ΠΕΡΙ ΤΟΥ "ΣΥΓΚΕΚΑΛΥΜΜΕΝΟΥ ΥΜΝΟΥ" ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ...

Yπάρχει από καιρό στο διαδίκτυο και σε μορφή κειμένου, αλλά και σε μορφή βίντεο,  υλικό που παρουσιάζει το Ελληνικό αλφάβητο να δομή  έναν ‘συγκεκαλυμμένο ύμνο’ προς τον ήλιο με βάση κάποια από τα ψηφία του. 
Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή όλων των  φιλοπατρίδων αποδεκτών του κειμένου αυτού, πριν ενστερνισθούν το περιεχόμενο του. 

Κάτι που εμπίπτει στην αντίληψη μας και  εκ πρώτης όψεως δείχνει να προσδίδη κάποια αόριστα μαγική ιδιότητα στον πολιτισμό μας δεν είναι πάντα χρυσός επειδή απλά γυαλίζει. 
Πολύ συχνά, άλλοι εσκεμμένα, άλλοι από άγνοια ή και από απλή διάθεση για εντυπωσιασμό, προκαλούν  ζημία στον πολιτισμό μας και γι’ αυτό θα  παρακαλέσω να διαβαστούν τα παρακάτω με προσοχή...


Σύμφωνα λοιπόν με το υλικό αυτό, το αλφάβητο μας συνθέτει έναν ύμνο ! Μια θρησκευτικής φύσεως προσευχή - επίκληση η οποία  λειτουργεί δήθεν ‘μυστηριακά’ μέσα σε αυτό και με αυτό το σκεπτικό καλλιεργείται ο ισχυρισμός ότι παρέχει μια ισχυρή ‘δονητική’ επίδραση επάνω στους εκφωνούντες.



Αποκωδικοποιώντας -σύμφωνα με το υλικό αυτό πάντα- τα γράμματα με την γνωστή διάταξη, ας δεχθούμε για την οικονομία του λόγου ότι μπορεί να έγινε ‘σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης’ όπως αναφέρεται συνήθως και έτσι υποτίθεται ότι παράγονται τα ακόλουθα:



“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η,

Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!”



Κατ’ αρχάς είναι αναγκαίο  να επισημανθή το αυτονόητο :

Ότι δεν έχει καμία απολύτως σημασία εάν αυτή η ‘αποκωδικοποίηση’ έγινε σύμφωνα με αρχές της Ερμητικής επιστήμης ή με τις αρχές οποιασδήποτε άλλης μεθόδου αποκρυπτογράφησης σήμερα, αλλά αντίθετα πρέπει να αναρωτηθούμε σύμφωνα με ποιό σκεπτικό θα μπορούσε να έχει γίνει μια τέτοια ‘κωδικοποίηση’ και κρυπτογράφηση κατά την αρχαϊκή εποχή !



Σε επόμενο βήμα της ‘αποκωδικοποιήσεως’ αυτής, προστίθενται αυθαίρετα κάποια συνδετικά και ρήματα ως ‘εννοούμενα’ που υποτίθεται ότι έχουν παραληφθεί, κι έτσι έχουμε μια «εξ’ αποκαλύψεως κοσμογονική  επίκληση» προς την πηγή του Φωτός, δηλαδή τον Ήλιο:



“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.

ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.

(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ), ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ  ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,

ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ, Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)”.



Ακολουθεί η παρουσίαση της ‘κρυφής’ σημασίας των ονομασιών σύμφωνα με αυτήν την ‘προσευχή’, αφαιρουμένων σιωπηρά σε αυτή τη φάση όσων γραμμάτων δεν εξυπηρετούν την εν λόγω κατασκευή :



Αλ = Ο νοητός ήλιος (ανύπαρκτη λέξη ) -  Φά-ος = το φώς.

Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι) - Τα = δοτική άρθρου

         δωρικού τύπου, τη, εις τήν. (εδώ φαίνεται τυχαίνει να εξυπηρετή να πάρουμε και 

        το -Βή- και το –τα- μαζί)

Γα = Γή (δωρικός τύπος) -  Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.

Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος. (ανύπαρκτη λέξη )

Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος - Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.

Στη = προστ. ρήμ. ίστημι - ΄Ιγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.

Ζη = προστ. ρημ. ζώ. (εδώ χρειάζεται μόνο το-–Ζη- όχι και το –τα- μαζί ! )

Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι. (Ούτε εδώ χρειάζεται το Ή-τα ολόκληρο)

Θη = προστ. ρημ. θέτω. (Ούτε εδώ χρειάζεται το Θή- και -τα μαζί )

Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ .(προκρούστεια εξίσωση)

Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά).

              (το γράμμα λεγόταν βέβαια ανέκαθεν -πι- και όχι –πα- ή –παλ-, αλλά εδώ κατά τα φαινόμενα δεν εξυπηρετεί  να το λέμε έτσι !

Δα = άλλος (;) τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)

Νύξ = (ουσ.) νύχτα.

Ο = (αναφ.) το οποίο, που.

Φύ(οι)= ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).



Στην παραπάνω λίστα δεν συμπεριλαμβάνονται, όχι μονάχα σύγχρονα γράμματα όπως τα : κάπα, λάμδα μί, ξί, ταύ, ύψιλον, χί ψί, και ωμέγα αλλά και τα αρχαία  δίγαμα, σαμπί και κόπα, που προφανώς δεν εμπεριέχουν για τον εμπνευστή  κάποια ‘απόκρυφα’ νοήματα.

Πρέπει να επισημάνω σε αυτό το σημείο πως μια τέτοια επιλεκτική χρήση των γραμμάτων αποδεικνύει πέραν των άλλων σημείων που θα αναλύσω παρακάτω, ότι ο εμπνευστής του δήθεν ‘ύμνου’ αυτού δεν χρησιμοποιεί ολόκληρο το Ελληνικό αλφάβητο αλλά επιχειρεί να προσδώση μια θρησκευτικής φύσεως σημασία σε αυτό, επιλέγοντας μερικά μόνο από τα γράμματα της σημερινής του μορφής !  

Έτσι φυσικά μπορεί το αλφάβητο να χρησιμοποιηθεί κατά βούλησιν, όπως δηλαδή κάνουμε όλοι, επιλέγοντας π.χ. μόνο τα  5 από τα 24 γράμματα για να γράψουμε την λέξη «ήλιος»



Έχουμε λοιπόν την τελική ‘σύγχρονη’ απόδοση σύμφωνα με τον εμπνευστή :



Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή !

Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται (!)

Ας γίνει ένα καταστάλαγμα για να μπορέσουν τα Εγώ (!) να ζήσουν,

να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.

Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν (!),

και κινδυνέψει να ταφεί το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην

αναβράζουσα ιλύ, και ας αναπτυχθεί η Ψυχή,

που είναι το μέγιστο, το σημαντικότερο όλων!



Έχουμε λοιπόν μια αλλοίωση των ονομάτων της Ελληνικής Αλφαβήτου.  
Βλέπουμε να παράγεται το παραπάνω αποτέλεσμα με αυθαίρετες προσθαφαιρέσεις επάνω σε λεκτικούς τύπους που δεν μαρτυρούνται σε κανένα κείμενο της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, ούτε ως Αλ ούτε ως Ελ,


