Δρ. Βίλχελμ Ράϊχ, Οργόνη, Αιθήρ, Σπείρα

Επαναδημοσιεύεται  από τις 25/01/2011

Ο Βίλχελμ Ράιχ ήταν ο άνθρωπος που είχε ασυνήθιστο μυαλό καταφέρνοντας να αναλύσει το ολοφάνερο, δηλαδή τον ενεργειακό παλμό στην έμβια και άβια φύση, καθώς και τις σημαντικότατες προεκτάσεις του στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

“Ξέρω πολύ καλά ότι το ανθρώπινο είδος γνώριζε την ύπαρξη μιας παγκόσμιας ενέργειας σχετιζόμενης με τη ζωή εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, το κύριο έργο της φυσικής επιστήμης συνίσταται στο να κάνει αυτή την ενέργεια χρησιμοποιήσιμη. Αυτή είναι η μοναδική διαφορά ανάμεσα στη δική μου δουλειά και όλη τη προηγούμενη γνώση.” Wilhelm Reich
“Ο έρωτας, η εργασία και η γνώση είναι οι αστείρευτες πηγές της ζωής μας, αυτές πρέπει και να την κυβερνούν” W. Reich

Ο Ράιχ αποτελεί μοναδική περίπτωση σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία, ως ο επιστήμονας που συκοφαντήθηκε και πολεμήθηκε, όσο κανένας άλλος, από τα πλέον αλλότρια συμφέροντα και -ισμούς. Το γεγονός που κάνει μοναδική την πορεία του είναι ότι αποτέλεσε στόχο από μηχανισμούς έξι κρατών. Τής κομουνιστικής ΕΣΣΔ, τής ναζιστικής Γερμανίας, τής καπιταλιστικής Αμερικής, τής Δανίας, Σουηδίας και Νορβηγίας.

Εξαιτίας της πολεμικής που δεχόταν αναγκάστηκε να μεταναστεύσει σε 5 κράτη, χωρίς να διακόψει την κοινωνική του συνεισφορά, τη συγγραφή βιβλίων και άρθρων, τη διεξαγωγή πρωτοποριακών πειραμάτων και την πραγματοποίηση επαναστατικών ανακαλύψεων. Ας μην ξεχνάμε, ότι ο Ράιχ είχε τη χαρά της ζωής μέσα του. 

Όπως έλεγε ο καλύτερος φίλος του Simeon Tropp: "μπορούσε να βρίσκει ευχαρίστηση κι ευτυχία ακόμα και όταν βρισκόταν στις χειρότερες στιγμές τής ζωής του."

Το 1920 κι ενώ ο Ράιχ ήταν ακόμα φοιτητής τής ιατρικής γίνεται μέλος τής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας τής Βιέννης. Προς μεγάλη έκπληξη μεγαλύτερων και «εμπειρότερων» ψυχαναλυτών, ο Φρόιντ προάγει τον “πιτσιρικά” Ράιχ ως πρώτο βοηθό στην Ψυχαναλυτική Πολυκλινική, (θέση που κατείχε από την ίδρυσή της μέχρι το 1928, παρά τον λυσσαλέο πόλεμο και τις συκοφαντίες σε βάρος του). 
Στην πορεία καταλαμβάνει  τη θέση τού αντιπροέδρου τής Πολυκλινικής από το 1928 έως το 1930, ενώ διορίζεται από τον Φρόιντ διευθυντής των Τεχνικών Σεμιναρίων για την Ψυχαναλυτική Θεραπεία από το 1924 έως το 1930. (Αυτή τη μέγιστη εκτίμηση τού Φρόιντ προς τις επιστημονικές του ικανότητες την πληρώνει με βαρύ τίμημα, όσο βρισκόταν στις θέσεις αυτές όσο και κατά τις επόμενες δεκαετίες! 
Ο φθόνος ήταν η κινητήρια δύναμη των μικρομέγαλων ανθρωπάκων που τον συκοφαντούσαν συστηματικά).

Τον Ιανουάριο του 1927 ασθενεί από φυματίωση, από την οποία θεραπεύεται μετά 3,5 μήνες. Στη συνέχεια προωθείται στη διοικούσα επιτροπή τής Ψυχαναλυτικής Ένωσης τής Βιέννης, παρά την έντονη αντίθεση του Federn, ενός ηλικιωμένου και έμπειρου ψυχαναλυτή. 
Τον ίδιο μήνα προσχωρεί στο Σοσιαλιστικό Κόμμα τής Αυστρίας και στη συνέχεια μετά συστηματική μελέτη τού «Κεφαλαίου» τού Μαρξ, αρχίζει προσπάθειες για να ενώσει ψυχανάλυση και μαρξισμό διαμορφώνοντας το κίνημα που άφησε εποχή ως sex-pol.

Για τις θεωρίες και τις ανακαλύψεις του που θα αναφερθούμε στη συνέχεια, εκδιώχθηκε από έξι κράτη. 

Διεγράφη από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα τής Δανίας. Διεγράφη από το Κομουνιστικό Κόμμα Γερμανίας και διεγράφη επίσης από το Κομουνιστικό Κόμμα Δανίας κι ας μην ήταν μέλος σε αυτό.

Οι φασίστες τον θεώρησαν κομουνιστή και πράκτορα τής Μόσχας. Οι κομουνιστές τον θεώρησαν αντεπαναστάτη και πράκτορα τής αστικής τάξης και εξαπέλυσαν πράκτορες και συμπαθούντες τον κομουνισμό για να τον εξοντώσουν. Οι ψυχαναλυτές τής εποχής  του τον θεώρησαν “παρανοϊκό”, ή αιρετικό, τον αποκαλούσαν «προφήτη τού καλύτερου οργασμού» και τον διέγραψαν με μεθοδευμένες ραδιουργίες από την Διεθνή Ψυχαναλυτική Ένωση.  

Πενήντα χρόνια μετά το θάνατό του, το 2007, το Μουσείο Φρόιντ κάνοντας στροφή 180 μοιρών τον τίμησε με εντυπωσιακή έκθεση στη Βιέννη, αναγνωρίζοντας την τεράστια συμβολή του στις κοινωνικές επιστήμες. Οι φαρμακοβιομηχανίες τον φοβήθηκαν και η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ εξέφρασε στεναγμό ανακούφισης όταν κλείστηκε στη φυλακή.

Οι κολοσσιαίες ανακαλύψεις του, που ήταν πολύ πλατιές για το στενό μυαλό των ανθρώπων εκείνης τής εποχής – ίσως και των σημερινών – έγιναν αφορμή να θεωρηθεί από πολλούς τρελός. Άλλοι, απολύτως συνειδητά και με γκεμπελικό τρόπο διέδωσαν παρόμοιες φήμες. Ο Ράιχ αποτελεί μοναδική περίπτωση επιστήμονα στην καταγραμμένη ιστορία τού «πολιτισμού» μας, που η προσωπικότητά του βιτριολικά δυσφημίστηκε, και το επιστημονικό του έργο δέχθηκε λυσσασμένη επίθεση από εντελώς διαφορετικά οργανωμένα συμφέροντα και ομάδες ανθρώπων. Για παράδειγμα, τα βιβλία του απαγορεύτηκαν στη Σοβιετική Ένωση, κάηκαν και απαγορεύτηκαν στη ναζιστική Γερμανία και κάηκαν και απαγορεύτηκαν στο λίκνο της ελευθερίας και ασυδοσίας τις Ηνωμένες Πολιτείες τής Αμερικής.

Την αρχή έκαναν τα κομουνιστικά κόμματα απαγορεύοντας την διακίνηση των βιβλίων του σε Γερμανία, Αυστρία και ΕΣΣΔ. Τη σκυτάλη πήραν οι ναζί, απαγορεύοντας και καίγοντάς τα. Ακολούθησε η Αμερική με ισοπεδωτικές τακτικές. Απαγόρευσε τα βιβλία του, τα έκαψε(!) κατέστρεψε επιστημονικές του συσκευές, απαγόρευσε οποιαδήποτε περαιτέρω εφαρμογή ανακαλύψεών του σε ανθρώπους, και το απίστευτο απαγορεύτηκε οποιαδήποτε συνέχιση ερευνών και πειραμάτων ακόμα και σε ζώα, όχι φυσικά για λόγους φιλευσπλαχνίας.

