από εξτρεμιστικές οργανώσεις και κατανοούμε τον πολιτικό βίο ανάλογα με το περισκοπικό βάθος του ατελούς υποβρυχίου μας. Όντας μέσα στον ζωολογικό κήπο, πως να ανακαλύψεις το σύμπαν?
«Το εκκρεμές του νου πάλλεται μεταξύ λογικού και παραλόγου, όχι μεταξύ σωστού και λάθους.»
Αυτός είναι ο πρόλογος ενός συρρικνωμένου ανθρώπου. Ονειροπόλος ρεαλιστής, πεσιμιστικά αισιόδοξος και αυθαίρετα ευτυχισμένος μέσα και έξω από το μυαλό του ανάμεσα σε στιγμές απελπισίας και απόγνωσης. Άλλοι αυτό-μαστιγώνονται κι άλλοι εξαγνίζονται στην απέραντη ηρεμία του σύμπαντος.
Η μοναξιά, κάτω από «ιδανικές» συνθήκες είναι λύτρωση. Ο φόβος βρίσκεται στα λόγια του Αριστοτέλη... στο Τέλος... Οπότε, ξεκινάς μια παλινδρόμηση ανάμεσα στο σύμπαν και στους ανθρώπους, ελπίζοντας πως και που θα μείνεις υγιής από κάθε άποψη στο τέλος κάθε κίνησης.
Η αλλαγή τρομάζει τον προκατειλημμένο άνθρωπο και όπως είπαμε, για λόγους επιβίωσης, η διαφορετικότητα φέρνει ανασφάλεια. Ο διαφορετικά σκεπτόμενος άνθρωπος εξοστρακίζεται από την ειλικρίνειά του. Είμαστε, η κοινωνία που έχουμε. Είναι καιρός να σταματήσουμε να κατηγορούμε τους άλλους και για αλλαγή να κοιτάξουμε τον υπεύθυνο στον καθρέφτη και να αλλάξουμε. Το ότι "προχωράμε", δεν σημαίνει ότι πάμε προς τα πάνω.
Ο άνθρωπος έχει ήδη παραλύσει από τον φόβο στην ιδέα του άγνωστου. Ο παθητικός νους έχει στερεοποιηθεί ήδη από την παιδική ηλικία. Ο πηλός έγινε στέρεος, ακλόνητος και γεμάτος προκαταλήψεις με πλήρη απουσία κριτικής σκέψης.
Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι πολλοί άνθρωποι έχουν μπερδέψει την λογική με την φαντασία.
Πρέπει να κατανοήσουμε τις βάσεις στις οποίες στηρίζουμε την κοινωνία μας. Είναι λογικές ή είναι φαντασιώσεις και θεωρίες συνωμοσίας?
Αν πας στο Δικαστήριο με τι κριτήρια θες να γίνει η Δίκη?
Με απόψεις στηριζόμενες σε γεγονότα και δεδομένα ή σε ανυπόστατες θεωρίες? Αν μπερδεύεσαι και δυσκολεύεσαι να διακρίνεις το λογικό και το ανθρώπινο και όλα σου φαίνονται θεωρίες συνωμοσίας, τότε κάτι πήγε στραβά στην δική σου λογική, κάπου την ξέχασες, δεν την ακόνισες αρκετά πιθανόν και σκούριασε. Μην παίρνεις μαζί σου κι άλλους.
Ο φόβος είναι ένας αόρατος εχθρός και ζεί μέσα στους περισσότερους ανθρώπους. Τρέφεται από την άγνοια και τις πράξεις που το άτομο θα κάνει για να αποφύγει την πραγματικότητα, τα γεγονότα, τα δεδομένα, τα στοιχεία. Ζούμε, ουσιαστικά, τις «προσωπικές μας οπτασίες«, γιατί η αλήθεια είναι σκληρή.
Όταν αποφασίζουμε να ζήσουμε μια ζωή με οπτασίες, με δεισιδαιμονίες, με προκαταλήψεις, τότε η αλήθεια γίνεται ο εχθρός γιατί όλο το ψευδές πέπλο που χτίζεται μεθοδικά, όλες οι μικρές ιστορίες παράνοιας που γίνονται λογική, κρατάνε δέσμιο τον άνθρωπο σε ένα μέρος. Ένα μέρος όμως που του παρέχει ασφάλεια και ασφάλεια σημαίνει το τέλος του φόβου.
Ο άνθρωπος επιλέγει το ψέμα για να εγκαταλείψει τον φόβο και όχι την γνώση. Ο φόβος που έχει το άγνωστο είναι κάτι φυσικό. Το αντίδοτο του αγνώστου είναι η γνώση.
Η κίνηση προς την γνώση πρέπει να γίνει από το ίδιο το άτομο όμως, όχι να την ακούσει ή διαβάσει κάπου.
Εν τέλει, αν η λογική δεν αρκεί για να δράσουμε συλλογικά προς μια θετική κατεύθυνση, τότε στ’αρχίδια μας. Αλλά ας το αποφασίσουμε οριστικά, έτσι γι’ αλλαγή. Κυριολεκτικά, ας τελειώνουμε με αυτό το θέατρο.
Δεν γνωρίζω πόση τρέλα ή ηλιθιότητα κουβαλάει ο καθένας, αλλά αυτή την στιγμή φαίνεται πως η παράνοια πολλών ανθρώπων επηρεάζει αρνητικά τον πλανήτη και τον άνθρωπο ως είδος. Ο πλανήτης δεν θα κερδίσει τίποτα, αλλά το Σύμπαν σίγουρα δεν θα είναι ο χαμένος. Εγώ αντέχω πολλή ηλιθιότητα σε μικρές δόσεις, ο πλανήτης είναι πιο επιλεκτικός θαρρώ.
«Όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό, πώς να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψεύτικα;» Δ.Λιαντίνης. Εν αρχή ην ο δάσκαλος.
Αυτό που μας τρομάζει δεν είναι ο φόβος. Είναι η γνώση, γιατί η γνώση φέρνει την αλλαγή στον τρόπο σκέψης και η αλλαγή στον τρόπο σκέψης του προκατειλημμένου ανθρώπου, σημαίνει αποδοχή ευθυνών.
Σημαίνει να αλλάξεις να ξεκινήσεις να πράττεις και να πράττεις ουσιωδώς, ή αλλιώς σημαίνει... να είσαι άνθρωπος.
Η λύση στις πολώσεις είναι η ουδετερότητα, η μεσότητα, η αντικειμενικότητα. Η αντικειμενικότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί δίχως της κριτική σκέψη. Κριτική σκέψη ουσιαστικά σημαίνει ορθές λύσεις και απαντήσεις. Αλλιώς θα το έλεγα, «παν μέτρον άριστον». Γιατί, τι εννοούμε όταν χαρακτηρίζουμε κάποιον «Σοφό»? Σοφός είναι ο άνθρωπος της γνώσης, ο άνθρωπος που η κάθε του απόφαση και απάντηση είναι το λογικό, το ιδανικό, το μέτρον, το άριστον.
Οι άνθρωποι να μάθουμε να ενωνόμαστε όχι επειδή μισούμε τα ίδια πράγματα, αλλά επειδή αγαπάμε την ζωή.
Αλλιευμένα αποσπάσματα από: Εκτός Περιεχομένου περιπλανώμενος μικρολόγιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.