Θα πρέπει να αναλογισθούμε ότι εάν κάποιος είχε κατασκευάσει έναν ‘ύμνο’ με βάση έστω ένα μέρος των γραμμάτων της Αλφαβήτου, θα έπρεπε να το είχε κάνει σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή οπότε θα είχε χρησιμοποιήσει ονομασίες από μία συγκεκριμένη Ελληνική διάλεκτο και όχι περισσότερες (οι τύποι Δα και Γα για την Γή , ανήκουν σε διαφορετικές διαλέκτους και διαφορετικές εποχές ! ) . 
Οπωσδήποτε αυτός ο κάποιος θα επιθυμούσε και αυτοί στους οποίους απευθύνεται να κατανοούν πλήρως την εν λόγω ταύτιση στην καθομιλουμένη τους και μάλιστα χωρίς να αναγκάζονται να φαντάζονται ή να υπονοούν λέξεις ή ολόκληρα τμήματα φράσεων, άλλα που πρέπει  να παραλείπονται και άλλα που πρέπει να προστίθενται. Εκτός βέβαια εάν παραπέμπει ο ερμηνευτής στην ύπαρξη μιας ξένης θρησκευτικής συνωμοτικής οργάνωσης στον Ελλαδικό χώρο και ξένης προς τα Ελληνικά ειωθότα !



Μιλάμε όμως για εποχές της Αρχαιότητος όπου οι εχθροί του Ελληνισμού δεν είχαν την οικονομική δύναμη των σημερινών,  που επιχειρούν με δόλια και πλάγια μέσα να καταστρέψουν τις αξίες της πανάρχαιας γλώσσας μας και ιδίως όταν μιλάμε για εποχές πραγματικής και ουσιαστικής ανεξιθρησκίας.
Ως εκ τούτου δεν τεκμαίρεται καμία ανάγκη απόκρυψης ή κρυπτογράφησης λατρευτικών μηνυμάτων μέσα σε έναν  ‘ύμνο’ που μάλιστα υποτίθεται ότι απευθύνεται στον φαεινότερο όλων : τον Ήλιο.



Εάν πάλι δεχθούμε θεωρητικά ότι υπήρξε όντως δημιουργός μιας τέτοιας επίκλησης και για κάποιο δυσερμήνευτο λόγο ήθελε να κρύψη το μήνυμα του υφαίνοντας την θρησκευτική του επίκληση ανάμεσα στις ονομασίες των γραμμάτων, θα ήταν λογικό να το κάνη βασιζόμενος σε μια ενιαία καθομιλουμένη διάλεκτο, και όχι σε μια διαχρονική συλλογή ετερόκλητων γραμματικών τύπων από διάφορες διαλέκτους, των οποίων η ποικιλία είναι μόνο σήμερα ορατή  ! 

Δεν θα είχε κάνει δηλαδή  μια συρραφή από λεκτικούς τύπους από όποια Ελληνική διάλεκτο λάχαινε να τον εξυπηρετή !  

Μια τέτοια επιλογή είναι εφικτή μόνο σήμερα που έχουμε συγκεντρωμένες και γνωρίζουμε τις περισσότερες Ελληνικές διαλέκτους και αλφάβητα που έχουν υπάρξει διαχρονικά μέχρι σήμερα.



Όσο για την ίδια την δημιουργία του αλφαβήτου, ως γνωστόν αναπτύχθηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές περισσότερα από δεκαπέντε αλφάβητα, σε διαφορετικές τοποθεσίες του Ελλαδικού χώρου, τα οποία δεν παρουσιάζουν απόλυτη ταύτιση ούτε ως προς την σειρά των γραμμάτων, ούτε ως προς τα ίδια τα σύμβολα, ούτε ως προς τις επιμέρους ονομασίες τους. 

Το φαινόμενο αυτό πιστοποιεί την πανάρχαια ύπαρξη του Αλφαβήτου με δεδομένο ότι χρειάζονται πάρα πολλά χρόνια αυτόνομης πολιτισμικής ανάπτυξης για να διαμορφωθούν κατά τόπους, τόσες διαφορετικές παραλλαγές του.

Τα αλφάβητα αυτά, όντας πανάρχαια και αυτόχθονα, δεν καθιστούν άμεσα ορατή την σύγκλιση προς μια αρχέγονη κεντρική πηγή τους -που παρεμπιπτόντως δεν θα μπορούσε να είναι βέβαια η Φοινίκη- έτσι ώστε να την ταυτίσουμε με μια συγκεκριμένη διάλεκτο που υποθετικά χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή ενός τέτοιου ύμνου.