Το FBI τον παρακολούθησε κι ερεύνησε το παρελθόν του για χρόνια με σκοπό να βρει αιτίες για να τον απελάσει, χωρίς αποτέλεσμα. Συκοφάντες, οδήγησαν το  FBI σε μια δεύτερη έρευνα, που κατέληξε στο πουθενά, αλλά οι συκοφαντίες περί “τρέλας”, έγιναν πλέον επίσημα απόρρητα έγγραφα, που τον συνόδευαν και καθόρισαν σε μεγάλο μέρος την αντίδραση κυβερνητικών υπηρεσιών σε κρίσιμα ζητήματα που τον αφορούσαν. Η γνωστή και «αμαρτωλή» Υπηρεσία Τροφών και Φαρμάκων των ΗΠΑ, η FDA, ξόδεψε εκατομμύρια δολάρια ερευνώντας το επιστημονικό του έργο και «ανακρίνοντας» ασθενείς του για να βρει στοιχεία που θα αποδείκνυαν ότι είναι τσαρλατάνος. Τελικά δεν κατάφερε να βρει τίποτα εναντίον του και με ψευδή στοιχεία, όπως φαίνεται από έγγραφά της που ήρθαν στο φως τής δημοσιότητας και με νομικίστικες κατηγορίες κατάφερε να τον κλείσει στη φυλακή, όπου, όπως καταγγέλλουν τα παιδιά του, δολοφονήθηκε.

Ο μεγαλοφυής αυτός επιστήμονας γεννήθηκε το 1897 και πέθανε το 1957. Ως μαθητής τού Φρόιντ υπήρξε ένας από τους πλέον ταλαντούχους και ο πατέρας τής ψυχανάλυσης τον αντάμειψε γι’ αυτό, δίνοντάς του εξέχουσες θέσεις στην Ψυχαναλυτική Κλινική τής Βιέννης, ενώ ήταν ακόμα πολύ νέος, στο ξεκίνημα τής επιστημονικής του καριέρας, παραμερίζοντας άλλους κορυφαίους και ηλικιωμένους συνεργάτες του. Έτσι, εξέθρεψε άθελά του ένα αβυσσαλέο μίσος από εκείνους τους ψυχαναλυτές που ένιωσαν ότι παραμερίστηκαν, μίσος που τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή.

Ο Ράιχ από πολύ νωρίς, ήδη από το ξεκίνημα τής επιστημονικής του καριέρας, είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι η λίμπιντο τού Φρόιντ ήταν πραγματική ενέργεια και όχι μόνο μια έννοια και αυτό κατάφερε να το αποδείξει στην πορεία των επιστημονικών ερευνών του. Η κόκκινη κλωστή που διαπερνά κι ενώνει το έργο του, αλλά και ο θεμέλιος λίθος των ανακαλύψεων του στην ανθρώπινη παθολογία, θα μπορούσε να αποδοθεί με μια απλή πρόταση:

Όσο περισσότερο εμποδισμένη είναι η δυνατότητα ολοκληρωμένου οργασμού και τής συνακόλουθης ενεργειακής εκφόρτισης, τόσο πιο πολύ οξύνονται οι ψυχικές παθήσεις. Αργότερα ανακάλυψε ότι η ανικανότητα ενεργειακής εκτόνωσης συνδέεται και με σωματικές ασθένειες που ονόμασε βιοπάθειες και η παραδοσιακή ιατρική θεωρεί απροσδιόριστης αιτιολογίας.

Ο εμποδισμένος οργασμός ή αλλιώς η ανικανότητα πλήρους ενεργειακής εκφόρτισης προϋποθέτει θωράκιση. Την έννοια τής θωράκισης τη διαμόρφωσε καθώς παρατηρούσε στη διάρκεια τής κλινικής δουλειάς του τη σωματική ακαμψία και συγκινησιακή νέκρα των ασθενών του. Θωράκιση είναι η χρόνια μυϊκή συστολή ομάδων μυώνων, ιστών αλλά και οργάνων. Δημιουργείται κυρίως στα πρώιμα χρόνια, όταν το παιδί καταπνίγει τις ποικίλες συγκινήσεις του.

Ο Ράιχ παρατήρησε πως όταν αφαιρείται η θωράκιση, μέσω τής θεραπευτικής προσέγγισης, που στα αρχικά της στάδια ονόμασε νευροφυτοθεραπεία και στην ολοκλήρωσή της οργονοθεραπεία, τότε η ενέργεια που υπάρχει στον οργανισμό δεσμευμένη πριν στη θωράκιση, κινείται ελεύθερα κι εμφανίζει έναν σωματικό παλμό, πού τον ονόμασε αντανακλαστικό οργασμού.

Η αφαίρεση τής θωράκισης δίνει κατά πολύ βαθύτερη και συγκλονιστικότερη εμπειρία στο ερωτικό αγκάλιασμα, και παράλληλα απαλλάσσει το άτομο από τα νευρωτικά συμπτώματα ή τις ψυχωτικές κρίσεις, όπως και από όλες τις προγενετήσιες καθηλώσεις: Την ομοφυλοφιλία, τις σαδιστικές και μαζοχιστικές τάσεις, την παιδοφιλία, ηδονοβλεψία, επιδειξιομανία, νεκροφιλία  κ.α.

Προεκτείνοντας τις παρατηρήσεις του σχετικά με τη θωράκιση στον κοινωνικό χώρο, διαπίστωσε ότι τα θωρακισμένα άτομα γίνονται απαθή, υποχωρητικά, υποτακτικά κι έχουν την ανάγκη καθοδήγησης. Όταν βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας, τότε διαμορφώνουν τυραννική συμπεριφορά, ακριβώς γιατί το βιοσύστημά τους είναι άκαμπτο. Με λίγα λόγια, όπως σημειώνει στα γραπτά του, όσο οι νόμοι τής ζωής είναι διαταραγμένοι στους ανθρώπους, είναι αδύνατο να επικρατήσει οποιαδήποτε αρμονία και αυτοκυβέρνηση στον κοινωνικό χώρο. Το πρόβλημα θα υφίσταται πάντα, όχι επειδή θα υπάρχουν Χίτλερ και Στάλιν που επιθυμούν την εξουσία, αλλά επειδή οι μάζες θα τη δίνουν με τη θέληση τους.

βιόντα. Αυτά είναι ενεργειακές κύστεις, δηλαδή μεταβατικές μορφές από την άβια στην έμβια ύλη και αντιπροσωπεύουν μια ακόμα κολοσσιαία ανακάλυψη γιατί δίνουν το κλειδί για να ανοίξει η πόρτα τού μεγάλου αινίγματος τής βιογένεσης.

Όταν δημοσιεύτηκε η εργασία του για τα βιόντα, δέχθηκε σκληρές επιθέσεις με πάνω από εκατό λιβελλογραφήματα, ενώ παράλληλα, αυτή η ανακάλυψη αποτέλεσε μια από τις αφορμές που κατηγορήθηκε ως ψυχωτικός. Ο Ράιχ σε όλο εκείνο τον καταιγισμό απάντησε με μια και μόνη πρόταση: «Ελέγξτε και επαναλάβετε τα πειράματά μου». Κανένας από τους συκοφάντες δεν το έκανε.

Ένας επιστημονικός οργανισμός που επαναλαμβάνει συνεχώς τα πειράματά του κι έχει επιβεβαιώσει την αλήθεια των ισχυρισμών του είναι το Αμερικανικό Κολέγιο τής Οργονομίας. Άλλοι ανεξάρτητοι ερευνητές σε όλο τον κόσμο έχουν επιβεβαιώσει επίσης τη συγκλονιστική αλήθεια αυτής τής ανακάλυψής του. Όπως ο καθηγητής Ρότζερ Ντι Τέιγ και η Γαλλική Ακαδημία Επιστημών, η οποία όμως ήθελε να παραλείψει την ενεργειακή ερμηνεία της θεωρίας του κι έτσι δεν ολοκληρώθηκε η συνεργασία με το Ράιχ και η τελική αναγνώριση δεν προχώρησε.

