Επαναδημοσιεύεται από τις 25/01/2011
Ο Βίλχελμ Ράιχ ήταν ο άνθρωπος που είχε ασυνήθιστο μυαλό καταφέρνοντας να αναλύσει το ολοφάνερο, δηλαδή τον ενεργειακό παλμό στην έμβια και άβια φύση, καθώς και τις σημαντικότατες προεκτάσεις του στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
“Ξέρω πολύ καλά ότι το ανθρώπινο είδος γνώριζε την ύπαρξη μιας παγκόσμιας ενέργειας σχετιζόμενης με τη ζωή εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, το κύριο έργο της φυσικής επιστήμης συνίσταται στο να κάνει αυτή την ενέργεια χρησιμοποιήσιμη. Αυτή είναι η μοναδική διαφορά ανάμεσα στη δική μου δουλειά και όλη τη προηγούμενη γνώση.” Wilhelm Reich
“Ο έρωτας, η εργασία και η γνώση είναι οι αστείρευτες πηγές της ζωής μας, αυτές πρέπει και να την κυβερνούν” W. Reich
Ο Ράιχ αποτελεί μοναδική περίπτωση σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία, ως ο επιστήμονας που συκοφαντήθηκε και πολεμήθηκε, όσο κανένας άλλος, από τα πλέον αλλότρια συμφέροντα και -ισμούς. Το γεγονός που κάνει μοναδική την πορεία του είναι ότι αποτέλεσε στόχο από μηχανισμούς έξι κρατών. Τής κομουνιστικής ΕΣΣΔ, τής ναζιστικής Γερμανίας, τής καπιταλιστικής Αμερικής, τής Δανίας, Σουηδίας και Νορβηγίας.
Εξαιτίας της πολεμικής που δεχόταν αναγκάστηκε να μεταναστεύσει σε 5 κράτη, χωρίς να διακόψει την κοινωνική του συνεισφορά, τη συγγραφή βιβλίων και άρθρων, τη διεξαγωγή πρωτοποριακών πειραμάτων και την πραγματοποίηση επαναστατικών ανακαλύψεων. Ας μην ξεχνάμε, ότι ο Ράιχ είχε τη χαρά της ζωής μέσα του.
Όπως έλεγε ο καλύτερος φίλος του Simeon Tropp: "μπορούσε να βρίσκει ευχαρίστηση κι ευτυχία ακόμα και όταν βρισκόταν στις χειρότερες στιγμές τής ζωής του."
Το 1920 κι ενώ ο Ράιχ ήταν ακόμα φοιτητής τής ιατρικής γίνεται μέλος τής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας τής Βιέννης. Προς μεγάλη έκπληξη μεγαλύτερων και «εμπειρότερων» ψυχαναλυτών, ο Φρόιντ προάγει τον “πιτσιρικά” Ράιχ ως πρώτο βοηθό στην Ψυχαναλυτική Πολυκλινική, (θέση που κατείχε από την ίδρυσή της μέχρι το 1928, παρά τον λυσσαλέο πόλεμο και τις συκοφαντίες σε βάρος του).
Στην πορεία καταλαμβάνει τη θέση τού αντιπροέδρου τής Πολυκλινικής από το 1928 έως το 1930, ενώ διορίζεται από τον Φρόιντ διευθυντής των Τεχνικών Σεμιναρίων για την Ψυχαναλυτική Θεραπεία από το 1924 έως το 1930. (Αυτή τη μέγιστη εκτίμηση τού Φρόιντ προς τις επιστημονικές του ικανότητες την πληρώνει με βαρύ τίμημα, όσο βρισκόταν στις θέσεις αυτές όσο και κατά τις επόμενες δεκαετίες!
Ο φθόνος ήταν η κινητήρια δύναμη των μικρομέγαλων ανθρωπάκων που τον συκοφαντούσαν συστηματικά).
Στην πορεία καταλαμβάνει τη θέση τού αντιπροέδρου τής Πολυκλινικής από το 1928 έως το 1930, ενώ διορίζεται από τον Φρόιντ διευθυντής των Τεχνικών Σεμιναρίων για την Ψυχαναλυτική Θεραπεία από το 1924 έως το 1930. (Αυτή τη μέγιστη εκτίμηση τού Φρόιντ προς τις επιστημονικές του ικανότητες την πληρώνει με βαρύ τίμημα, όσο βρισκόταν στις θέσεις αυτές όσο και κατά τις επόμενες δεκαετίες!
Ο φθόνος ήταν η κινητήρια δύναμη των μικρομέγαλων ανθρωπάκων που τον συκοφαντούσαν συστηματικά).
Τον Ιανουάριο του 1927 ασθενεί από φυματίωση, από την οποία θεραπεύεται μετά 3,5 μήνες. Στη συνέχεια προωθείται στη διοικούσα επιτροπή τής Ψυχαναλυτικής Ένωσης τής Βιέννης, παρά την έντονη αντίθεση του Federn, ενός ηλικιωμένου και έμπειρου ψυχαναλυτή.
Τον ίδιο μήνα προσχωρεί στο Σοσιαλιστικό Κόμμα τής Αυστρίας και στη συνέχεια μετά συστηματική μελέτη τού «Κεφαλαίου» τού Μαρξ, αρχίζει προσπάθειες για να ενώσει ψυχανάλυση και μαρξισμό διαμορφώνοντας το κίνημα που άφησε εποχή ως sex-pol.
Τον ίδιο μήνα προσχωρεί στο Σοσιαλιστικό Κόμμα τής Αυστρίας και στη συνέχεια μετά συστηματική μελέτη τού «Κεφαλαίου» τού Μαρξ, αρχίζει προσπάθειες για να ενώσει ψυχανάλυση και μαρξισμό διαμορφώνοντας το κίνημα που άφησε εποχή ως sex-pol.