Άλλωστε  από την πλευρά των σημερινών εμπνευστών του, (διότι δεν υπάρχει τέτοια ανάλυση ή κάποια άλλη αναφορά σε τέτοιου είδους επικλήσεις σε κανένα αρχαίο κείμενο),  κανείς  δεν μας εξηγεί ποιος είναι ο κύριος λόγος που θα μπορούσε να ωθήσει τους Αρχαίους να φτιάξουν ένα ύμνο μέσα στον οποίο θα πρέπει να λένε ΑΛΛΑ ΑΝΤΙ ΑΛΛΩΝ !



Δεν αποτελεί χαρακτηριστικό της Αρχαίας Ελληνικής παιδείας η σύνθεση κρυπτογραφημένων επικλήσεων που απευθύνονται προς τον Ήλιο, με την χρήση ανύπαρκτων λεκτικών τύπων χωρίς γνωστό νόημα και μάλιστα χωρίς την παραμικρή νύξη προς τον Απόλλωνα !



Είναι άλλωστε σχήμα οξύμωρο και αντιφατικό το να κατασκευάζης κρυφούς ύμνους και με αυτούς να απευθύνεσαι στο λιγότερο κρυφό πράγμα που υπήρξε ποτέ στον κόσμο μας, δηλαδή τον Ήλιο.



Ποιους καταχθόνιους κατακτητές που καταπίεζαν το Ηλιακό Φώς και τον ελεύθερο λόγο ήθελαν άραγε να αποφύγουν οι Αρχαίοι μας πρόγονοι με ένα τέτοιο μυστηριακό κρυπτογράφημα λατρευτικών μηνυμάτων ;



Οι ‘λέξεις’ που σύμφωνα με την εν λόγω ‘αποκωδικοποίηση’ δημιουργούνται μετά την αυθαίρετη κατάτμηση του ονόματος ‘άλφα’ σε αλ ή  ελ,  και φα, δεν μαρτυρούνται καθόλου ως λεκτικοί τύποι, τουλάχιστον σε έγκυρα λεξικά όπως τα TLG, του Ι. Σταματάκου και των Liddell & Scott, αλλά μόνο σε σημιτικές διαλέκτους οι οποίες  βρίθουν κυριολεκτικά από αυτούς



Η Ελληνική Γλώσσα και μάλιστα η αρχαιότατη Ομηρική προσέφερε κάθε δυνατότητα πλήρους ανάπτυξης νοημάτων χωρίς να αναγκάζη κανέναν να καταφεύγη σε αυθαίρετα υπονοούμενες προσθαφαιρέσεις και κατατμήσεις λέξεων,  με τη βοήθεια διανοητικών ακροβασιών για να τα κατανοήση.


Όταν βλέπουμε λοιπόν να εξυφαίνονται ‘ύμνοι’ επί του αλφαβήτου με όσα από το τα γράμματα εξυπηρετούν τον εμπνευστή και με βάση ανύπαρκτες  για την Ελληνική Γλώσσα λέξεις,  πρέπει να είμαστε το λιγότερο επιφυλακτικοί. 

Είναι λυπηρό αλλά τέτοια κατασκευάσματα δεν θυμίζουν σε τίποτα Ελλάδα. Θυμίζουν μονάχα επικλήσεις και πρακτικές

ανατολικής μαγείας και σκιαγραφούν μια αντίληψη για την έννοια της θρησκείας, εντελώς ξένη προς την Ελληνική κοσμοθέαση, τουλάχιστον της εποχής που υποτίθεται συνετέθη ο «ύμνος» αυτός



Χρειάζεται τεράστια προσοχή πριν αποδεχθούμε και διαδώσουμε απόψεις που αφορούν την πολυτιμότερη πολιτισμική μας κληρονομιά δηλαδή τη γλώσσα μας, ειδικά όταν αυτές εμπεριέχουν στοιχεία που δεν επαληθεύονται με βάση μια επίσης πολυτιμότατη παρακαταθήκη των προγόνων μας :



Την λογική.




Κώστας Σκανδάλης