Τα βιόντα τον βοήθησαν να αντιληφθεί ότι η ενέργεια που φωταυγεί γύρω τους, δεν είναι παρά η ίδια η ενέργεια που υπάρχει και στους ζωντανούς οργανισμούς, από το απλό πρωτόζωο έως τον άνθρωπο, καθώς και η ίδια που υπάρχει στην ατμόσφαιρα.

Με χιλιάδες πειράματα που περιγράφονται λεπτομερώς στα βιβλία του, επιβεβαίωσε την ύπαρξη αυτής τής ενέργειας, που στο μεταξύ την ονόμασε «οργόνη», ενώ ανακάλυψε μια συσκευή για να τη συγκεντρώνει, καθώς ερευνούσε τις ιδιότητες των βιόντων.

Τη δυνατότητα αυτής τής συσκευής να συγκεντρώνει την οργόνη την απέδειξε με πολλά πειράματα και κανένα από αυτά δεν έχει αποδειχθεί λάθος μέχρι σήμερα. Τη συσκευή την ονόμασε οργονοθάλαμο και τη χρησιμοποίησε σε πειραματικές έρευνες για τη θεραπευτική αγωγή καρκινοπαθών και άλλων ασθενών με ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Στη συνέχεια άρχισε να διαπιστώνει ότι αυτή η ενέργεια, που συγκέντρωνε o οργονοθάλαμος, είχε κινητήρια δύναμη και τελικά κατάφερε να κινήσει ένα μοτέρ. Υπάρχουν πάμπολλες μαρτυρίες για την κίνηση αυτού τού μοτέρ και μεταξύ άλλων υπάρχει και σχετικό φιλμ στο Μουσείο Βίλχελμ Ράιχ, στην κωμόπολη Ρέιντζλι τής πολιτείας Μέιν. (Το ίδιο φιλμ παρουσιάστηκε στη Βιέννη το 2007 και αρχές τού 2008, με αφορμή την έκθεση που οργάνωσε το Μουσείο Φρόιντ τιμώντας το έργο του).

Ο διάσημος πρωτοπόρος παιδαγωγός Α. Σ. Νίλ, ιδρυτής τού πασίγνωστου αντιαυταρχικού σχολείου Σάμερχιλ, περιέγραψε ως εξής το γεγονός: «Πριν δέκα χρόνια στη Μέιν είδα ένα μικρό κινητήρα να κινείται όταν συνδεόταν με έναν οργονοσυσσωρευτή. «Η δύναμη τού μέλλοντος» φώναξε γελαστός ο Ράιχ».

Πράγματι, είναι ακριβώς έτσι. Η οργόνη είναι η δύναμη τού μέλλοντος. Αυτή είναι η ανεξάντλητη ενέργεια που θα τροφοδοτεί την ανθρωπότητα και παράλληλα, από τη στιγμή που θα αφεθεί να ρέει ανεμπόδιστη στους ανθρώπους, θα βγάλει τον κόσμο από την περίοδο τής βαρβαρότητας και θα τον περάσει στην πραγματική ιστορία τού πολιτισμού.

Όμως, δυστυχώς, κανείς δε γνωρίζει πώς λειτουργεί ο κινητήρας οργόνης. Ο Ράιχ φοβούμενος την εκμετάλλευση αυτής τής ανακάλυψης από διαταραγμένα άτομα, κράτησε μυστικό ένα παράγοντα Υ. Ο μόνος, που ίσως γνωρίζει το μυστικό αυτό, είναι ο βοηθός τού Γουίλιαμ Γουάσιγκτον, ο οποίος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, παίρνοντας μαζί του κι έναν οργονοκινητήρα.

Προεκτείνοντας τις έρευνές του ο Ράιχ θέλησε να δει αν η οργόνη έχει τη δύναμη να δρα ως αντίδοτο στη ραδιενέργεια και να την εξουδετερώνει. Έβαλε ένα μιλιγκράμ ραδίου σ’ ένα συσσωρευτή οργόνης και τα αποτελέσματα ήταν αντίθετα των προσδοκιών του, αλλά παρ’ όλα αυτά καταπληκτικά. Η αλληλεπίδραση τού ραδίου με τη συγκεντρωμένη οργόνη μέσα στον οργονοθάλαμο, έκανε την περιοχή να μοιάζει βομβαρδισμένη με ατομική βόμβα και προκάλεσε σοβαρά προβλήματα υγείας στους συνεργάτες του, αλλά και στον ίδιο. Αυτό το πείραμα κατέδειξε, ότι η ραδιενέργεια είναι διπλά καταστροφική. Όχι μόνο από την άμεση ακτινοβολία, αλλά και από την υπερβολικά μεγάλη διέγερση που προκαλεί στην οργόνη. Αυτή τη διέγερση την ονόμασε όρανουρ και την επακόλουθη ακινητοποίηση και «θάνατο» τής οργόνης το ονόμασε DOR (Deadly Orgone Radiation).

Μια παρενέργεια αυτού τού πειράματος – η θανατηφόρα οργόνη – που έμεινε πάνω από την περιοχή όπου πραγματοποιήθηκε το προαναφερόμενο πείραμα, έσπρωξε τον Ράιχ να κάνει μια ακόμα ανακάλυψη, στην προσπάθειά του να διώξει αυτή τη θανατηφόρα ενέργεια. Ανακάλυψε μια συσκευή που με κατάλληλους χειρισμούς μπορεί να επιδρά στον καιρό. Ο Ράιχ βρήκε ότι ο νεφοδιαλυτής, έτσι ονόμασε αυτή τη συσκευή, μπορεί να σταματά την ερημοποίηση τής Γης, να διακόπτει την ξηρασία και να αλλάζει διάφορα άλλα μετεωρολογικά φαινόμενα.

Υπάρχουν πολλές ακόμα ανακαλύψεις τού Ράιχ που δεν θα αναφερθούμε σ’ αυτές. Δεν αναιρούν σε τίποτα όσες προαναφέρθηκαν. Αντίθετα, δένουν αρμονικά μαζί τους σχηματίζοντας το πανόραμα τού τεράστιου έργου του. Αξίζει να γνωρίζουμε ότι αυτή η μέγιστη προσφορά στην ανθρωπότητα – που μόλις τώρα αρχίζει να κατανοείται – έγινε στη διάρκεια τής ζωής ενός ανθρώπου, που πέρασε μια φοβερά ταραχώδη ζωή.

Ο Ράιχ έζησε σε εφτά κράτη. Διώχθηκε από κρυφούς και φανερούς μηχανισμούς καταστολής έξι κρατών. Συκοφαντήθηκε πέρα από κάθε όριο. Οι ανακαλύψεις του παρερμηνεύθηκαν ωμά ή χρησιμοποιήθηκαν διαστρεβλωμένες από διάφορους ετερόκλητους και άσχετους διαδόχους τού έργου του. Παντρεύτηκε τρεις φορές κι έκανε τρία παιδιά. Εκτός από τις λαμπρές σπουδές του στην ιατρική, απέκτησε βαθιά γνώση στην ψυχολογία, κοινωνιολογία, βιολογία, βακτηριολογία, παθολογία, μαθηματικά, φυσική, χημεία, μηχανική, μετεωρολογία και αστρονομία. Εξελίχθηκε σε ικανότατο και ταλαντούχο ζωγράφο, γλύπτη και συγγραφέα, ενώ έπαιζε όργανο και συνέθετε μουσική. Προς το τέλος τής ζωής του ασχολήθηκε εμπεριστατωμένα με τα νομικά, που είχε ξεκινήσει να σπουδάσει και εγκατέλειψε για χάρη της ιατρικής. Ακόμα, θεμελίωσε μια νέα επιστήμη, την Οργονομία, που ερμηνεύει και μελετά τους νόμους κίνησης τής οργόνης ατομικά στον κάθε άνθρωπο, συνολικά στην κοινωνία και γενικότερα στη φύση.

Έχει γράψει εκατοντάδες άρθρα, δεκάδες βιβλία και περιμένει τους ερευνητές ασύλληπτος σε έκταση όγκος αρχείων, που είδαν το φως τής δημοσιότητας το 2007, με το άνοιγμα των αρχείων του, 50 χρόνια από το θάνατό του, όπως είχε ζητήσει ο ίδιος να γίνει με τη διαθήκη του.

Η στροβιλιστική περιέλιξη, η σπείρα, η δίνη, η υπέρθεση δύο υλικών σωμάτων ή δύο ενεργειακών ρευμάτων, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο τρόπος που δημιουργείται η ζωή.

Τη σπειροειδή κίνηση την βλέπουμε παντού στη φύση. Από τα πανάρχαια οστρακόδερμα, έως το σχηματισμό των γαλαξιών.

Ξετυλίγεται μέσα από μύθους, θρησκευτικές δοξασίες και θρύλους.

Είναι χαραγμένη στα εδάφη τής Νάζτκα στο Περού, πάνω σε βράχους, αλλά και σε προϊστορικά μεγαλιθικά μνημεία.

Σχηματίζεται με μύριους τρόπους στα έμβια όντα, από τα πανάρχαια όστρακα, στο μαγευτικό μπλε σπιράλ στις αποικίες των μεδουσών, στο σχηματισμό οργάνων ζώων και φυτών, έως το αίμα μας που κινείται, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, σπειροειδώς.

Ζωγραφίζεται σε μικρά ή τεράστια καλλιτεχνήματα στους τοίχους τής αρχαίας Θήρας, αλλά και σχεδόν σε κάθε αγγείο τής μινωικής εποχής στην Κρήτη και Σαντορίνη. Αποτυπώνεται στα ιερά των ιερών, τα χρυσά αγγεία των Μυκηναίων, σαν να τονίζει ότι είναι το μοναδικό μήνυμα που πρέπει να υπάρχει πάνω τους, με στόχο την επικοινωνία με τη δύναμη που το συνδέει και την εκπροσωπεί.

Η σπείρα είναι το μοναδικό σύμβολο που υπάρχει εντός κι εκτός των ιερών χρυσών αγγείων των Μυκηναίων, μιας μεταβατικής ειρηνικής πατριαρχικής κοινωνίας, στο βασίλειο τού Νέστορα, που ακόμα γνώριζε ότι πρέπει να αποτυπώσει την ισχύ τού Αιθέρα σε ό,τι πιο ιερό διέθετε για να μπορεί να έχει τη “συμπάθεια” και ίσως ένα μικρό μέρος τής ισχύος του.

Η σπείρα αγγίζει απαλά και προστατεύει όλα τα κεφάλια των αρχαίων κορασίδων με τη δομή τού ιερού κόμπου, αλλά βρίσκεται και σε όλες τις κόμες των πανέμορφων Κούρων.

Τη βλέπουμε στο ιερό σύμβολο γιν – γιαν, αλλά και σκαλισμένη σε κρυφούς βράχους στο Ιερό των Θεών στη Σαμοθράκη.

Στην ουσία κατακλύζει, σχεδόν αόρατη, κάθε έκφραση της ύλης και της ζωής, από το σπιν του ηλεκτρονίου, έως το στροβιλισμό των γαλαξιών.

Σχηματίζει τους κυκλώνες, τους τυφώνες, τα πανέμορφα βόρεια και νότια σέλαα, και εκφράζεται σχεδόν σε κάθε σχηματισμό στο Σύμπαν.

Αν προσέξουμε τη δομή και το εύρος έκφρασης τής σπείρας, ίσως τη συνδέσουμε με τον Αιθέρα. Αν γνωρίσουμε τις ανακαλύψεις τού Ράιχ, τότε θα αντιληφθούμε ότι μιλάμε για την οργόνη. Ίσως από εδώ και στο εξής κατανοήσουμε ότι το Θείο έχει ως κυριότερο εργαλείο σχηματισμού τής πλάσης  τη στροβιλιστική ενέργεια τής οργόνης.

Ένα από τα πλέον γνωστά αξιώματα στο χώρο τής τέχνης είναι ότι αυτή αποτελεί προσπάθεια των ανθρώπων να επηρεάσουν τον κόσμο, αλλά και να επικοινωνήσουν μαζί του.

Με άλλα λόγια με την τέχνη τους οι αρχαίοι καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες δεν εξυπηρετούσαν μόνο σκοπούς επιρροής και επικοινωνίας, αλλά και ανάγκες καθημερινής επιβίωσης, βοήθειας και κατεύθυνσης στο δύσκολο και άγνωστο κόσμο, αλλά και την ώθηση λύτρωσης και καθαρμού.

Ίσως η τάση που τους ωθούσε να επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά το σύμβολο τής σπείρας, ερμηνεύεται από το γεγονός μιας όρασης διαφορετικού είδους, που σήμερα έχουν τη δυνατότητα να διαθέτουν μόνο οι τελευταίου τύπου ειδικοί φωτοενισχυτές. Αυτοί “βλέπουν” το αόρατο πεδίο τής εκπεμπόμενης ενέργειας από ανθρώπους και φυτά, αποτυπώνοντας την σε φιλμ, ανοίγοντας έτσι την πόρτα αντίληψης για εμάς τους “τυφλούς”, στα βιοφωτόνια. (Η φωτογραφική απόδειξη εκπομπής βιοφωτονίων από φυτά είναι εύκολα αντιληπτή με τη φωταύγεια χλωροφύλλης σε κομμένο φύλλο γερανιού στο απόλυτο σκοτάδι – έκθεση ένα λεπτό -. Η εκπομπή βιοφωτονίων αρχίζει μετά από πέντε ώρες σε απόλυτο σκοτάδι – έκθεση 120 λεπτών. . http://www.liebertonline.com/doi/abs/10.1089/107555304322848922

Συνεχείς σπείρες αποτελούν εδώ το κυρίαρχο μοτίβο, μέσα και έξω από το ολόχρυσο καλλιτέχνημα, που βρέθηκε στα ανάκτορα τού Νέστορα. Το ερώτημα είναι γιατί σε ένα από τα πολυτιμότερα σκεύη, (όπως και σε πολλά άλλα παρόμοια), ο πολιτισμός τού βασιλείου τού Νέστορα συντηρούσε την παράδοση να τα στολίζει με σπείρες.

Η όραση των ανθρώπων των μητρογραμμικών κοινωνιών ήταν πιθανώς ριζικά διαφορετική και πιθανότατα ποιοτικά και ειδικά καλύτερη από εκείνη των ατόμων στις αρχαίες πατριαρχικές κοινωνίες, στις μεταγενέστερες και τη δική μας.

Αν εικάσουμε ότι ένα μεγάλο μέρος τής τέχνης δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προσπάθεια αναπαράστασης τής πραγματικότητας και επιθυμία επιρροής της, τότε οι σπείρες που βλέπουμε παντού σε όλο τον αρχαίο μητρογραμμικό κόσμο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αναπαράσταση των στροβιλισμών τού Αιθέρα.

Άποψη από την κεντρική αίθουσα τού ανακτόρου τού Νέστορα. Από τα υπολείμματα που βρέθηκαν αναπλάστηκε το σχέδιο το οποίο διαθέτει στο κέντρο του σπειροειδή κύκλο. Δείτε την τεχνητή αναπαράσταση κατωτέρω.

Οι μητρογραμμικοί πολιτισμοί έβλεπαν τον κόσμο, με χαλαρά και τρυφερά μάτια, παρατηρώντας – μεταξύ άλλων και τον αιθέρα. Έβλεπαν δηλαδή τις στροβιλιστικές κινήσεις του στην ατμόσφαιρα και μπορούσαν να παρατηρούν τις επιρροές του. Με ποιο τρόπο άλλαζε τον καιρό, πώς έφερνε τη βροχή και το χαλάζι, τα χιόνια και τις λιακάδες. Με λίγα λόγια πώς ο αιθέρας άλλαζε τη ζωή τους με τις καλές ή κακές σοδειές που τους πρόσφερε. 
Πώς διαμόρφωνε την τύχη των ταξιδιών τους με τις καταιγίδες, τις φουρτούνες ή τη γαληνεμένη θάλασσα, δίνοντάς τους τη δυνατότητα επικοινωνίας και ανταλλαγής αγαθών.

Ότι ο αιθέρας, δηλαδή η κοσμική ενέργεια τού κενού που κυνηγά να “πιάσει” η κλασική φυσική είναι πράγματι αυτός που διαμορφώνει τον κόσμο, φαίνεται να το πιστεύει ακράδαντα ένας από τους πλέον ειδικούς και παραδοσιακούς επιστήμονες, με πλήθος διακρίσεων και επιστημονικών εργασιών. Καθηγητής αστροφυσικής και πρόεδρος τού τμήματος Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Case Western Reserve στο Κλίβελαντ τού Οχάιο, ο Lawrence Krauss γράφει στο βιβλίο “Σκοτεινή ύλη” (εκδόσεις ΤΡΑΥΛΟΣ), τα εξής χαρακτηριστικά:

“Το κενό τής σύγχρονης θεωρίας στοιχειωδών σωματιδίων είναι πράγματι ένας παράξενος τόπος. Από την αμετάβλητη ‘κενή περιοχή’ κατέληξε σε έναν ενεργό στίβο, στον οποίο μπορούν να δημιουργηθούν ή να καταστραφούν σωματίδια. Όπως σύμφωνα με την υπόθεση τού Νεύτωνα, το φως διέγειρε κύματα στον αιθέρα, σήμερα οραματιζόμαστε τα στοιχειώδη σωματίδια ως διεγέρσεις τής κατάστασης τού κενού. Μάλιστα αυτό το κενό ίσως αποτελεί την ‘πηγή’ τού συνόλου τής ύλης και τής ενέργειας στο σύμπαν”.

Για να μην μας αφήσει καμία αμφιβολία για την πανίσχυρη ουσία τού κενού (ή τού αιθέρα) σημειώνει:

“Στην ιστορία τής φυσικής ίσως τίποτε άλλο δεν μοιάζει περισσότερο με την πεμπτουσία τού Αριστοτέλη, από την πιθανότητα ο κενός χώρος να περιέχει τους σπόρους τής έσχατης μοίρας μας”.

Και συνεχίζει για να μας πει ότι παλαιότερα ήταν αδιανόητο να τολμήσει να πει κάποιος πως το κενό είναι η ουσία τού Σύμπαντος:

“Αξίζει να γυρίσουμε πίσω και να θυμηθούμε πόσο πραγματικά τερατώδης είναι η θεώρηση ότι ο κενός χώρος παρέχει την κυρίαρχη ενέργεια που ευθύνεται για τη συνολική δυναμική τού σύμπαντος”.

Ενώ στο τελευταίο κεφάλαιο τού βιβλίου του υποστηρίζει πως επιστρέφουμε ολοταχώς στο αιθέρα:

“Δεν μπορώ να κλείσω αυτό το βιβλίο χωρίς να εξετάσω, έστω και εν συντομία την πιθανή φυσική που ίσως να συνδέεται με την πιο εκπληκτική εν δυνάμει ανακάλυψη τού εικοστού αιώνα: ότι ο κενός χώρος ίσως κυριαρχεί στην ενέργεια τού σύμπαντος, διέπει την έσχατη μοίρα του και υπερκεράζει κάθε μορφή ύλης, ακόμη και τη σκοτεινή ύλη, σε έσχατη κοσμική σπουδαιότητα. Με μια τέτοια συζήτηση επιστρέφουμε ολοταχώς στον αιθέρα και την πεμπτουσία του Αριστοτέλη”….

Εδώ δεν μιλάει ο αστροφυσικός μας για την επιρροή των κυμάτων ή τού καιρού από τον αιθέρα, όπως εγώ ο άσχετος, τόλμησα να κάνω πιο πάνω. Ισχυρίζεται το ανήκουστο. Ότι “η συνολική δυναμική τού σύμπαντος” χρωστά τη δομή της και την ύπαρξή της στην κυρίαρχη ενέργεια που δεν είναι άλλη παρά η πεμπτουσία τού Αριστοτέλη, δηλαδή ο Αιθέρας!

Το κλασικό μοτίβο των μητρογραμμικών κοινωνιών είναι η κυματοειδής φύση τής σπείρας. Τη βλέπουμε αποτυπωμένη σχεδόν σε κάθε μεγαλιθικό μνημείο, σε κάθε αγγείο, σε κάθε τεχνούργημα, ακόμα και σε είδη καθημερινής χρήσης, όπως στο εσωτερικό τής μπανιέρας του αρχαίου βασιλιά Νέστορα.

Η πίστη στις δυνάμεις τής σπείρας είναι σαφέστατη στον προσεκτικό παρατηρητή που βρίσκεται στα αρχαία ανάκτορα τού Νέστορα. Για παράδειγμα στον κεντρικό χώρο υποδοχής, το μεγάλο δάπεδο έχει κεντρικό μοτίβο μια ακόμα τεράστια σπείρα μαζί με άλλα βοηθητικά καλλιτεχνήματα.

Άποψη από το εσωτερικό τής μπανιέρας τού βασιλιά Νέστορα, με τις σπείρες ζωγραφισμένες σε όλη την εσωτερική περιφέρεια. Προφανώς για να "ενεργοποιούν" το νερό και να δίνουν την απαραίτητη δύναμη και σοφία στον βασιλιά για την εκτέλεση των δύσκολων καθηκόντων του.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το σύμβολο γιν-γιαν συμβόλιζε και συμβολίζει την ανώτατη θεϊκή ισχύ αλλά και τη φύση τού κόσμου. Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ακόμα σπείρα που το ένα μέρος της εισχωρεί και ταυτόχρονα αγκαλιάζει το άλλο.

Οι Μαορί ιθαγενείς στη Νέα Ζηλανδία ζωγράφιζαν σπείρες σε κάθε σημείο τού σώματός τους, επειδή πίστευαν ότι αυτές είναι που εκπροσωπούν την ανώτατη δύναμη. Θεωρούσαν πως μπορούσαν να χειρίζονται την ενέργειά τους και να την κυριαρχούν. Ταυτόχρονα πίστευαν ότι τους έδιναν (οι ζωγραφιές σπείρας στο σώμα τους) το κλειδί για την αιώνια αθανασία, επειδή η ψυχή τους, αν τις είχε πάνω της κατά τη διάρκεια τού ταξιδιού της, δεν θα εξοντωνόταν από το τρομερό τέρας τού Κάτω Κόσμου αλλά θα ζούσε αιώνια.

Η θρησκευτική πίστη στη δύναμη τής σπείρας και η ανάγκη να ζωγραφιστεί σχεδόν σε όλο το σώμα των Μαορί, είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά ανθρωπολογικά ευρήματα. Είναι σαφές ότι αυτό γεγονός έχει περάσει απαρατήρητο από ανθρωπολόγους και κοινωνιολόγους, ενώ δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια έως τώρα για να συνδεθεί μια τέτοια χαρακτηριστική θρησκευτική δοξασία με την σπειροειδή κίνηση τής ενέργειας, τού αιθέρα ή τής οργόνης.

Σπείρες καλύπτουν κάθε τετραγωνικό εκατοστό στο πρόσωπο ενός Μαορί. Η πίστη αυτού τού λαού στη δύναμη τής σπείρας αποτελεί ένα αναπάντητο μυστήριο.

Το πλέον ενδιαφέρον και μοναδικό στην ολότητά αποδεικτικό κοινωνικό φαινόμενο, αποτελούν οι κάτοικοι της Θήρας, οι οποίοι με επιμονή που “τρελαίνει” ζητούσαν από τους καλλιτέχνες τους να ζωγραφίζουν σπείρες παντού. Το σημαντικότερο εύρημα είναι ότι αυτές οι σπείρες διέφεραν σημαντικά από όλες τις άλλες που απαντώνται σε κάθε σημείο της Γης.

Μερικές είναι τεράστιες. Βρέθηκε σπείρα με ύψος 12 μέτρων, όπως δήλωσε ο καθηγητής αρχαιολογίας Ντούμας, υπεύθυνος των ανασκαφών στη Σαντορίνη τα τελευταία 20 χρόνια. Η μοναδική επιμονή των αρχαίων υπηρετών τής τέχνης σε αυτό το είδος τής σπειροειδούς ζωγραφικής προκαλεί αναπάντητα ερωτήματα.

Όταν μάλιστα οι αναλογίες των σπειρών συνδέονται με προχωρημένα μαθηματικά, που είναι αδύνατο να γνώριζαν οι κάτοικοι τής Θήρας, επειδή αυτά ανακαλύφθηκαν εκατοντάδες αιώνες αργότερα, τότε το μυστήριο γίνεται ακόμα μεγαλύτερο.

Μια άλλη σπείρα, όπως αναφέρει ο κ. Ντούμας, που βρέθηκε στη Θήρα είχε τόσο τέλειες αναλογίες, που ήταν σαν να “μιλούσε”. Τι θα μπορούσε να έλεγε;

Οι αναλογίες μου είναι τόσο μαθηματικά τέλειες, που κάποιος μαθηματικός εγκέφαλος στέλνει μήνυμα στους θεούς και στους ανθρώπους.

Στην ιστορική πορεία τής τέχνης η μια περίοδος διαδέχεται την άλλη. Στην μητρογραμμική κοινωνία τής 2ης και 3ης χιλιετίας, βλέπουμε το σχήμα τής σπείρας σε όλη την Ελλάδα, με κορωνίδα τα δημιουργήματα τής Κυκλαδικής και Μινωικής τέχνης που εκφράζουν ολοφάνερη αγάπη προς τη ζωή και τη φύση.

Ακόμα και η διάδοχος κατάσταση, η μυκηναϊκή, παρά το γεγονός ότι εκείνη την εποχή οι κοινωνίες έχουν υποστεί τη δραματική και βίαιη μετάβαση στην πατριαρχία, εμφανίζει δομές σαφώς επηρεασμένες από το προηγούμενο καθεστώς. Βλέπουμε δηλαδή να συνυπάρχουν “αγκαλιά” με τα έντονα, σχεδόν χειρουργικά και κοφτερά δημιουργήματα τέχνης τής πατριαρχίας, τα σπειροειδή αποτυπώματα τής κρυμμένης πλέον τρυφερότητας, τής χαράς τής ζωής και τού γήινου παραδείσου που πνέει τα λοίσθια.

Η γεωμετρική τέχνη που κυριαρχεί σταδιακά, καθώς επικρατεί η πατριαρχία, απομακρύνεται ριζικά από την γεμάτη χαρά, τρυφερή, σχεδόν ερωτική απεικόνιση της ορατής πραγματικότητας. Στις ακραίες εκφάνσεις της τα μοτίβα μας “διδάσκουν” γεωμετρία. Βλέπουμε τη σβάστικα να γίνεται η διάδοχη κατάσταση τής μιας σπείρας και τον μαίανδρο να διαδέχεται τις συνεχείς σπειροειδείς δομές. Μαζί με ομόκεντρους κύκλους, ημικύκλια, ευθείες και διάφορα τετράγωνα “τέρατα” η κυριαρχία τής γεωμετρικής εποχής αποτυπώνει έμμεσα αλλά σαφώς την κυριαρχία τής κακώς ευνοούμενης λογικής και τού κακώς εννοούμενου συμφέροντος, που προϋποθέτει την κυριαρχία των ισχυρών και τη συντριβή όλων των υπολοίπων.

Ψυχανεμίζεται κάποιος ότι οι άνθρωποι στις κοινωνίες τής πατριαρχίας μέσα από την τέχνη τους μάς “μιλούν” λέγοντάς μας ότι καταστέλλουν τον ανθρωπισμό τους, δηλαδή, τις αισθήσεις τους, τον έρωτά τους για τούς άλλους και την έμφυτη τάση τους για τη χαρά τής ζωής. Γίνονται αυστηροί, σκυθρωποί και άκαμπτοι, όπως η στρατιωτική πατριαρχική αγωγή τους. Σφιχτοδεμένοι, όπως το σφικτό φάσκιωμά τους κατά τη βρεφική ηλικία. Χαλιναγωγημένοι, όπως ακριβώς χαλιναγωγημένα πρέπει να είναι τα τρυφερά τους συναισθήματα και το απόλυτο δόσιμο και η αγάπη κατά τη σεξουαλική πράξη.

Η διαδοχή σπείρας στο εσωτερικό και μαίανδρου στο εξωτερικό είναι μοναδική σε αυτό το δάπεδο στο Δίον. Τα δύο κύρια σχήματα τής αρχαίας τέχνης τα ερμηνεύω ως εξής: Η μητρογραμμική κοινωνία διατηρεί κάποια ισχύ, καθώς τα δημιουργικά καμπύλα - τρυφερά σχήματά της συνυπάρχουν με τα τετράγωνα, γωνιώδη και επιθετικά τής πατριαρχίας που κερδίζει από τότε συνεχώς έδαφος... Το γεγονός ότι τα τρυφερά σχήματα βρίσκονται στο κέντρο ίσως σχετίζεται με το βαθυβιολογικό πυρήνα - την υγεία - κι εκφράζεται (ασυνείδητα) με αυτό τον τρόπο. Τα επιθετικά σχήματα που βρίσκονται στην περιφέρεια (μαίανδροι) ίσως σχετίζονται κι εκφράζονται (στο ασυνείδητο των καλλιτεχνών που τα δημιούργησαν) με το δευτερογενές κρυμμένο στρώμα, που είναι ο κάθε είδους βόρβορος.

Η υποτιθέμενη τετράγωνη λογική θα φέρει ένα υποτιθέμενο είδος “Χρυσού Αιώνα” στις πατριαρχικές κοινωνίες, μαζί με αιματηρούς επεκτατικούς πολέμους, την πανίσχυρη κεντρική εξουσία, τη δουλεία, το ψέμα, το κοινωνικό προσωπείο, τις σεξουαλικές διαστροφές. Θα επιβάλλει μια καθημερινή και απίστευτη βία και κυρίως τη μεταβολή τού στάτους τού μισού πληθυσμού.

Οι γυναίκες από το προσκήνιο περνάνε στο παρασκήνιο. Η τρυφερή κυριαρχία τους χάνεται και γίνονται αντικείμενα ωμής ηδονής και αναπαραγωγής. Ωστόσο, ορισμένες μορφές κοινωνικής δραστηριότητας στη βίαιη πατριαρχία θυμίζουν την τρυφερή εξουσία των γυναικών κατά τη μητρογραμμική περίοδο, επειδή προς το παρόν έχουν ένα σύνδεσμο με την άλλοτε πανίσχυρη θεά, διατηρώντας το προνόμιο τής ιεροσύνης.

 

Ο Βίλχελμ Ράιχ και η στροβιλιστική φύση τής οργονοενέργειας

Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΣΤΡΟΒΙΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΡΓΟΝΗΣ

Αρκετοί είναι εκείνοι που μη γνωρίζοντας αρκετά για τον επιστήμονα Βίλχελμ Ράιχ, έχουν πιστέψει τις συκοφαντίες συγκινησιακά πανουκλιασμένων ατόμων, που στο όνομα των πλέον ετερόκλητων συμφερόντων θέλησαν να εξαφανίσουν τις επιστημονικές ανακαλύψεις του.

Τα ποικίλα και διεφθαρμένα συμφέροντα που θίγονταν και θίγονται  από αυτές τις ανακαλύψεις κινήθηκαν εναντίον τού Ράιχ χωρίς συντονισμό αλλά με κοινό υπόβαθρο. Το φόβο που προκαλούσε η αλήθεια των όσων ανακάλυπτε.

Το πλέον συγκλόνιστικό γεγονός για τις ανακαλύψεις τού Ράιχ είναι ότι δεν τις δημιούργησε η φαντασία του, ούτε ήταν αυθαίρετες συλλήψεις, όπως με απίστευτη αθλιότητα είπαν και συνεχίζουν να λένε ορισμένοι. Αντίθετα προήλθαν από χιλιάδες κλινικές παρατηρήσεις και δεκάδες χιλιάδες εργαστηριακά πειράματα.

Κατωτέρω αναδημοσιεύεται μια από τις περιγραφές τού Ράιχ για το πώς άρχισαν να γίνονται ορατά τα πρωτόγνωρα ενεργειακά φαινόμενα που συνέβαιναν μέσα σε ένα είδος κλωβού Φαραντέι όπου επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι.

Σημειώνεται ότι ο Ράιχ με χιλιάδες πειράματα και κλινικές παρατηρήσεις είχε ήδη αντιληφθεί την ύπαρξη και ορισμένες από τις εκφάνσεις τής οργόνης. Ωστόσο επειδή θεωρούσε την ανακάλυψη αυτή, σχεδόν αδιανόητη, έκανε συνεχείς ελέγχους με διαφορετικά πειράματα για να εξακριβώσει περαιτέρω την ύπαρξή της. Μερικά από αυτά περιγράφει το απόσπασμα που ακολουθεί, με τα οποία κατέληξε στην επιβεβαίωση για τη στροβιλιστική φύση τής οργονενέργειας.

Το κείμενο που παρατίθεται βρίσκεται στο βιβλίο τού Ράιχ “Η Βιοπάθεια τού Καρκίνου”. Πρόκεται για μνημειώδες έργο, όπου ο αναγνώστης σχεδόν “κουράζεται” από την περιγραφή πολλών, (αλλά συνολικά ελάχιστων) πειραμάτων τού Ράιχ, που δημιούργησαν στον παραγωγικό και ιδιοφυή τρόπο σκέψης του αμέτρητες συσχετίσεις και εξαγωγή συμπερασμάτων σε πληθώρα παθολογικών φαινομένων, τόσο ειδικά στο άτομο όσο και γενικότερα στην κοινωνία.

“Τα τοιχώματα είναι από χάλκινο σύρμα, τα καλύπτουμε εσωτερικά με φύλλα σίδερου, για να περιορίσουμε στο ελάχιστο την επαφή τού εσωτερικού αέρα με τον εξωτερικό. Αφήνουμε μόνο μερικές χαραμάδες ή τρύπες για να εξασφαλίσουμε αρκετό αέρα για την αναπνοή. Κατόπιν καθόμαστε κάτω, στον εντελώς σκοτεινό κλωβό κι αφήνουμε τα μάτια μας να συνηθίσουν στο σκοτάδι.

Μετά από μισή ώρα περίπου, μια ακαθόριστη λάμψη αρχίζει να παίρνει τη θέση τού σκοταδιού. Τα μάτια μας ερεθίζονται από περίεργα φωτεινά φαινόμενα. Έχουμε την εντύπωση ότι αιωρούνται ατμοί ομίχλης με γκριζογάλανο χρώμα, στο εσωτερικό τού κλωβού. Αν συγκεντρώσουμε το βλέμμα μας σε ένα μόνο μέρος τού τοιχώματος βλέπουμε κινούμενα φωτεινά φαινόμενα. Όσο περισσότερο μένουμε στον κλωβό, τόσο πιο ευδιάκριτα γίνονται τα φαινόμενα. Ανάμεσα στους γκριζογάλανους ατμούς, παρατηρούνται φωτεινές κουκίδες με βαθύ μπλε-μοβ χρώμα. Μας θυμίζουν τα γνώριμα υποκειμενικά οπτικά φαινόμενα που δημιουργούνται αμέσως πριν κοιμηθούμε. Δημιουργείται εκ νέου το πρόβλημα. Είναι τα φαινόμενα μέσα ή έξω από τα μάτια μας;

Όταν κλείνουμα τα μάτια μας δεν εξαφανίζονται οι κουκίδες με το βαθύ μοβ χρώμα. Ερεθίζονται πραγματικά τα οπτικά μας νεύρα ή δεν είναι αληθινά τα φωτεινά φαινόμενα; Θεωρητικά, τα φαινόμενα θάπρεπε να εξαφανίζονται όταν τα μάτια μας είναι κλειστά και να ξαναεμφανίζονται όταν ανοίγουμε ξανά τα μάτια μας. Φυσικά υπάρχουν υποκειμενικά μετεικάσματα αλλά το θέμα δεν είναι και τόσο απλό. Πώς συμβαίνει να ερεθίζονται τα οπτικά μας νεύρα σε απόλυτο σκοτάδι και γιατί είμαστε ανίκανοι να “απαλλάξουμε τα μάτια μας” από αυτά τα φαινόμενα;

Όσο παρατείνουμε την παρατήρηση, τόσο πιο έντονα γίνονται τα φαινόμενα. Για παράδειγμα, στις ηλιόλουστες μέρες όταν δεν έχει υγρασία, μπορούν να φανούν λάμψεις σαν αστραπές στο μεταλλικό κουτί. Για να διώξουμε κάθε αμφιβολία για την ύπαρξη τής ατμοσφαιρικής οργονοενέργειας προτρέπω τους μαθητές μου να εξοικειωθούν εντελώς με αυτά τα φαινόμενα.

Πολλοί που πειραματίσθηκαν έπαθαν ελαφρά επιπεφυκίτιδα όταν έμειναν στον κλωβό Φαραντέι για μια ώρα ή και περισσότερο. Αφού κάτω από κανονικές συνθήκες τα μάτια παραμένουν σε απόλυτο σκοτάδι πρέπει να υπάρχει κάτι στον κλωβό που να ερεθίζει τα μάτια, να διεγείρει τα οπτικά νεύρα και να δημιουργεί την υπεραιμική επιπεφυκίτιδα.

Επαναλαμβάνουμε τις παρατηρήσεις στον σκοτεινό κλωβό μέχρι να βρούμε τρόπους να αναλύσουμε αυτά τα σπουδαία προβλήματα. Για παράδειγμα μπορούν τα γκριζογάλαζα και τα φωτεινα φαινόμενα με το βαθύ μοβ χρώμα να μεγαλώσουν με μεγεθυντικό φακό;

Κάθε μεμονωμένη φωτεινη κουκίδα δείχνει να εναλλάσσεται μεταξύ συστολής και διαστολής σαν να πάλλεται. Οι φωτεινές κουκίδες που περνούν δίπλα μας, ακολουθούν μια τροχιά κάπως έτσι:

Εξ αιτίας τού σχήματος τής τροχιάς του, το ονομάσαμε περιστρεφόμενο κύμα (Kreiselwelle). Η σημασία του θα ξεκαθαρίσει με τον καιρό. Η μπλε-μοβ κουκίδα φαίνεται να έρχεται από τους μεταλλικούς τοίχους σε ρυθμικά διαστήματα.

Μετά από δύο τρεις ώρες στον κλωβό, παρατηρούμε μια γκριζογάλανη λάμψη γύρω από την άσπρη μπλούζα μας. Μπορούμε να διαγράψουμε το περίγραμμα ενός άλλου ατόμου. Θαμπό αλλά απόλυτα ορατό. Ας μην μας αναστατώνει το γεγονός ότι αυτό το φαινόμενο έχει χαρακτήρα μυστικιστικό και στοιχειωμένο. Δεν υπάρχει τίποτα το μυστικιστικό γύρω από αυτό. Η ακτινοβολία φαίνεται να προσκολλάται στο ύφασμα και τα μαλλιά. Βάζουμε κάποιο φθοριούχο υλικό, όπως θειούχο ψευδάργυρο, σε βαμβακερό πανί και το στερεώνουμε στον τοίχο απέναντί μας. Δεν κάναμε λάθος. Η περιοχή τού βαμβακερού πανιού φαίνεται φωτεινότερη από το περιβάλλον της. Μέσα από μεγεθυντικό φακό βλέπουμε την ακτινοβολία να έχει αυξηθεί ξεκάθαρα. Μπορούμε να παρατηρήσουμε το ήδη γνώριμο σε μας τρεμόσβυμα και τις λεπτές φωτεινές ακτίνες.

Αφήσαμε μέσα στον κλωβό για μερικές ημέρες ένα χάρτινο δίσκο από θειούχο ψευδάργυρο. Τώρα τον λυγίζουμε αργά. Εκπέμπει δυνατή ακτινοβολία. Για έλεγχο εκθέτουμε ένα παρόμοιο δίσκο θειούχου ψευδαργύρου σε καθαρό αέρα, ή τον λυγίζουμε για πολύ χρόνο. Και στις δύο περιπτώσεις τα φωτεινά φαινόμενα εξαφανίζονται. Τώρα αφήνουμε το δίσκο ελέγχου από θειούχο ψευδάργυρο στο οργονοδωμάτιο για λίγες ημέρες. Όταν τον λυγίσουμε, τα φωτεινά φαινόμενα εξακολουθούν να υπάρχουν. Ο χάρτινος δίσκος, που είναι εμποτισμένος με θειούχο ψευδάργυρο έχει απορροφήσει οργονοενέργεια.

Ο σκοπός τού επόμενου πειράματός μας είναι να κάνουμε την οργονοενέργεια που υπάρχει μέσα στον κλωβό, να γίνει ορατή έξω από αυτόν. Ανοίγουμε ένα παράθυρο γύρω στις 5 τετραγωνικές ίνστες στο μπροστινό τοίχωμα τής συσκευής. Στο εσωτερικό μεταλλικό τοποθετούμε μια φθορίζουσα γυάλινη πλάκα τού τύπου που χρησιμοποιείται για να κάνει ορατές τις ακτίνες-Χ(1). Στο εξωτερικό ξύλινο τοίχωμα τοποθετούμε ένα μεταλλικό σωλήνα εφοδιασμένο με προσοφθάλμιο αμφικυρτο φακό που κάνει μεγεθύνσεις 6-10Χ. Ο σωλήνας κι ο φακός είναι κινητοί, έτσι που ο φθορίζων δίσκος μπορεί να παρατηρηθεί με ή χωρίς μεγέθυνση.

Μέσα στον κλωβό τοποθετούμε μια πράσινη λυχνία, τού τύπου που χρησιμοποιείται στην εμφάνιση πολύ ευαίσθητων φωτογραφικών πλακών. 
Η λυχνία η οποία ελέγχεται με ροοστάτη, παρέχει ασθενές φόντο για την ακτινοβολία. Σ’ αυτό το πείραμα ακολουθούμε το πρότυπο τής φύσης.
Η ακτινοβολία τής οργόνης είναι καθαρά ορατή στο φως τού νυχτερινού ουρανού. Για να αναπαράγουμε το τρεμόσβυμα των άστρων κάνουμε μερικές τρύπες στο τοίχωμα με διάμετρο 1/8 τής ίντσας. Μετά παρατηρούμε τη συσκευή από έξω, σε απόλυτο σκοτάδι.

Μέσα από τις τρύπες μπορούμε να αντιληφθούμε ένα φως που τρεμοσβύνει δυνατά. Το χρώμα του είναι μπλε.

Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό κινήσεων που μπορούμε να παρατηρήσουμε πάνω στον φθορίζοντα δίσκο: Μπορούν να διακριθούν ταχύτατες φωτεινές γραμμές, και μεμονωμένες φωτεινές λάμψεις με τη μορφή κουκίδων και γραμμών. Μετά από λίγο βλέπουμε ατμούς με βαθύ μοβ χρώμα, να αναδύονται από τα ανοίγματα. Η περιοχή τής ορατής ακτινοβολίας είναι ένα ξεκάθαρα καθορισμένο τετράγωνο στο μαύρο τού κλωβού. Το τρεμόσβυμα και τα διάφορα φωτεινά φαινόμενα είναι ορατά μόνο μέσα στην περιοχή τού τετραγώνου. Με το μεγεθυντικό φακό, τα φωτεινά φαινόμενα είναι πιο ευδιάκριτα. Στην πραγματικότητα είναι δυνατό να ξεχωρίσεις τις ακτίνες μεταξύ τους. Σε ξηρό, καθαρό καιρό τα φαινόμενα είναι πιο ευδιάκριτα κι έντονα από ό,τι σε συννεφισμένο και βροχερό καιρό. Η παρατήρησ τής ακτινοβολίας στον κλωβό Φαραντέι γίνεται πιο καλή με τη χρήση τού οργονοσκόπιου.

Πώς μπαίνει η ενέργεια στον κλωβό; 
Το συρμάτινο πλέγμα θα έπρεπε να γειώνει κάθε ηλεκτρομαγνητική ενέργεια. Το εσωτερικό του κλωβού θα έπρεπε να μην έχει κανένα ηλεκτρικό φορτίο. Αλλιώς, δεν θα μπορούσαμε να τον χρησιμοποιήσουμε για την εκτέλεση πειραμάτων χωρίς επιρροή.

Μπορεί η ενέργεια στον κλωβό να είναι ηλεκτρισμός; Έχουμε τώρα δύο βασικές εργασίες να κάνουμε:

1. Να κατανοήσουμε τις ιδιότητες τής ακτινοβολούσας ενέργειας, τής οργόνης, που τώρα έγινε ορατή.

2. Να ερευνήσουμε τη σύνδεση οργονοενέργειας και ηλεκτρισμού”.

Ο Αιθέρας και οι Στροβιλιζόμενες Δομές Μικρές εισαγωγικές νύξεις σε ένα μέγιστο θέμα: Το φόβο τής πατριαρχικής Ανθρωπότητας για τον Αιθέρα

Η στροβιλιστική περιέλιξη, η σπείρα,η σπειροειδής κίνηση, η δίνη, η υπέρθεση δύο υλικών σωμάτων ή δύο ενεργειακών ρευμάτων, δεν είναι τίποτα άλλο η έκφραση τού κώδικα που χρησιμοποιεί ο Θεός ή η Φύση για να δημιουργεί.

 

Τη σπειροειδή κίνηση την βλέπουμε παντού στη φύση. Την αναγνωρίζουμε πολύ βαθιά χαραγμένη στο παρελθόν, από τα πανάρχαια σπειροειδή οστρακόδερμα, έως τις εσχατιές τού Σύμπαντος με τους σπειροειδείς γαλαξίες.

Τη βλέπουμε να ξετυλίγεται μέσα από μύθους, θρησκευτικές δοξασίες και θρύλους.

Τη βλέπουμε χαραγμένη με σπείρες στα εδάφη τής Νάζτκα στο Περού.

Την αναγνωρίζουμε πάνω σε βράχους, αλλά και χαραγμένη σχεδόν σε όλα τα προϊστορικά μεγαλιθικά μνημεία.

Τη βλέπουμε στο μαγευτικό μπλε σπιράλ ορισμένων μεδουσών στον πυθμένα των θαλασσών, αλλά και ανάγλυφη αυτή και μόνο αυτή, στα ιερά χρυσά αγγεία των Μυκηναίων.

Η σπείρα ζωγραφίζεται σε καλλιτεχνήματα ή σε μικρές και τεράστιες τοιχογραφίες στην αρχαία Θήρα, αλλά και σχεδόν σε κάθε αγγείο τής μητρογραμμικής μινωικής εποχής στην Κρήτη και τη Σαντορίνη.

Ο σπειροειδής ιερός κόμπος  αγγίζει απαλά και προστατεύει όλα τα κεφάλια των αρχαίων κορασίδων με τη δομή τού ιερού κόμπου, αλλά τη βλέπουμε και σε όλες τις κόμες των πανέμορφων Κούρων.

Τη βλέπουμε στο ιερό σύμβολο τής μυστικιστικής ανατολής το γιν και γιαν, αλλά και σκαλισμένη σε κρυφούς ιερούς βράχους στο Ιερό των Θεών στη Σαμοθράκη.

Στην ουσία κατακλύζει,  κάθε έκφραση της ύλης και της ζωής, από το σπιν του ηλεκτρονίου, και τη σπειροειδή δομή των μαγνητικών γραμμών έως το αίμα μας που κινείται σπειροειδώς.

Η σπείρα εκφράζει, σχηματίζει και κινεί εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια τους κυκλώνες, τους τυφώνες, και τα πανέμορφα βόρεια και νότια σέλαα.

Αν προσέξουμε τη δομή και το εύρος έκφρασης τής σπείρας, θα οδηγηθούμε πιθανώς στην αρχαία ονομασία της. Τον Αιθέρα. Τότε ίσως κατανοήσουμε τους θεούς που οργίστηκαν τρομερά με τον Προμηθέα επειδή έδωσε στους ανθρώπους – όχι τη φωτιά – αυτή μπορούσε να τη δώσει κι ένας κορμός δέντρου που τον έκαψε ένας κεραυνός, αλλά τη στροβιλιζόμενη και πανταχού παρούσα ενέργεια, τη λάμψη τού φωταυγούντα αιθέρα. Πρόδωσε το απόλυτο μυστικό τους. Το αιθερικό εργαλείο χτισίματος τής πλάσης. Το αειφόρον φως.

Επειδή η  αλλοίωση τής πραγματικότητας βρίσκεται παντού και αυτό δεν ομολογείται πουθενά, αυτό μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι η αντίληψη τής βαθιάς αλήθειας τρομάζει, προκαλεί δέος και διαρκή ανασφάλεια. Άρα θα πρέπει να μένει αλλοιωμένη και κρυμμένη.

Κείμενα του: Κώστα Μουσουλιώτη

Από την ιστοσελίδα:  http://yperthesi.wordpress.com